اگر چه آمریکایی ها در اثر فشار افکار عمومی عراق وتاکیدات مکرر مسوولین این کشور سرانجام قرارگاه اشرف که به پناهگاه منافقین در عراق مبدل شده بود را به دولت عراق واگذار کرد ، اما قبل از تحویل این قرارگاه به مسوولین عراقی اخباری از عراق مخابره می شد مبنی بر اینکه وسایلی از این قرارگاه به خارج از این مکان منتقل شده است. بی شک این نقل مکان ها بدون هماهنگی آمریکایی ها که کنترل این منطقه را به عهده داشتند نمی توانست صورت بگیرد. اخیرا نیز یک منبع اگاه در عراق اعلام کرد که امریکایی ها همزمان با تحویل امنیت مقر گروه منافقین به نیروهای عراقی، اعضای مهم این گروه را از مقر خارج کردند.این منبع اعلام داشت که امریکایی ها به دلیل اینکه افراد مطرح گروه در اختیار دولت عراق قرار نگیرند آنان را به پادگانی در عراق منتقل کرده اند. بنا به اظهار این منبع عراقی آنها که در حال حاضر در مقر این گروه حضور دارند افرادی فریب خورده و پشیمان هستند که کارایی چندانی برای امریکایی ها ندارند.
اما اینکه چرا با وجود اینکه آمریکایی ها این گروه تروریستی را در لیست گروههای تروریستی خود قرار داده اند و از موضع دولت و ملت عراق نسبت به آنها نیز آگاهی دارند حاضر شده اند دوباره با این کارت بازی کنند سوالی است که جای تامل دارد؟
با بررسی‌هایی كه كمیساریای عالی انتخابات در عراق انجام داد معلوم شد تمام آماری كه منافقین ادعا می‌كنند طرفداران آنها در عراق هستند دروغ و زائیده تخیلات و تبلیغات آنها است واین گروه تروریستی با هزینه‌های آنچنانی تنها توانسته‌اند در حدود 10 هزار امضاء برای خود جمع آوری كنند. این چیزی است که آمریکایی ها به خوبی به آن واقف هستند و بی شک بنای آن ندارند تا از گروهی حمایت کنند که از تنفری شدید نزد مردم عراق برخوردار است.
با توجه به این شرایط منافقین در تلاش هستند تا به هر شکل ممکن خود را از این وضعیت اسفناک نجات دهند. منافقین به خوبی به این موضوع واقف هستند که به آخر خط جنایت و ترور رسیده اند و شرایط به گونه ای است که هیچ راه برگشتی برای آنها متصور نیست، این گروه تروریستی با اینکه چندین روز عده ای فریب خورده را مقابل نهاد های حقوقی بین المللی به بست نشینی وا داشت تا با مظلوم نمایی این سازمان ها را به حمایت از خود وادارد اما در این پروژه شکست خورد، چرا که اسناد جنایت این گروه چه در قبال ترورهای آنها در ایران و عراق و چه آزار و اذیت های آنها علیه اعضای جدا شده خود در این نهادها موجود بود ، بنابراین اقدام آنها با ناکامی مواجه شد، از سویی دیگر اقدام به شانتاژ که در ژوئن 2003 پس از دستگیری سرکرده خود، مریم رجوی در برخی از شهر های اروپایی انجام دادند دیگر کارایی خود را از دست داده بود، کشورهای اروپایی به ماهیت تروریستی این گروهک پی برده، و تحرکات آنها را زیر نظر گرفته اند.
با این شرایط این گروهک تلاش کرد تا حداقل برای نجات سرکردگان خود از دستگیری و محاکمه، باز هم دست به دامن آمریکاییها شود تا شاید بتواند چند صباحی دیگر به بقاء خود ادامه دهد. اما اینکه چرا حاضر شدند بیش از 3000 تن از اعضای خود را بدون هیچ واکنشی در اختیار دولت عراق قرار دهند حکایت از این دارد که سرکردگان این گروه تلاش دارند تا با قربانی کردن این عده یک شانتاژ تبلیغاتی به راه اندازند و افکار عمومی را از جنایات خود و اینکه باید در قبال اعمال تروریستی خود در عراق و ایران پای میز محاکمه بروند منحرف سازند. به عبارتی دیگر همان گونه که رجوی سرکرده این گروه تروریستی بارها حاضر شد برای بقاء خود بسیاری از همکاران خود را قربانی کند این بار نیز تلاش دارد تا به این وسیله خود را از مهلکه بیرون ببرد.
اما اینکه چرا آمریکایی ها حاضر شده اند باری دیگر عده ای از این گروه را نگه دارند باید قدری به گذشته برگشت. اگر چه پس از اشغال عراق، آمریکایی ها با استناد به کنوانسیون های ژنو تلاش کردند تا این گروه تروریستی را تحت حفاظت خود درآورند اما انگیزه اصلی آنها از این اقدام، نه حفاظت از یک گروه تروریستی که در لیست گروه های تروریستی آمریکا بود، بلکه استفاده ابزاری از آنها به ویژه در زمینه های جاسوسی در عراق بود، تا از این طریق بتواند بر اوضاع آشفته عراق مسلط شود که در همان اوایل اشغال اخباری مبنی بر جاسوسی این گروهک از مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق منتشر شد که در نهایت منجر به بسته شدن یکی از دفاتر آنها توسط آمریکایی ها شد. از سویی دیگر در سال 2007 اخباری منتشر شد با این مضمون که انگلیسی ها اقدام به تجهیز این گروه تروریستی می کنند و منافقین نیز در درگیری های استان دیاله اقدام به تسلیح تروریست ها کرده اند. این شرایط باعث شده است تا آمریکایی ها تلاش کنند تا با مخفی نگه داشتن سرکردگان این گروه تروریستی مانع از دست یابی دولت عراق به آنها و در نهایت افشای همکاری آنها با آمریکایی ها شود.
در شرایط فعلی آمریکایی ها بیش از هر کشوری به وضعیت آشفته منافقین آگاهی دارند، و حمایت اولیه آنها از این گروه تروریستی به دلیل شرایط ویژه عراق و نیاز به استفاده ابزاری از آنها برای آشنایی با وضعیت عراق بود، که در نهایت با واگذاری قرارگاه اشرف به عراقی ها بر این مدعا صحه گذاشتند و حالا نیز که برخی از اعضای این گروه تروریستی را به محلی دیگر منتقل کرده به خاطر پنهان کردن اقدامات خود در عراق است، و گرنه آمریکایی ها به خوبی می دانند که حمایت از منافقین گریه بر گوری است که مرده ای در آن وجود ندارد.
