تروریست ها همچنان مسلح هستند

بر اساس توافقی که پیش از این میان دولت عراق و سازمان ملل صورت گرفت، قرار بر این شد که پس از تخلیه کامل پادگان اشرف از وجود اعضای منافقین و انتقال این نفرات به مکانی به نام کمپ ترانزیت در عراق، مراحل بررسی پرونده این افراد به عنوان پناهجو انجام شود و در صورت پذیرش پناهندگی به کشورهای پناهنده پذیر در سراسر دنیا منتقل شوند. روند توافق شده تا بدانجا پیش رفت که هم اکنون اخراج منافقین از پادگان اشرف به مراحل پایانی خود نزدیک شده و تا بحال حدود 2هزار نفر در پنج مرحله به کمپ ترانزیت منتقل شدند. اما اگر انتقال به ترانزیت را مرحله اول و بررسی پرونده پناهندگی را مرحله دوم بدانیم، مرحله آخری هم وجود دارد که پیدا کردن کشور یا کشورهایی به جهت پذیرش منافقین تحت عنوان پناهنده است.

همین مرحله سوم به گفته مارتین کوبلر نماینده سازمان ملل در عراق، سخت ترین مرحله اخراج است. زیرا سوابق تروریستی و ویژگی های فرقه ای خطرناک گروهک منافقین، به راحتی می تواند هر کشور پناهنده پذیری را از پذیرش آنها منصرف کند.

این موضوع سبب شده که هنوز انجام مرحله اول یعنی اخراج از پادگان اشرف به طور کامل به پایان نرسیده، مرحله آخر یا همان یافتن کشوهای پناهنده پذیر برای میزبانی بیش از 3هزار نفر به عنوان بزرگترین چالش پیش رو مطرح باشد.

همانطور که مختصری عنوان شد، یکی از دلایل عقب نشینی کشورها و حتی دولت هایی که در اقدامات تروریستی و جنایتکارانه این گروهک همکاری دارند و به نوعی منابع مالی و تسلیحاتی آنها را تامین می کنند، این است که با فرض ثبت نام و پذیرش هر 3هزار نفر از اعضای کمپ اشرف به عنوان پناهنده، با افرادی روبه رو هستیم که گذشته از تعداد بالا و بی سابقه دارای ویژگی هایی منحصر به فردی هستند که آنها را از زمره افراد عادی جدا می کند.

به عبارت دیگر منافقین یک گروه دوره دیده هستند، که برخی از آنها نزدیک به 30 سال در محیطی ایزوله و به دور از هرگونه امکانات رسانه ای و ارتباط با جهان بیرون قرار داشته اند. این افراد همه این سال ها را درگیر مناسبات درون فرقه ای و خطرناک بوده اند و زندگی تشکیلاتی و افکار اشتباهی که از سوی سرکردگان این گروه طی بیش از دو دهه به اعضا القا شده است، موضوعی نیست که بتوان به راحتی از کنار آن گذشت.

نگاهی گذرا به کارنامه منافقین و نمونه هایی از این تشکیلات نشان می دهد که اعضای همین فرقه در مواقعی دست به عملیات های انتحاری، خود سوزی و... در جهت دستورات سرکردگان زده اند. بسیاری از این افراد را می توان بمب های متحرکی نامید که فاقد اختیار شخصی و امکان تفکر و تعقل، گوش به فرمان دستورات سرکردگانی قرار دارند که سابقه ای شگرف در اقدامات تروریستی دارند.

البته موضوع دیگری هم در خصوص منافقین مطرح می باشد که اساساً اولویت آن در فهم وضعیت خطرناک این گروهک بسیار بیشتر از ویژگی های فرقه ای آنهاست!

موضوع اصلی منافقین این است که علی رغم ادعای سرکردگان این گروهک مبنی بر خلع سلاح در سال 2003 و دوری از مشی تروریستی، نه تنها صحت این مطلب تایید نشده بلکه شواهد و قرائن اثبات می کند که این گروه همچنان سلاح در اختیار داشته و اقدامات تروریستی و ضد بشری گذشته خود را ادامه می دهد.

یکی از نشانه ها، خود این گروهک و رسانه های وابسته به آن است که همچنان بر اجرای عملیات تروریستی پافشاری دارد. به عنوان مثال در شماره های اخیر نشریه مجاهد هنوز هم اصرار بر انجام عملیات تروریستی وجود دارد و تصاویر پخش شده از رسانه های آنها و بیانیه های صادر شده همچنان بر وجود نیرویی شبه نظامی تحت عنوان «ارتش آزادی بخش ملی» دلالت دارد.

نمونه دیگر که به کلی ادعای خلع سلاح این گروهک تروریستی را هم رد می کند و در جلسه اخیر دادگاه فرجام خواهی برای حذف نام منافقین از فهرست سازمان های تروریستی وزارت امور خارجه آمریکا از زبان «رابرت لوب» وکیل وزارت خارجه آمریکا مطرح شد، این است که هنوز احتمال قریب به یقین انبار پنهانی از اسلحه در پادگان اشرف وجود دارد که این مسئله از توانایی بالقوه این گروهک در انجام عملیات مسلحانه حکایت می کند.

ژنرال «ریموند اودیرنو» فرمانده ارشد نیروهای ایالات متحده در بغداد در سالهای حضور نظامی آمریکا در عراق نیز درباره خلع سلاح منافقین اذعان دارد که هیچ گاه امکان بازرسی از پادگان اشرف وجود نداشته است و ماجرای خلع سلاح این گونه بوده که خود اعضای منافقین فهرستی از سلاح های موجود در پادگان اشرف را جمع آوری کرده و به ما ارائه دادند!

این ژنرال آمریکایی که مهمترین شخصی است که می تواند به طور قطع در خصوص مسلح بودن یا نبودن منافقین اظهار نظر کند، ادامه می دهد که خلع سلاح این گروهک تروریستی بر اساس همین فهرستی صورت گرفته که خود منافقین ادعا می کردند همه موجودی تسلیحات آنها در پادگان اشرف است!

همه این مستندات که از لابلای صحبت های آمریکایی ها بیرون آمده، جدای از شواهدی است که ایران و عراق از فعالیت های تروریستی اخیر منافقین ارائه می دهند و ردپای این گروهک تروریستی را در ترور دانشمندان هسته ای ایران و برخی از اقدامات تروریستی در عراق نشان می دهند.

بالاخره اینکه منافقین را باید به عنوان یک گروه تروریستی و مسلح به حساب آوریم که حتی بدون دسترسی به امکانات تسلیحاتی ظرفیت بالقوه اَعمال تروریستی را با خود دارد و اکنون به دنبال یک میزبان بخت برگشته می گردد.