هر سال در اول ماه مه، جهانیان همصدا روز جهانی کارگر را گرامی می دارند؛ روزی برای پاسداشت حماسه ی تلاش و خستگی ناپذیری انسان هایی که با دستان پینه بسته و عزم راسخ، چرخ های صنعت و آبادانی را به گردش در می آورند. از اعماق تاریخ، از دوران آهنگران و بناهای تمدن های باستانی تا کارگران کارخانه های دودگرفته ی عصر انقلاب صنعتی و کارکنان خلاق و نوآوران عصر حاضر، همواره این قشر زحمتکش بوده اند که با عرق جبین و پشتکار مثال زدنی، زیربنای تمدن ها را بنا نهاده و قوام و استحکام جوامع را تضمین کرده اند. اما روز جهانی کارگر صرفاً در یک بزرگداشت خلاصه نمی شود، بلکه فرصتی برای تأمل و بازاندیشی در جایگاه و حقوق این قشر عظیم از جامعه نیز به شمار می رود. هرساله، روز جهانی کارگر در ایران، رنگ و بوی دیگری به خود می گیرد. در کشوری که طعم تلخ تروریسم و خشونت را چشیده است، گرامیداشت یاد و خاطره ی کارگرانی که جان خود را در راه میهن و آرمان هایشان نثار کرده اند، از اهمیتی دوچندان برخوردار است.
در میان این شهیدان، مردان و زنان سخت‌کوشی دیده می‌شوند که تنها به جرم تلاش برای تأمین معاش خانواده و خدمت به جامعه خود هدف قرار گرفته‌اند. نکته قابل توجه این است که حدود 10 درصد از کل قربانیان ترور در ایران، کارگر بوده‌اند و 68 درصد آنها بین 18 تا 30 سال سن داشته‌اند. این عزیزان طعمه گروه‌های تروریستی مختلفی مانند منافقین (سازمان مجاهدین خلق)، کومله، پژاک، جندالله و دیگر گروه‌های پلید شده‌اند. این گروه‌های جنایتکار از روش‌های وحشیانه‌ای همچون بمب‌گذاری و مین‌گذاری، آدم‌ربایی و شکنجه، ترور و عملیات انتحاری برای رسیدن به اهداف شوم خود استفاده می‌کردند.
در میان این گروه‌های تروریستی، منافقین سهم بسزایی در به شهادت رساندن کارگران ایرانی داشته است. این گروه جنایتکار که سابقه‌ای طولانی در خشونت و خونریزی دارد، کارگران بی‌گناه را نیز از گزند خود در امان نگذاشته و با ترور آنها، داغ عمیقی بر قلب خانواده‌ها و جامعه ی کارگری ایران گذاشته است.
در میان این شهیدان والامقام، نام و یاد سید قاسم حسینی همچون نگینی برجسته، در تاریخ کارگری ایران می درخشد. این شهید بزرگوار در تاریخ 9 شهریور 1333 در یکی از روستاهای شهرستان تربت حیدریه به دنیا آمد. پس از گذراندن تحصیلات مقدماتی، به استخدام شرکت زاگرس در تهران درآمد و سپس به شرکت ایران ناسیونال در مشهد رفت و در آنجا به عنوان تراشکار مشغول به کار شد. شهید حسینی، با تمام وجود، خود را وقف انقلاب اسلامی کرد و نقش فعالی در بسیج کردن کارگران برای حمایت از انقلاب داشت و پس از پیروزی انقلاب، به عنوان نماینده ی کارگران در شرکت ایران ناسیونال انتخاب شد؛ سمتی که نشان دهنده احترام و تحسین او در بین همکارانش بود. او در این سنگر جدید نیز، منادی حقوق کارگران و مدافع آرمان‌های انقلاب بود. در نهایت، سرنوشت پایانی پرافتخار برای این مرد فداکار رقم زد. در بیست و پنجمین روز از شهریور ماه سال 1359، زمانی که حسینی راهی محل کار خود بود، توسط گروهک تروریستی منافقین ترور شد و به شهادت رسید.
شهادت سید قاسم حسینی، نه تنها خانواده و دوستان او را داغدار کرد، بلکه ضربه ای سنگین به جامعه ی کارگری ایران وارد آورد. شهادت این مرد انقلابی، بار دیگر بر مظلومیت کارگران در برابر خشونت و تروریسم تأکید می کند. خون این شهیدان والامقام، در رگ‌های جامعه ی ایران جاری شده و روحیه ی مقاومت و عدالت‌خواهی را در کارگران و مردم ایران زنده نگه داشته است. روز جهانی کارگر، فرصتی برای تجدید میثاق با آرمان های این شهیدان و تعهد به ادامه ی راه آنان در جهت برقراری عدالت اجتماعی و ریشه کن کردن تروریسم و خشونت از جامعه ی بشری است. داستان شهید حسینی یادآوری مهم از هزینه های انسانی تروریسم و اهمیت پاسخگویی گروه های تروریستی مانند منافقین برای جنایات خود است. دادگاه محاکمه این گروهک که در حال انجام در ایران است امید به برقراری عدالت را برای قربانیان و خانواده های آنها فراهم می کند.
در روز جهانی کارگر، در حالی که یاد و خاطره شهدای کارگر از جمله قربانیان ترور منافقین را گرامی می‌داریم، همبستگی خود را با خانواده‌های داغدار آنان اعلام می‌کنیم و از هر تلاشی برای کشاندن عاملان این جنایات شنیع به عدالت حمایت کنیم. به امید این که روز جهانی کارگر روزی باشد که نه تنها سهم کارگران را جشن بگیریم، بلکه خود را مجدداً به ساختن جهانی عاری از تروریسم و خشونت، که در آن کارگران در صلح و امنیت زندگی و کار کنند، متعهد کنیم.
