امکان گشایش دفتر اتحادیه اروپا در ایران که به درخواست طرف اروپایی مطرح شده است، امریست که با ملاحظات خاص دیپلماتیک در باره آن تصمیم‌گیری خواهد شد و در صورت وقوع هم می‌تواند به وسعت مناسبات فیمابین بینجامد و هم اختلاف عمیق را در مورد مسائل مختلف اجتماعی و سیاسی که طبعاً سیاست اروپا از بازگشایی این دفتر دخالت در چنین اموری هم هست را عینی‌تر نماید. همچنان که سخنگوی وزارت خارجه کشورمان بیانیه اخیر پارلمان اروپا درباره ایران را دارای نقاط مثبت و منفی دانست که «در برخی بندها با دقت و شناخت درستی درباره ایران صحبت شده و البته نکات منفی، غیردقیق و غیرقابل قبولی از نظر ما هم در آن وجود دارد.» سخنگوی وزارت خارجه البته افتتاح این دفتر را در آینده‌ای نزدیک بعید دانسته و گفته‌اند که «هنوز نظر دقیق و جامع کشور را در این مورد نداریم.»
بنابراین بد نیست که نظر دستگاه دیپلماسی کشورمان را به نکته‌ای که حتی می‌تواند به عنوان پیش شرط گشایش چنین دفتری در ایران مطرح شود جلب نمایم، تا در مذاکرات پیرامون این موضوع مدنظر قرار گیرد، نکته ای که اکنون با وجود اقتدار کشورمان و نقشی که در مبارزه با تروریسم در منطقه بر عهده گرفته است، وجاهت مطرح شدن دارد و آن درخواست اصلاح سیاستهای اتحادیه اروپا در برابر تروریسم است!
1- کشورهای عضو اتحادیه اروپا را بایستی متوجه این واقعیت کرد که این سیاست آنهاست(چه در داخل کشورهایشان و چه در کشورهایی که تحت نفوذ آنها به ویژه در آفریقا می باشند) که منجر به جذب تعداد زیادی از جوانان به گروههای افراطی و تروریستی و به ویژه داعش و سرازیر شدن آنها به منطقه ما شده است. سیاستهای نژادپرستانه و تبعیض آمیز، دامن زدن به نفرت از اسلام و غارت دارایی ها و فقیر نگه داشتن کشورهای تحت سلطه، حمایت از دیکتاتوریهای مرتجع و چشم پوشی بر سیاستهای نفرت انگیز آنان، از جمله عوامل مهم در گسترش تروریسم و گرایش به گروههای تروریستی است که کشورهای اتحادیه اروپا نقش مهمی در آن دارند. به یاد بیاوریم توهین‌ها و جسارتهایی که نمایندگان برخی پارلمانهای اروپایی چند سال قبل – و قبل از ظهور داعش – به ساحت گرامی پیامبر اسلام (ص) داشتند و تحت عنوان آزادی بیان از آن حمایت شد و نیز تحقیر نژاد و دین و شخصیت جوانانی که تنها امتیازی که اروپا در قبال غارت کشورشان به آنها داده است، مجوز زندگی فاقد برابری و امتیازات شهروندان درجه یک در یکی از کشورهای اروپایی است. آیا اتحادیه اروپا حاضر به دیدن این سیاستها، اعتراف به آن و اصلاح آن برای برقراری صلح در جهان هست؟ آیا اتحادیه اروپا حاضر است در مقابل اصراری که بر دست برداشتن از مجازات برخی متخلفین و از جمله اعضای تروریستی در کشورمان دارد، حتی انتقاد از سیاستهایش را از جانب کشورمان و یکی از 140 کشوری که هم اکنون در آن دفتر و نمایندگی دارد بپذیرد؟
2-بد نیست که در پروسه تصمیم گیری در باره گشایش دفتراتحادیه اروپا در ایران به تاریکی حضور گروههای تروریستی ضدایرانی در کشورهای عضو این اتحادیه نیز نوری تابانده شود و شرایطی پیش آید تا شورای اروپا به سکوت و بی پاسخ گذاشتن درخواستهای صدباره برای پایان دادن به حمایت از گروههای تروریستی که مسئولیت کشتار 17000 ایرانی را برعهده دارند را پایان دهد. یادآوری این واقعیت البته یادآوریی برای دیپلماتهای کشورمان نیز هست تا به صورت جدی‌تری اجرای عدالت را دنبال کنند!
3-البته لازمه تحقق و اجرای دو بند فوق آن است که هدایت گران سیاست اروپا نگاه دوگانه و تبعیض آمیز در بسیاری از زمینه‌ها و از جمله تروریسم را کنار بگذارند و نگاهی به عملکرد خودشان در مواجه با تروریستهایی که خود پرورش داه‌اند داشته باشند و آنگاه ایران را در زمینه‌ای مشابه آن متهم به نقض حقوق بشر نمایند. تعجب آمیز نیست که اتحادیه اروپا با این همه نهاد حاضر و ناظر، حتی به محکومیت خشک و خالی انفجار تروریستی هفته پیش در سامرا که به شهادت 9 تن و مجروح شدن بیش از 90 تن از هموطنانمان انجامید نیز مبادرت نکرد؟! و تنها سازمان بهداشت جهانی این عمل را آن هم به خاطر استفاده از آمبولانس بمب گذاری شده محکوم کرد!
