« فصل دوم »
هجرت و خدمات آن شهید
| از آنجا که شهید محراب استقامت و صبر عجیبی داشت ، تمامی مسائل را در خود هضم و حل کرده بود و همواره به خدای بزرگ شکایت می نمود و به آن حضرت واگذار می نمود . حقیقتاً استقامت و پایمردی این مرد الهی و مجاهد بزرگ موجب تحیر و تعجب همگان، مخصوصاً همسنگران آن شهید بزرگوار شده بود ، تا جایی که بسیاری از بزرگان علما در این مورد اظهار می داشتند |
الف) هجرت از قم به کرمانشاه
در دوران حکومت طاغوت و رژیم پهلوی غرب کشور به ویژه استان کرمانشاه همانند بسیاری از مناطق کشور از جهت فرهنگی و فقر علم و عالم و روحانی ناهنجاری داشت ، به گونه ای که شاید در مجموع استان کرمانشاه در سال های 1330 ، جمعاً ده نفر عالم و روحانی در کل استان کرمانشاه وجود نداشت .
تاریخ گذشته این استان مزبور ، خصوصاً در زمان مرحوم وحید بهبهانی و آل آقا بزرگ ، حکایت از این موضوع دارد . لذا مرحوم آیت الله العظمی بروجردی مرجع بزرگ شیعه یک حرکت بزرگ فرهنگی را انجام داد و با تأسیس یک پایگاه بزرگ علمی حوزه علمیه ، مسجد ، کتابخانه در مرکز این استان بزرگترین خدمت علمی اسلامی و فرهنگی را انجام داد .
پس از ساختمان آن پایگاه ، با اعزام 3 تن از بزرگان علما و اساتید حوزه علمیه قم و از شاگردان ممتاز خود ، حضرات آیات شهید محراب عطاء الله اشرفی و مرحوم حاج شیخ عبدالجواد جبل عاملی و مرحوم حاج آقا امام سدهی را در معیت مرحوم واعظ و خطیب شهیر فلسفی با تعداد 25 نفر از طلاب و فضلاء حوزه قم به کرمانشاه در سال 1335 یک حرکت بی سابقه فرهنگی در آن منطقه محروم آغاز گردید .
هیئت اعزامی مرحوم آیت الله بروجردی با استقبال بی نظیر مردم کرمانشاه که از دهها فرسنگ آمده بودند و در مسیر شهرهای ملایر ، نهاوند ، کنگاور ، صحنه و هرسین با جمعیت بی سابقه مورد استقبال قرار گرفتند ، حتی اقلیت های دینی ، مسیحیان و یهودیان و برادران اهل سنت استان کرمانشاه به استقبال شتافته و این شخصیت های علمی و مذهبی را در آغوش گرفتند .
مدت 10 شب مرحوم آقای فلسفی در مسجد آیت الله بروجردی در جمع هزاران نفر به سخنرانی پرداخته و مردم را به مسائل دینی و اسلامی تشویق و ترغیب می نمودند . این حرکت مهم فرهنگی مذهبی در استان کرمانشاه ، بلکه در غرب کشور تأثیر عجیبی در تمامی ابعاد زندگی مردم گذارد .
و متعاقب آن با حضور شخصیت های بزرگ علمی و دانشمندان و مبلغین مشهور کشور به این منطقه حساس ، ترغیب و تشویق اقشار جامعه خصوصاً جوانان به مسائل دینی روزبروز افزون گشت و با به دست گرفتن امور دینی و مذهبی و فرهنگی مردم و با ارتباط قوی اجتماعی هیئت اعزامی ، به تدریج طلاب اعزامی از حوزه علمیه جای خود را به نیروهای بومی داده و حوزه علمیه کرمانشاه از جوانان علاقمند تحصیل علوم دینی و حوزوی در کمترین زمان خودکفا شد و رونق مطلوبی پیدا کرد .
آنچه مهم و قابل ذکر است دو تن از علمای اعزامی مرحوم آقای جبل عاملی و مرحوم امام سدهی پس از 2 الی 3 سال توقف در کرمانشاه در زمان حیات مرحوم آیت الله بروجردی به قم مراجعت کردند و علت آن هم مشکلات عدیده ای بود که غیر قابل تحمل برای آنها بود و لذا ناگزیر به بازگشت شدند .
لکن شهید محراب با اهمیت به دو موضوع ، استقامت نموده و کرمانشاه را ترک ننمودند ، اول عدم رضایت مرحوم آیت الله بروجردی ، دوم عشق و علاقه شدید مردم به ایشان و احساس مسئولیت معظم له در قبال این امر علیرغم ناهنجاری ها و مشکلات فراوان و کارشکنی های بعضی از روحانیون وابسته به رژیم ، با تمام وجود سنگر خدمت را رها ننمودند .
و در زمان حیات مرحوم آیت الله بروجردی حتی گاهاً سه سال می گذشت و معظم له به شهید محراب اجازه مسافرت نمی دادند و می فرمودند صلاح نیست مسافرت بروید و باید همیشه در کرمانشاه بمانید و خدمت بنمایید .
پس از ارتحال آیت الله بروجردی هم به علت دفاع از مرجعیت حضرت امام خمینی مشکلات و ناراحتی های آن شهید بزرگوار چندین برابر شد و دائماً از سوی مأمورین ساواک و رژیم پهلوی در فشار و تهدیدهای فراوان قرار گرفته و از سوی عناصر روحانی نما وابسته به رژیم نیز مورد تهدید قرار می گرفتند و در تضعیف و تخریب ایشان با تمام وجود تلاش می کردند .
ولی از آنجا که شهید محراب استقامت و صبر عجیبی داشت ، تمامی مسائل را در خود هضم و حل کرده بود و همواره به خدای بزرگ شکایت می نمود و به آن حضرت واگذار می نمود . حقیقتاً استقامت و پایمردی این مرد الهی و مجاهد بزرگ موجب تحیر و تعجب همگان، مخصوصاً همسنگران آن شهید بزرگوار شده بود ، تا جایی که بسیاری از بزرگان علما در این مورد اظهار می داشتند .
ایشان مجسمه صبر و استقامت بود و بزرگترین جهاد را در کرمانشاه انجام دادند ، جهاد با نفس که علیرغم فشارهای روحی در کرمانشاه و از طرفی موقعیت ممتازی را که در آینده داشتند در حوزه علمیه قم که قطعاً به مقام مرجعیت دست می یافتند، پشت پا به مقام های آینده زده و با مهاجرت به کرمانشاه جهاد بزرگی را انجام دادند ، آن هم جهاد با نفس و با مبارزه با دستگاه پهلوی و عوامل وابسته به آنها در راه خدمت به اسلام و مسلمین بزرگترین خدمات فرهنگی ، مذهبی را به مردم آن منطقه نمودند .
سرانجام در این مسیر الهی ، اجتماعی تمامی مسائل و خطرات ناشی از آن را متحمل شده ، با یک عمر رنج و مشقت و مبارزه با ستمگران و ظالمین و معاندین در راه خدمت به اسلام و انقلاب به بالاترین و والاترین مقام معنوی ، به فیض عظیم شهادت نائل گردیدند . " عاش سعیداً و مات شهیداً " ، همانگونه ای که امام خمینی (ره) او را از مصادیق بارز " رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه " ، دانست .
عروج خونین(8)
