«قیام جاودان» قسمت هشتم خاطرات احمد احمد دوم فروردین سال 1342 به مناسبت سالروز شهادت حضرت امام صادق (ع) حضرت آیت الله العظمی گلپایگانی مراسم سوگواری در مدرسه فیضیه برگزار کردند که مورد تهاجم کماندوها و مأمورین رژیم شاه قرار گرفت . در نتیجه این حمله تعدادی از طلاب شهید و مجروح شدند ، این فاجعه موجب تأسف قاطبه مردم ایران به خصوص علما و روحانیون شد ، علما و مراجع عظام ، بازاریان ، اصناف ، جمعیت ها و گروه های اسلامی در حمایت از حوزه علمیه قم و محکوم کردن اقدام تروریستی رژیم ، اطلاعیه ها و اعلامیه هایی صادر کردند . در این میان اعلامیه ها و خطابه های حضرت امام (ره) از همه افشاگرانه تر ، صریح تر و شجاعانه تر بود ، ایشان از وعاظ ، خطبا و سخنرانان خواست تا از هفتم ماه محرم به بعد جنایات رژیم پهلوی را افشا کنند
«عناصر اصلی در انگیزه حرکت هواداران» تروریسم ضد مردمی(5) بررسی روی مدارک به دست آمده نشان می دهد که سازمان در طول مرحله نظامی خود هیچگاه تحلیل روشنی از اوضاع و تبیین قابل ارائه ای از آینده نداشته و نمی توانسته توضیح بدهد که به چه دلیل چه خواهد شد و ما بر چه اساسی باید چه کارهایی را انجام بدهیم . همیشه عامل اصلی و مهمی که برای ایجاد انگیزه در ادامه حرکت هواداران در نظر گرفته شده ، تحریک عواطف و فرو بردن آنها در یک جو حماسی ، شعاری مبتنی بر پوچ بوده است .(1) و برای همین است که اغلب
«نقش انکار ناپذیر منافقین در کشتار اکراد» به تازگی پرونده نقش صدام در کشتار یکصد هزار تن از اکراد شمال عراق موسوم به پرونده انفال کامل و تقدیم داده شده است تا در یکی از جلسات محاکمه صدام به این امر نیز رسیدگی شود . از آنجا که در جریان این کشتار نقش سازمان مجاهدین ( گروهک منافقین ) نقش انکار ناپذیری است و با توجه به ناشناخته بودن زوایای پنهان این جنایت بزرگ توسط سازمان تروریستی رجوی برای اطلاع دقیق تر از ماهیت این ماجرا با یکی از جدا شدگان از سازمان فوق که در جریان عملیات تروریستی فوق در سال 1991 شرکت داشته است گفتگو کرده ایم که به عرض
«فاجعه هفتم تیر » تروریسم ضد مردمی(4) پایان حضور علنی در جامعه : به خلاف تحلیل های ارائه شده شروع مرحله نظامی برای سازمان پیامدهای دیگری به همراه داشت . تنفر عمیق مردم از این حرکت و توقع آنها از دولت در سرکوب قاطع منافقین ، برخورد محکم و تردید ناپذیر مقامات قضایی ، کمیته و سپاه که متناسب با افکار عمومی عمل کردند ، چنان ضربه ای به سازمان زد که به هیچ عنوان تصورش را نمی کرد و سازمان خود را با دست خودش وارد مرحله ای کرد که آمادگی آن را نداشت . هوادارانی که تا آن موقع عمده
«لرزشی در باورها» قسمت ششم خاطرات احمد احمد شناخت و آگاهی من در خصوص نوع و نحوه شبهات وارده از طرف بهاییت و چگونگی پاسخ به تشکیک های آنها به حد مطلوب ، مناسب و کافی نرسیده بود ، فکر می کردم با فرا گرفتن مطالب کلی و مطالبی در خصوص شیخ احمد احصایی ، باب و بهاء می توانم در جلسات پر مایه و غلیظ تر شرکت کنم و تأثیر نگیرم . روزی آقای خدایی استادم ، خبر داد که قرار است در جلسه ای قصابی به بهاییت جذب شود ، باید او را شناسایی کنید ، جلسه مزبور قرار بود در خانه ای واقع در خیابان
«شهادت صیاد شیرازی، ایده از صدام ، اجراء از رجوی» «مصاحبه نه تن از اعضای جدا شده مجاهدین با رسانه های بین المللی» این مصاحبه در زمان رژیم صدام انجام شده است من هوشیار سیفی متولد 1347 اهل مریوان . من در سال 68 به مجاهدین پیوستم . از خاک عراق قصد رفتن به خارج را داشتم که نیروهای بعثی من را دستگیر کردند و تحویل سازمان دادند . در سال 79 ما را قرنطینه کردند و برای داخل کشور آموزش های خرابکاری و تروریستی دادند .سپس وارد خاک ایران شدیم که در اولین شهر ( کردستان ) خوشبختانه قبل از عملمان دستگیر شدیم . من میر
«بغض های ترکیده» قسمت پنجم خاطرات احمد احمد تقلید از حضرت امام خمینی (ره) پس از فوت آیت الله العظمی بروجردی ، رژیم شاه تلاش وافری کرد تا اعلمیت آیت الله حکیم را در عراق رسمیت بخشد و به این ترتیب قدرت مذهبی را به بیرون از مرزها بکشد ، ولی وجود آیت الله خمینی و مسائلی که در روزهای بعد به وجود آمد ، عبث بودن اقدامات و پیش دستی های رژیم را ثابت کرد . در سال 1341 زمانی که دولت اسدالله علم لایحه ای به نام " انجمن های ایالتی و ولایتی " (1) را به تصویب رساند ، نهضت در مخالفت
«در تدارک یک راهپیمایی توده ای ! ( 30 خرداد )» تروریسم ضد مردمی(3) پس از اتمام حجت امام(ره) (1) و بیان این مطلب که تکلیف مردم را در برابر گروه ها که در پوشش بنی صدر حرکات ضد انقلابی خود را تشدید کرده و بنی صدر را روزبروز بیشتر به رو در رویی علنی با انقلاب و امام(ره) می کشاندند ، روشن خواهد کرد ، سازمان تاکتیک نوشتن نامه به امام(ره) و درخواست راهپیمایی به سمت جماران را به کار بردند .(2) منافقین حساب کرده بودند که اگر امام(ره) آنها را بپذیرد به معنای آن خواهد بود که امام(ره) مندرجات نامه را در محکومیت
«اعتصاب معلمین و قتل دکتر ابوالحسن خانعلی» قسمت چهارم خاطرات احمد احمد در سال تحصیلی 40 _ 1339 برای بار دوم پشت میز کلاس ششم دبیرستان نشستم ، در اردیبهشت ماه سال 1340 یک اعتراض فرهنگی در سطح جامعه به رهبری محمد درخشش صورت گرفت ، در ادامه این اعتراض معلمین به دلیل کمی حقوق و شرایط بد اقتصادی در میدان بهارستان اجتماع کرده و دست به اعتصاب زدند . روند اعتصاب و تظاهرات رو به تندی گذاشت ، در نتیجه بین معلم ها و نیروهای نظامی درگیری پیش آمد ، بر اثر تیراندازی مأمورین نظامی یکی از معلم های متدین
«اولین تجربه زندان» قسمت سوم : اولین تجربه زندان نمره قبولی برای دانش آموزان در سال های اول تا پنجم دبیرستان 7 و برای سال ششم 10 بود ، در سال تحصیلی 39_ 1338 من شاگرد کلاس ششم بودم که متوجه یک نارضایتی عمومی در سطح دانش آموزان شدم که تبدیل به یک حرکت و تظاهرات صنفی شد . آموزش و پرورش در اطلاعیه ای اعلام کرد که نمره قبولی برای دانش آموزان پنجم دبیرستان و به پایین نمره 10 است ، این خوشایند دانش آموزان نبود ، در نتیجه خیلی سریع از خود واکنش نشان دادند . با این که من در کلاس
«بحثی پیرامون حرکت مسلحانه منافقین» تروریسم ضد مردمی (2) شرایط و عوامل تغییر مشی : قبل از 30 خرداد 60 سازمان منافقین توانسته بود با حرکت گسترده سیاسی خود محوری بشود برای کلیه گروه های چپ متخاصم و دامنه حرکات گروه ها تقریباً وابستگی به امکان فعالیت منافقین پیدا کرده بود . به این معنی که اگر منافقین در گسترش حرکتی موفق می بودند و میدان برایشان باز می بود برای سایرین هم امکان مانور بیشتری فراهم می گردید و اگر منافقین محدودیت پیدا می کردند ، دیگر گروه ها هم میدان برایشان تنگ می شد . با پیوندی
«دوران نوجوانی» به کوشش محسن کاظمی قسمت دوم : دوران جوانی و تحصیلات متوسطه حدود پانزده ساله بودم که در خیابان شاهد راهپیمایی ها و تظاهرات هواداران حزب توده و جبهه ملی [گروه پان ایرانیسم ](1) علیه یکدیگر بودم ، هر یک گروه های ضربتی داشتند که در خیابان ها به زد و خورد می پرداختند .(2) یادم می آید در یکی از راهپیمایی های پان ایرانیست ها به همراه برادرم مهدی که فرمانده چند گروه چهار نفری ضربت بود ، شرکت کرده بودیم ، راهپیمایان آدمک پیشه وری (3) را به آتش کشیدند ، آنها سرودها و شعرهایی را هم خوانی می کردند ،
« تروریسم ضد مردمی» کتاب تروریسم ضد مردمی در آبان ماه سال 1361 ، توسط دفتر سیاسی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی منتشر گردید. هنوز تحلیل ها و اسناد این کتاب ،برای شناخت چهره حقیقی منافقین و ارزیابی دقیق از حرکت تروریستی آنان،ارزشمند و قابل استفاده می باشد. به همین دلیل ،انتشار مجدد آن را در این سایت مفید دانسته ، ضمن این که نسبت به شرایط روز و مجموعه تحولات صورت گرفته ، نکاتی در پاورقی هر بخش می آوریم مقدمه : مَثَلُ الَّذِينَ کَفَرُوا
«خاطرات احمد احمد» قسمت اول : اولین آموزه ها تولد و خانواده یکی از روزهای فصل بهار سال 1318 ، در روستایی به نام ایرین نزدیک اسلام شهر در حومه استان تهران و در خانواده ای مذهبی به دنیا آمدم ، من سومین فرزند خانواده بودم ، در دامان مادری پرمهر و عاطفه و مؤمن به نام طوبی حاجی تهرانی تربیت شدم ، در سایه پدرم حسین احمد که مردی زحمتکش ، ساده و بی آلایش بود پرورش یافته و بزرگ شدم . پدرم در همان روستا به کار کشاورزی و دامداری اشتغال داشت ، وی با این که سواد کافی نداشت ، ولی سطح
«جستاري درباره عبدالحميد ديالمه» انسان در مجموعه زمان قالب گیری شده است و این بدن مادی او خارج از زمان، مفهومی ندارد. از طرفی ارزش زمان برای بیشتر افراد تا به امروز درک نشده، همان چیزی که سوره ای مستقل در قرآن در موضوع آن عنوان شده است. خداوند در آن سوره به عصر قسم می¬خورد؛ "والعصر" : قسم به زمان؛ قسم به چیزی که همه کارهای ما و ارزش¬هایی که می سازیم بستگی به آن محتوا دارد. مبارزه کردن، کشتن ، کشته شدن ، انقلاب، صبر، سکوت، یقین و مشابه اینها. همه اینها تا وقتی مطرح است که زمانش مطرح
«نصایح امام (ره)به بنی صدر پس از عزل وی» و به این صورت بنی صدر از ریاست جمهوری رسماً عزل شد ، امام آن قدر بزرگوار بودند که حتی پس از عزل بنی صدر می خواستند اگر ممکن است او راه جهنم را نپوید و از کارهای خود پشیمان شده و توبه کند لذا در همان روزهای پس از عزل بنی صدر فرمودند: " من الان هم نصیحت می کنم آقای بنی صدر را به این که مبادا در دام این گرگ هایی که در خارج کشور نشستند و کمین کردند ، بیفتد و این آبرویی که از دست دادید ، بدتر بشود ، من علاقه دارم که تو بیشتر از این خودت را تباه نکنی . من علاقه
