گفتگو با فرزند شهید کامیاب

بسم الله الرحمن الرحیم

* هدف از این مجموعه گردآوری شهدای ترور و معرفی ایشان هم به جامعه خودمان و هم به جامعه بین الملل است.

ولی چون این مجموعه ، اصلاً کار نشده و در نتیجه خیلی جای کار دارد ، ابتدا ازبیوگرافی شهید ، مجموعه سوابق مبارزاتی شان قبل از انقلاب و بعد از انقلاب شروع می کنیم.

بعد هم مباحث سیاسی و منطق حاکم بر تروریسم را بررسی می کنیم .

_ با ذکر و یاد نام خدا ، یک چنین حرکتی جای قدردانی دارد ، و انشاءالله این هدف مقدسی است.

بیشتر درباره پدر چیزی که من شنیده و دیده ام و بیشتر شنیده هاست از نزدیکان درجه یک و بقیه است ، چون سن من سنی نبود که بشود درک کرد خیلی از مسائل را از روحیات و خلقیات ، حالا گذشت زمان و عمر یکسری از مسائل را روشن کرده ولی نه آنچنان که می توانست روشن بشود .

ایشان سال 1329 متولد شد ، خانواده مرحوم ابوی که پدرش حاج سید علی کامیاب بود ، ایشان خودش روحانی زاده بود ، اجداد ما در نجف اشرف بودند. چهار پنج نسل پیش ، دو برادر به ایران می آیند ، یکی در گناباد و دیگری در فریمان ساکن می شوند ، این دو اخوی ، که هر دو هم اهل علم و اهل فضل و کرم و کرامات خاصه مخصوص به خودشان بودند .

آن که در مشهد و فریمان ساکن شد مرحوم سید رضا کامیاب بود که به سید رضا معروف است. ایشان هم منبری خیلی حاذقی بود و هم در مسائل اسلامی به فراخور زمان برای خودش جایگاهی داشت .و هم فعالیت های خاصی در احقاق حقوق ستمدیده ها و مستضعفین داشت و دارای کرامت های خاصی بود.

آن اخوی دیگرشان هم که در گناباد ساکن می شود ، او هم به همین صورت بوده است .پس از ایشان پدربزرگ ما است که ایشان هم اهل علم و منبر و یک روحانی تمام و کمال بود .

مرحوم شهید کامیاب در یک چنین خانواده ای که مهد علم ، مهد معنویت و عبودیت ، به دنیا آمد و رشد کرد و به همراه عموی بزرگ ما از تعالیم مستقیم و غیر مستقیم مرحوم پدرشان بهره بردند.

شهید کامیاب و عمو به حوزه علمیه رفتند، اما عمو جذب کار دولتی آموزش و پرورش شد و ابوی هم دروس حوزه را ، ابتدا در گناباد ، وسپس در حوزه عملیه مشهد ادامه دادند و در نزد اساتید برجسته ای درس را ادامه دادند.

در باب سیاسی هم در نزد آقایانی مثل آیت الله واعظ طبسی ،مقام معظم رهبری ،آقای فرزانه ، مرحوم شهید هاشمی نژاد ، آقای عسگری ، آقای اسدی و خیلی از دوستان دیگر هستند که من الان حضور ذهن ندارم .

ایشان با شناختی که از اسلام و تشیع پیدا کرد و روحیه خاص ایشان ، هدف مبارزه با زورمداری و استکبار و ظلم و احیاء تشیع و اسلام ناب را مد نظر خویش قرار داد.

و مرحوم ابوی در درس حوزه علمیه خیلی موفق بودند ، و با آن روحیه آزاد مردی و فرهیختگی که ایشان داشت باعث شد که جذب مسائل سیاسی شود.

من ایشان و سایر شهداء را به یک مخزن مقدسی تشبیه می کنم که باید با کمال ظرافت و دقت باز بشود و با یک دید وسیع و فرانگر ، به این شهدا نگاه بشود ، علی الخصوص شهدایی که مؤثر بودند .شهدای روحانی که واقعاً خوراک فکری آن زمان را تأمین می کردند.

روحانیت در ایران خیلی تأثیر گذار بوده است .روحانیت واقعاً در برهه های مختلف از زمان تسلط انگلستان بر ایران گرفته تا بعد ...، همه جا شاخص بوده و همه جا تأثیر گذار بوده است .

کسانی که دایه عدالت خواهی را به طور کل و عام داشتند ، پرچمدار شدند و از جان و مال گذشتند.ظلم و ستم و بی عدالتی هایی که آن زمان بوده هر دیدگاه منصفی را تحت تأثیر خودش قرار می داد و هر آدم آزاده ای را وا می داشت که به نحوی جهت براندازی آن و احقاق حقوق مظلوم ، تأثیر گذار باشد.

مرحوم ابوی شاخصه های خیلی بارزی داشت در رفتار شخصی و فردی اش در خانه ، با دوستان و مسائل اجتماعی اش و خوب تأثیر گرفته بود از کلام حضرت امیر(ع) در ابعاد مختلفش ، چه خودسازی ، چه خدا شناسی ، چه مردم شناسی و مردم داری و چه مسائل برای خانه و خانواده .

یکی از علاقه های ایشان تدریس نهج البلاغه بود. درس نهج البلاغه ایشان هم طرفدار خیلی داشت و هم ذهنیت آدم های آن زمان را هنوز هم به خود مشغول داشته است. آنهایی که پای درس ایشان بودند هم خاطرات خیلی قشنگی دارند و هم آموخته های خیلی خوبی دارند.

حضرت امیرالمؤمنین (ع)با زبان قاصر من یک کمال مطلق در همه ابعاد مادی و معنوی است .من گاهی که دست نوشته های ایشان را می خوانم و یکسری کامل از نوارهای کاست ایشان از درس های نهج البلاغه شان است ، می بینم یک نظمی که برگرفته از یک چنین دیدگاه و شناختی از حضرت امیرالمؤمنین و مسائل مطرح شده در نهج البلاغه در تمام امورش کاملاً بارز و مشهود است.

در ارتباط با کارهایی که به ایشان محول می شد ، چه در دوران مبارزه و چه بعد از پیروزی ،هر جا که ایشان وارد می شد، به عنوان یک نیروی شاخص مطرح می شد ، کسی که همه کارهای سخت را برعهده می گرفت.

تبلیغاتی که ایشان می رفتند در سطح کشور ، در کرمان و جاهای دور افتاده ، تأثیر گذاری ایشان در مسائل رانشان می دهد. خاطراتی که من شنیدم که در شهرهای دیگر اثری که به جا می گذاشت چه در بیداری مردم ، چه در جهت دهی افکار عمومی برای مبارزه با رژیم شاه ، خیلی تأثیر عجیب و ژرف بود .

یک چنین صحبت کردن و یک چنین تأثیر گذاشتن و اتحاد فکری و عملی و مثلاً به راهپیمایی کشیدن یک عده کثیر در یک شهر و گوشه ای از کشور در مرحله اول نیازمند یکسری خودسازی ها و شناخت و توانایی های خاص خود فرد است که در ایشان جمع شده بود .

در نگرش به مسائل سیاسی یک نگرش عجیبی داشت ، یک سخنرانی داشت ایشان بنام " مکتبی کردن انقلاب "، که در آن با یک دیدگاه خیلی وسیع ، عمیق و ژرف نگری خاص ،این مرد خدا مسائل را پیش بینی می کند.

می گوید ما الان آمدیم انقلاب کردیم و می خواستیم که امور به دست یک عده از صلحا بیفتد ، حالا باید اینها را در جایگاه خودش بنشانیم ، و عدالت اجتماعی وکمک به محرومین را نهادینه کنیم .

دقیقاً همین جملات را من از زبان ایشان در نوارشان شنیده ام ، که اگر نکنیم ، تفرقه ایجاد می شود ، گرایش های خاص ایجاد می شود ، آن هدفی که ما دنبالش هستیم ممکن است تبیین نشود .

ایشان هشدار می داد که ما اول راهیم ، اول خودسازی هستیم ،تازه باید شروع کنیم.

اما در مورد اهداف سیاسی باید بگویم دشمن هم الحق و الانصاف خوب شناخت ، و وقتی از دیدگاه آنها نگاه می کنیم کسانی را که اینها گلچین کردند ، ،می بینیم واقعاً زدند به کسانی که شاخص بودند .

مثل شهید صیاد شیرازی (اعلی الله مقامه) ، بعد که ایشان شهید شد تازه فهمیدیم که ایشان چه سوابقی داشتند ، شاید خیلی از توده مردم خبر نداشتند ، که ایشان چه کسی بود ، چه کارها و خدمت هایی کرد.

شخصیت انسان ها یک جوری است ، به خاطر آن فطرت و روح ملکوتی که در آن هست ، هر شخصیتی برای خودش ابعاد مختلفی دارد. من ، شما یا هر کس دیگر را بخواهیم تجزیه و تحلیل کنیم برای خودش دنیایی است ، ولی بعضی از افراد بودند و هستند که در هر جمعی که وارد می شوند همه را تحت تأثیر قرار می دهند .

یا بعضی از منبری های خیلی خوب هستند که وقتی می نشینیم پای منبرشان، آن جمعیت عظیم بدون کوچکترین حرکتی ، بدون کوچکترین جنبشی به مطالب گوش می کنند.

مرحوم ابوی شاید هشتاد نود درصد وقت شان را با جوان ها و تیپ دانشگاهی و تربیت معلم می گذراندند .

گاهاً ما با بچه های آموزش و پرورش برخورد می کنیم ، تا می گوییم فلانی ، آنها شروع به صحبت در مورد شهید کامیاب می کنند.

خیلی از دوستان و بچه محله ها بودند و رفتند شهید شدند ، بیوگرافی اش هم مشخص است که کی به دنیا آمد و چه درسی خواند و چه زمانی رفت و به شهادت رسید ، ولی بحث روی شهدای ترور خیلی حساس می شود .

من برای این موضوع خیلی حساسیت قائل هستم ، چون شهدای ترور با شهدای خط مقدم خیلی فرق می کنند ، در مقام شهادت نمی گوییم ، چون شهدای ترور ماهیت سیاسی داشتند ، وقتی بحث سیاسی می گوییم خیلی چیزها در آن هست ، خیلی مسائل هست ، خیلی قضاوت های عادلانه و غیر عادلانه در مورد اشخاصی که این صحبت ها را مطرح می کنند ، هست و هم در مورد افرادی که این صحبت ها در موردشان مطرح می شود هم هست .

منافقین با مجموعه تبلیغات خودشان کاری می کنند که جای ظالم و مظلوم را عوض کنند .در خارج از مرزها به نظر من روی تک تک این مسائل دارند کار می کنند ، چون واقعاً دشمن دارد هزینه می کند ،به قول بنده خدا دلار دارد خرج می کند تا به نتیجه برسد و به عمل تروریستی خود مشروعیت بدهند.

متوجه این موضوع باید باشیم ، چون این موضوع خیلی اهمیت دارد و ما راهی نداریم جز این که برگردیم به ریشه هایمان ، برگردیم به شخصیت شناسی مان ، برگردیم به این که بفهمیم که شهید کامیاب چه کسی بود ، هاشمی نژاد چه کسی بود ، آیا شهید کامیاب کسی بود که غیر منطقی بود .

تمام این آقایانی که شهید شدند بلا استثناء از رجایی ، بهشتی ، هاشمی نژاد و کامیاب بگیرید تا تک تک آن پاسدارهایی که بوسیله ترور شهید شدند، در یک وجه مشترک بودند ، آن وجه هم این بوده که می گفتند این عنصر فریب خورده است و ما باید کمکش کنیم و بکشیمش بیرون .

شاید شما شنیده باشید ، شهید هاشمی نژاد همیشه بحث فکری می کرد ، می گفت : هوادار فریب خورده و رهبر خائن ، یعنی اصالتاً به این منطق اعتقاد داشتند که به آن فرد آگاهی بدهند ، در مقابل این منطق آن طرف آمد چه کار کرد ، پاسخ کلمه اینها را با گلوله داد .

اصلاً شهید کامیاب ، شخصیتش یک شخصیت فرهنگی است ، نظامی یا قدرت مدار به آن معنی که در دنیا وجود دارد نیست، یک انسانی اهل مطالعه و بحث و فحص ، عرفان و اخلاق بود، ولو بنابر اقتضا و شرایط روز یک مسئولیت سیاسی را هم پذیرفته است ، که ای بسا اگر در کنه میل و اراده ایشان می رفتید ، تعلقی هم به این نداشته که حتماً هم همین طور بوده است .