به‌دنبال شکست داعش در سوریه و عراق که با جانفشانی‌های مدافعان حرم صورت پذیرفت، تروریست‌ها درصدد انتقام‌گیری از کشورمان برآمده و می‌کوشند تا با استفاده از مهره‌های تاریخ‌مصرف گذشته خود، پروژه تازه‌ای برای ناامن‌سازی ایران را کلید بزنند.
بهانه تازه برای ایجاد ناآرامی در ایران، گرانی‌های اخیر است که هرچند مردم به حق اعتراضاتی نسبت به آن دارند، اما روشن است که دست‌های پیدا و پنهان حامیان تروریسم، عامل کشیده شدن دامنه این اعتراضات به شعارها و تحرکات سیاسی و امنیتی است.
شاید برای همین باشد که اخیرا نهادهای امنیتی کشورمان خبر دادند که گروه‌هایی از تروریست‌های تکفیری سعی در حضور در اجتماعات اعتراضی مردم داشته و یا تعدادی از معترضان در مشهد، سلاح گرم به همراه داشته‌اند!
بهترین فرصت برای رشد تروریسم در هر کشور، ایجاد بسترهای ناامنی و بی‌ثباتی سیاسی است. چه عراق، چه افغانستان، چه سوریه و چه لیبی، همه و همه وقتی دچار ویروس تروریسم شدند که ناامنی‌های سیاسی یا اقتصادی، ذهن جامعه را درگیر خود کرده بود.
در سال‌های نخست انقلاب نیز گروهک منافقین با استفاده از همین فرصت که رئیس‌جمهور مخلوع در اختیارشان قرار داده بود، کشور را دچار بحران امنیتی کردند و بسیاری از جوانان کشور را به شهادت رساندند.
در حال حاضر نیز تروریست‌ها می‌کوشند تا با فرصت طلبی و سوار بر موج اعتراضات اقتصادی، هم حرکت مردم را به نفع خود مصادره کرده و هم عرصه را برای تنفس دوباره خود آماده کنند. این همان تاکتیکی است که با هشیاری مردم متوقف شده و کنترل کامل آن نیاز به هوشمندی بیشتر مردم و مسئولان دارد.
با توجه به اینکه سوءاستفاده منافقین و گروهک‌های تروریستی تکفیری از تجمعات اعتراضی مردم نباید باعث شود تا مطالبات اقتصادی شهروندان به فراموشی سپرده شود، انتظار این است که دولتمردان هم به انتظارات اقتصادی مردم توجه کنند و هم مانع از آن شوند که اغتشاشات خیابانی، کشور را به ورطه ناامنی بیفکند.
مردم ایران به‌خوبی به یاد دارند که تروریست‌ها چطور در سال‌های مختلف، کشور را با بحران امنیتی مواجه کردند. در دهه شصت، منافقین ابتدا جوانان انقلابی کشور را به شهادت رساندند و بعد هم‌پیمان صدام شدند تا در جبهه‌های جنگ به روی هم‌وطنان خود اسلحه بکشند. سپس در دهه هفتاد همین تروریست‌ها حرم مطهر امام رضا(ع) را به خاک و خون کشیدند و به زائران امام هشتم رحم نکردند. در همان سال‌ها، منافقین با سوءاستفاده از برخی اعتراضات دانشجویی، در 18 تیر 1378 بحرانی دیگر آفریدند و پس از آن در سال 88 باز هم با استفاده ابزاری از اعتراضات و تنش‌های انتخاباتی، کشور را تا آستانه نبرد داخلی پیش بردند و اگر نبود حضور مردم در نهم دی‌ماه، شاید توانسته بودند خوابی که برای سوریه دیده بودند را در ایران تعبیر کنند.
حالا همان تروریست‌ها بازهم با هدف بی‌ثباتی ایران و انتقام‌گیری از شکست‌های خود، با چراغ سبز اربابان عربی، عبری و غربی راهی ایران شده تا با استفاده از اعتراضات آرام مردمی نسبت به وضع معیشتی، بحرانی دیگر بیافرینند. بحرانی که البته با هوشمندی مردم کنترل شده و تنها تجربه‌ای بر تجربیات ملت ایران افزود.
