نزدیک به سه دهه از حضور نامشروع و غیرقانونی منافقین در عراق می گذرد. گروهی که با وجود مخالفت ملت این کشور به حضور آنان در کشورشان، همچنان در این سرزمین خسته و جنگ زده اتراق کرده اند و اکنون خود را صاحب خانه هم می دانند! دلارهای نفتی مردم عراق را گرفتند و سلاح خریدند و هزاران نفر از کردها ، شیعیان و سنی های مخالف رژیم بعث را قتل عام کردند، بازوی اطلاعاتی و نظامی صدام شدند و نامشان را «ارتش خصوصی صدام» گذاشتند.
منافقین تروریست های القاعده را پناه و آموزش دادند و با دعوت مخالفان دولت قانونی و مردمی عراق به میهمانی هایشان با وقاحت به بدگویی از این دولت پرداختند و در تلویزیون خود دشنام ها نثار نخست وزیر این کشور کردند و ادعاکردند که ملت عراق حامی آنان است، گویی حافظه این مردم را در یادآوری انتفاضه شعبانیه و عملیات مروارید و انفال و جنایات شهرک صدر بغداد و نسل کشی مردم در کلار، کفری، طوزخورماتو و سلیمان بیگ را دست کم گرفته اند.
اما ملت عراق نشان داده اند که دشمن را خوب می شناسند، از انقلاب 1920 که اشغالگران انگلیسی را از کشور راندند تا مقاومت علیه اشغالگری آمریکا و مبارزه با القاعده و گروه های منحرف و اکنون جماعت آدم کش و تبهکار منافقین که بیش از 25 سال دست در دست صدام هرآنچه را که خواستند انجام دادند و هرآنکس را که خواستند کشتند.
اکنون چند سالی است که عراقی ها رنگ و بوی آزادی را حس کرده اند و می توانند آزادانه برای خود تصمیم بگیرند و حرف بزنند و از تروریست ها و جنایتکارانی که سالها فرزندان آنها را یتیم و بی سرپرست و اموالشان را غارت کرده اند، بگویند.
طی 9 سال اخیر که از سرنگونی رژیم بعثی حاکم بر عراق می گذرد، مردم این کشور با وسایل و شیوه های مختلف مخالفت خود را با حضور غیر قانونی گروهک تروریستی منافقین اعلام کرده اند، این مخالفت ها نیزشکل های گوناگونی داشته است؛ محاکمه در دادگاه جنایتکاران، ضبط اموال و اخراج از کشور و... همه اینها نقاط مشترک درخواست توده های متعدد ملت عراق از دولتمردان این کشور برای پایان دادن به پرونده این گروه منحوس است.
شاید بتوان آغاز درخواست عراقی ها برای اخراج این سازمان را در «شورای حکومت انتقالی» این کشور در سال 2003 جستجو کرد. در آن سال رهبرای عراق جدید که روزگاری همه از مخالفین و مبارزین علیه رژیم دیکتاتوری صدام بودند، طی قانونی اعلام کردند که گروهک منافقین به دلیل ارتکاب جنایت در حق ملت عراق باید از این کشور اخراج و اموالشان ضبط شود. حکومت های بعدی نیز هر یک به شکلی خواهان اخراج این فرقه جنایتکار از عراق شدند، اما تجربه نشان داده که گروه های مردمی همیشه در چنین اقداماتی گوی سبقت از دولت ها می ربایند و با تحرک و فشار بیشتری کار را به سرانجام می رسانند.
طی این سالها بسیاری از گروه های مختلف مردمی در عراق به روش های مختلف از جمله صدور بیانیه و جمع آوری امضا درخواست های خود را درباره گروهک منافقین اعلام کرده اند.
عشایر ضلوعیه عراق چندی پیش با ارسال نامه ای خطاب به نخست وزیر عراق، ضمن تایید اقدامات دولت وی علیه منافقین، خواستار اخراج و اتخاذ تدابیر لازم علیه این گروهک ضد بشری شدند. رؤسای مختلف عشایر ضلوعیه در این بیانیه که با امضا و درج اسامی همه آنها همراه بود، از دولت خواستند تا همچنان به تلاش های خود برای احقاق حقوق مردم ادامه دهد.
پس از آن نیز جمع بزرگتری از خانواده های شهدایی که توسط منافقین به شهادت رسیدند نیز در پاسخ به ادعاهای طلب کارانه فرقه رجوی با ارسال نامه ای به نوری مالکی نخست وزیر کشورشان خواستار ضبط تمامی اموال این گروهک تروریستی شدند. اموالی که طی بیست و پنج سال گذشته، توسط رژیم صدام و با سخاوت تمام در اختیار آنها قرار داده شده بود.
اما یک اقدام جالب مردم عراق در ابراز مخالفت با حضور منافقین در کشور خود نصب پرده ها و تابلوهای بزرگ تبلیغاتی در سطح خیابان ها و جاده های استان دیالی بوده است، تا از این طریق نسبت به حضور آنها اعلام مخالفت کرده باشند. مردم دیالی در این تابلوها با تایید تمامی تصمیمات دولت عراق درباره گروهک منافقین مصرانه خواستار اخراج آنها از کشور شدند.
عراقی ها برای اخراج منافقین تنها به این روش ها اکتفا نکردند بلکه چندی پیش با راه اندازی کمپین یک میلیون امضا با محوریت دو استان «دیالی» و «صلاح الدین»، اقدام به جمع آوری امضای اغشار مختلف مردم عراق کردند.در برگه های امضا شده نام و شماره تلفن بسیاری از اساتید دانشگاه ها، شیوخ عشایر، سیاسیون، هنرمندان و سازمان های مردم نهاد این دو استان به چشم می خورد.
جالب آنجاست که استقبال از کمپین یک میلیون امضا برای اخراج منافقین آنقدر زیاد بوده که مردم برخی از استان های دیگر عراق نیز خواستار ارسال برگه های جمع آوری امضا شدند.
عشایر عراق نیز که بخش مهم و تاثیرگذاری از جامعه این کشور را تشکیل می دهند نقش مهمی را در این گونه فعالیت های مردمی علیه منافقین سازماندهی می کنند. تاکنون رهبران بسیاری از عشایر مطرح و شناخته شده عراق در گفتگوهای خود با رسانه های جمعی، در خواست خود را برای محاکمه و اخراج منافقین از عراق مطرح کردند. عشیره «القواسم» از عشایر معروف و شناخته شده عراق است که مدتی پیش رؤسای آن اعلام کردند که از تصمیمات دولت این کشور در ارتباط با اخراج منافقین از عراق و تحویل جنایتکارانم این گروه به دستگاه قضایی حمایت می کنند. رهبرای این عشیره عراقی همچنین از دولت عراق خواستند تا تمامی اموال این گروه را به نفع ملت عراق مصادره کنند.
اما یکی از بزرگترین تلاش های ملت عراق برای اخراج و محاکمه منافقین که نشان دهنده اتفاق نظر و انسجام طیف های مختلف مردم این کشور در این موضوع است. طومار یک و نیم میلیون امضایی است که به همت بنیاد هابیلیان (خانواده شهدای ترور کشور) تدارک دیده شده است.
در این طومار چندین متری که امضای یک و نیم میلیون تن از مردم عراق و نمایندگان آنها را در بر دارد، طوایف و مذاهب و اقشار مختلف، سیاستمداران، نمایندگان مجلس، حقوقدانان، اصحاب رسانه و فرهنگ، ورزشکاران و رهبرای دینی، جامعه زنان و جوانان، دانشگاهیان و حوزه های علمیه، نمایندگان احزاب، شیوخ و رهبران عشایر از قومیت های متعدد عربی، کردی، ترکمن،شبک، مسیحی، شیعه و سنی، با امضا و درج نام خود، حمایت خود را از اقدامات صورت گرفته درباره منافقین اعلام کردند.
موارد ذکر شده تنها نمونه هایی از درخواست های مردم عراق برای رهایی از شر گروهک تروریستی منافقین بوده است که به اختصار به آنها اشاره شد وگرنه بسیارند مردم زخم خورده و رنجیده ایی که پدر، برادر،مادر یا خواهری را توسط منافقین از دست داده اندو اکنون در مناطق دور افتاده ای از کردستان عراق یا جنوب زندگی می کنند، بی آنکه بتوانند صدای بغض آلود خود را رها کنند و محاکمه قاتلان فرزندان خود را صدا بزنند.
خون 25 هزار عراقی که قربانی جنایات گروهک ددمنش منافقین شدهاند در همه جای این سرزمین کهن پاشیده شده است تا همه مردم عراق از همه طوایف و ادیان و قومیت ها یکپارچه و یکصدا محاکمه و اخراج آنان را حق خود بدانند و ذزه ای ار آن عقب نشینی نکنند.
