ایران در قریب به چهار دهه پس از پیروزی انقلاب اسلامی در خط مقدم مبارزه با تروریسم قرار داشته است.
در دهه شصت و در اوج قدرتنمایی گروههای تروریستی که پنداشته بودند میتوانند با زور اسلحه، انقلاب مردمی و اسلامی در ایران را مصادره کنند، این حضور مردم بود که توانست تروریستها را عقب رانده و به حاشیه ببرد.
پس از آن، تروریستهایی که فضای جنگ تحمیلی را مناسب میدیدند در قامت یک لشکر کلاسیک به خاک کشور حمله کرده و متحد یک دولت متجاوز شدند، اما باز هم از سوی مردمی مجبور به عقب نشینی و خانه نشینی در کشور بیگانه شدند که یکپارچه در جبهههای جنگ حضور یافته و نگذاشتند تا وطنفروشان به کمک رژیم بعث عراق، ضربهای به میهن اسلامیمان وارد کنند.
پس از آن نیز تروریستها با انواع شیوهها سعی کردند نوعی حاکمیت دوگانه و شکاف دولتملت را در ایران القا کنند. از مانور تبلیغاتی بر روی پرونده هستهای کشورمان گرفته تا ادعاهای حقوقبشری. با این همه، آنچه باعث شد تا این تبلیغات به سرانجامی نرسیده و به ویژه سناریوی تحریم اقتصادی نتواند امنیت ملی کشور را تضعیف کند، باز هم حضور مردمی بود که میدانستند اگر از نظام اسلامی حمایت نکنند، کشور مانند بسیاری از کشورهای دیگر منطقه اسیر تروریسم و نزاعهای نظامی خواهد شد.
گروههای تروریستی تجزیهطلب، منافقین، سلطنتطلبها و همه گروهکهای تروریستی به خوبی میدانند که رمز بقای نظام جمهوری اسلامی، حضور مردم در صحنه است. چه حضور در پای صندوقهای رای و چه حضور در راهپیماییهای مناسبتی که مدافع آرمانهای انقلاب اسلامی است.
به همین خاطر، آنها در آستانه انتخابات ریاست جمهروی دوازدهم و شوراهای پنجم بار دیگر بر طبل تحریم انتخابات میکوبند. ترغیب کنندگان به عدم مشارکت انتخاباتی مردم، همانها هستند که در سوریه هم رای مردم را نمیپذیرند و از جنگ مسلحانه و کشتار مردم حمایت میکنند. همانها که در یمن هم رای مردم و انقلاب آنها را نمی پذیرند. همانها که در بحرین نیز زیر بار رای مردم نمی روند.
مردم ایران نه مردم سوریه هستند و نه یمن و بحرین. مردم ایران میدانند که پشت پرده همه ژستهای حقوق بشری و دعوت به عدم مشارکت در انتخابات، سناریوی تهدید امنیت داخلی ایران است. به همین خاطر مردم با حضور خود در پای صندوقهای رای، نه فقط به جنگ تروریسم میروند، بلکه با حفظ آرامش پس از انتخابات، توطئههای تروریستها برای هرج و مرج داخلی در ایران را خنثی خواهند کرد.