پس از پیروزی انقلاب اسلامی در حالی که حضرت امام و یارانش در پی ساماندهی انقلاب و عبور دادن کشور از شرایط موقت به یک نظام دائم بودند و به ترتیب رفراندوم جمهوری اسلامی و انتخابات خبرگان و قانون اساسی می رفت که کشور سامان بگیرد و نظام تثبیت شود .
گروهک های سیاسی با توطئه های گوناگون به دنبال ایجاد مانع در برابر روند تکاملی انقلاب و متوقف ساختن آن بودند تا نظام را یک الگوی ناموفق معرفی کرده و مردم را از انقلاب اسلامی دلسرد نمایند .
از این رو به کمک نیروهای نفوذی خود در وزارت ارشاد ملی مجوز دهها نشریه برای آنها صادر شد تا بتوانند افکار عمومی را علیه انقلاب اسلامی بشورانند و زمینه پذیرش اجتماعی گروهک ها را در مردم به وجود آورند .
اگر به تیتر روزنامه های بامداد ، آیندگان ، پیغام امروز مراجعه کنید این مطلب را به خوبی در خواهید یافت : " پایه گذاری نظام دنیایی امروز بر اساس نظریه مقلد و مجتهد بازگشت به حکومت مطلقه و استبدادی است ." روزنامه آیندگان ، 20 تیر 58
مصلحت روحانیت به حکومت نیست ." روزنامه آیندگان 21 خرداد 58
" تقلید در سیاست جایی ندارد ، در رژیم مردم بر مردم چاره ای جز جدایی دین از سیاست نیست ، در رژیم مردم بر مردم آزادی مذهب هست ، نه این که آزادی مطابق مذهب باشد ." روزنامه آیندگان ، 3 مرداد 58
این گروه ها که در آن ایام حتی دولت موقت را نیز در اختیار داشتند از این که تعدادی نیروی مذهبی و متدین علاقمند به اسلام و امام در پست های کلیدی کشور حضور داشته باشند برای آنها قابل تحمل نبود زیرا آنها به انحصار کامل می اندیشیدند .
مهندس بازرگان گاه بر صفحه تلویزیون ظاهر می شد و با گلایه از امام چنین وانمود می کرد که امام روش کشورداری را نمی داند و در برابر او مشکل ایجاد می کند !
آری ، گروه های ملی و لیبرال در اندیشه تسخیر کامل حکومت بودند و از این که امام به قم هجرت کرده بودند ، بسیار خوشحال به نظر می رسیدند .
یکی از مراکزی که تسخیر آن می توانست حلقه انحصار آنها را کامل کند ، صدا و سیما بود چرا که صدا و سیما رسانه ای است که می تواند چشم و گوش مردم را در اختیار بگیرد ، آنها گرچه در صدا و سیما نیروهای زیادی داشتند ، ولی از این که کسانی در صدا و سیما حضور دارند که مانع تحقق خواست های آنها هستند ، خشمگین بودند .
از این رو قبل از تصویب قانون اساسی سعی کردند با تبلیغات گسترده مطبوعاتی و تیترهای جنجالی اذهان خبرگان قانون اساسی را در اختیار بگیرند تا قوانین بر طبق میل آنها تنظیم و تصویب شود .
در همین راستا روزنامه پیغام امروز نوشت : " کلیشه ای کردن وسایل ارتباطی نخستین خصلت هر تهاجم فاشیستی است ." روزنامه پیغام امروز ، 26 اردیبهشت 58
روزنامه آیندگان نیز نوشت : " برای بررسی قانون اساسی به محیط دور از اختناق نیاز داریم ، رادیو و تلویزیون را که از مردم گرفته اند و به دست یک گروه افراطی مذهبی داده اند .... تمام قدرت بسیج گر ملازم دولت در تدارک فضای اختناق و ترور است ."
روزنامه آیندگان ، 5 اردیبهشت 58
و جمعیت آزادی اعلان کرد : " برای مبارزه علیه اختناق و گرایش های استبدادی موجود آماده ایم ." روزنامه پیغام امروز ، 27 اردیبهشت 58
و سپس دو روز بعد نوشتند : " آزادی خواهان برای اعتراض به اختناق و سانسور عصر امروز اجتماع می کنند ." روزنامه پیغام امروز ، 29 اردیبهشت 58
پس از آن چنان وانمود کردند که در جامعه اسلامی ایران هیچگونه آزادی ای وجود ندارد و استبداد و خفقان بر فضای کشور سایه افکنده است ! لذا نوشتند : " خروش آزادی از خشم تروریسم رساتر است ، غره شدگان ژ _ 3 به دست به خود آیید ، جواب منطق مشت نیست ، گلوله نیست ، با ترور و شکنجه و آدم دزدی اگر می شد به جنگ آزادی رفت رژیم شاه هنوز برقرار بود ." روزنامه پیغام امروز ، 24 خرداد 58
اینگونه اتهامات به جامعه اسلامی و صدا و سیما در حالی بود که مناظره های آیت الله مصباح یزدی با احسان طبری و فرخ نگهدار ، همچنین مناظره آیت الله دکتر بهشتی با کیانوری و فنی پور به صورت آزاد از تلویزیون پخش می گردید !
آری آنها به این حد از مخالفت بسنده نکردند ، بلکه خواستار تظاهرات علیه صدا و سیما شدند و در بیانیه ای از مردم خواستند : " مردمی که خواهان رادیو و تلویزیون مستقل هستند ، در آن شرکت کنند ." روزنامه آیندگان ، 29 فروردین 58
و در مواردی با سوءاستفاده از عواطف مردم می گفتند : " سکوت بس است ، نگذاریم مجدداً بساط دیکتاتوری برقرار شود ." روزنامه آیندگان ، 16 خرداد 58
سپس با چاپ تیترهایی از قبیل " به منظور اعتراض به مطالب و اخبار صدا و سیمای جمهوری اسلامی ، تظاهرات و راهپیمایی بزرگ کردها در 12 شهر انجام شد و اعتراض کردهای مقیم مرکز به صدا و سیمای جمهوری اسلامی " ، در صدد بودند چنین وانمود کنند که اعتراض عمومی علیه صدا و سیما شروع شده است .
روزنامه بامداد 31 تیر 58
از طرف دیگر برای تأیید مدعای خود مبنی بر وجود جو اختناق و سانسور در صدا و سیما سعی می کردند با شخصیت های سیاسی و غیر سیاسی مصاحبه نمایند تا بتوانند افکار عمومی را نسبت به صدا و سیما بی اعتماد کرده و حتی در صورت امکان تظاهرات خیالی را به واقعیت تبدیل کنند .
چنان که سنجابی گفت : " این تلویزیون ارتجاعی است ، تلویزیون خودکامه است ."
روزنامه بامداد ، 12 خرداد 58
و همچنین مهدی صابر از وجود سانسور در رادیو و تلویزیون به امام شکایت کرد .
روزنامه بامداد ، 31 تیر 58
سپس روزنامه اطلاعات در بهمن سال 58 با تیتر بزرگ از قول بنی صدر نوشت : " از روزنامه ها سانسور برداشته می شود ." روزنامه اطلاعات ، 8 بهمن 58
مطبوعات ماجراجو یا این تیترها در صدد بودند چنین وانمود کنند که هنوز سانسور بر مطبوعات و صدا و سیما حاکم است ولی نسبت به بر طرف شدن سانسور مطبوعات می توان امیدوار بود ! این جنگ روانی علیه صدا و سیما همچنان تا آخرین روزهای ریاست جمهوری بنی صدر ادامه داشت .
او همواره در برخورد با صدا و سیما سیاست قهر و آشتی را دنبال می کرد ، در حالی که سخنرانی های چند ساعته وی از تلویزیون پخش می شد و خبرنگار ویژه ریاست جمهوری نیز به اندک مناسبتی او را به صفحه تلویزیون می کشاند ، اما بنی صدر همواره اظهار می داشت که من با رادیو و تلویزیون مصاحبه نمی کنم !
وی در نطق 14 اسفند که به طور مستقیم از تلویزیون پخش می شد و جو سانسور در صدا و سیما را به عموم مردم کشور القاء کرد و گفت :
" عده ای تلفن کردند که شما چرا حاضر به مصاحبه نشدی ؟ شما می دانید که من گفته بودم تا وقتی که رادیو و تلویزیون از سانسور پاک نشود این کار ( مصاحبه ) را نخواهم کرد ، به نظر من در شأن جمهوری نیست که دستگاه تبلیغاتی او انحصاری گردد ، در این جمهوری باید اخبار را همان طور که واقع می شود بی کم و کاست ، قبل از این که من با شما خداحافظی بکنم و صحبت را تمام نمایم به اطلاع مردم برساند ."
روزنامه انقلاب اسلامی ، 16 اسفند 59 ، ص 9
این جنگ روانی تا آنجا ادامه یافت که در زیر لوای رئیس جمهور مطبوعات به طور مستقیم و غیر مستقیم این رسانه ملی را زیر آتش توپخانه خود گرفتند و در مواردی که نمی خواستند مسئولیت حرفی را به عهده بگیرند ، همان حرف را در " زنگ مردم " از قول خوانندگان مطرح می کردند که به عنوان نمونه به ذکر یک مورد بسنده می کنیم .
به دلیل وجود مشکلات مالی و عدم ضرورت پخش برنامه کامل مذاکرات مجلس از سیما قرار شد که صدا و سیما مذاکرات را از موج اف _ ام رادیو مستقیماً پخش کند تا کسانی که مایل به شنیدن مذاکرات مجلس هستند ، از طریق پخش مستقیم مطلع شوند .
اکنون زنگ مردم روزنامه انقلاب اسلامی را که تحت عنوان " وقایع اتفاقیه " درج می شد ، ملاحظه بفرمایید :
" دلیل پخش شدن برنامه مذاکرات مجلس را از تلویزیون از مسئولین سؤال کردم ، پاسخ دادند که علت آن زیاد بودن هزینه ضبط و پخش آن است ، اگر بحث هزینه است چرا به جای موج اف _ ام از موج متوسط استفاده نمی شود ؟ "
روزنامه انقلاب اسلامی ، 20 دی 59
سپس در پاسخ این خواننده می نویسد :
" برادر ! تو هم عجب دل خوشی داری ، هدف انجام وظیفه است و این که کسی نتواند بر طبق قانون ! متعرض شان شود و گرنه چنانچه می توانستند همین موج اف _ ام را هم قطع می کردند ."
روزنامه انقلاب اسلامی ، 20 دی 59
بنی صدر و حامیانش که این جنگ روانی را علیه صدا و سیما به راه انداخته بودند و آن را متهم به اختناق و سانسور می کردند ، اگر خود روزی بر آن دست می یافتند ، معلوم نبود با رقبای خود چگونه برخورد می کردند ؟
قطعاً همان کاری را می کردند که در دوران وزارت ارشاد ناصر میناچی انجام دادند ، در انحصار گرفتن مطبوعات و به راه انداختن جنگ توپخانه ای علیه نظام ، انقلاب و دین !
