جمهوري اسلامي در خط مقدم مبارزه با تروريسم

برگزيدن گزينه ترور در پيشبرد هدفها، بيانگر احساس ضعف و زبوني يک گروه و يا دولتي است که اين رفتار را به عنوان راهکار حفظ هويت و ابزار کسب موقعيت خود قرار مي دهد. کشتن افراد بي ارتباط با رقيب بويژه کودکان و ديگر افرادي که در موازنه قدرت و فرايندهاي شکل گيري و بازي دموکراتيک آن نفشي ندارند، به مثابه به بن بست رسيدن يک سازمان و يا گروه است. شيوه هاي رفتاري تروريستها نشان مي دهد که با وجود برخي شعارها، اعتقادي به کرامت انسان ندارند، زيرا ايدئولوژي آنها ملاک قضاوت در مورد افراد است و اين تقسيم بندي ناصواب، آنها را به سوي اقدامهاي تروريستي مي کشاند و افراد را در کمال قساوت قرباني مي کنند.

بدون شک، ترور شهيدان رجايي و باهنر در 8 شهريور 1360 توسط تروريستهاي سازمان مجاهدين خلق، پرده از ادعاهاي دروغين رهبران اين سازمان مبني بردفاع از حقوق ملت ومبارزه براي آزادي مردم برداشت. در واقع، ترور رئيس جمهور و نخست وزير محبوب، کشتن 2 نفر براي جامعه ايران نبود، بلکه مقابله با آرمان و ايده هاي يک ملت بود که در اقدامي دموکراتيک بر اساس قانون اساسي به رئيس جمهور رأي داده بود. از اين رو، برخورد قهري و ضد انساني اين سازمان نفاق، پرده از ادعاي دروغين آنها برداشت.

گروهک مذکور با اميد به پشتيباني اربابان آن سوي مرزهاي جمهوري اسلامي، کشورهاي اروپا از جمله فرانسه را به عنوان مأمني براي ضربه زدن به کشور انتخاب کردند و پس از فرانسه بهترين فرصت را همکاري با دشمن اين ملت، يعني صدام ارزيابي نمودند. لذا با آغاز همکاريها با دشمن دو ملت ايران و عراق به اميد سازماندهي گسترده نيرو و با ضربه زدنهاي متوالي در همکاري با ارتش بعثي از طرق مختلف سرويس عملياتي و امنيتي ارائه نمودند، ولي امروز گذر حوادث، حامي اصلي آنها را مقهور اراده ملت عراق نموده است و آنها نيز پس از از دست دادن حامي منطقه اي خويش، به اميد حمايتهاي اربابان فرامنطقه اي، انتظار بازسازي نيروهايشان را داشتند که افشاگري عليه آنها سبب به انزوا کشيده شدن و بريدن تدريجي نيروها و توفيق نيافتن در راستاي جذب نيروي جديد شد و اکنون آخرين نفسهاي بي رمق خود را در اردوگاه اشرف مي کشند، به نحوي که هفته نامه انگليسي زبان اکونوميست در تشريح وضعيت منافقين، اين گروهک را منفور و متفرق عنوان کرده که بدون اميد به آينده، در خاک عراق زمينگير شده اند.

گروهک منافقين خلق که ژستهاي دموکراتيک به خود گرفته اند و با چهره جديد شوراي ملي مقاومت، سعي در فريب افکار جهانيان دارند، همان فرقه اي است که به اعتراف سرانش بيش از 12 هزار انسان بي گناه را ترور کرده است. از سوي ديگر، اذعان به اين نکته ضروري به نظر مي رسد که عملکرد منافقين صرفاً براي ايران تروريستي تلقي نمي شود، بلکه در سالهاي خدمت به حزب بعث، با قتل عام مردم عراق که در انتفاضه شعبانيه عرصه را با حضور در 14 استان عراق از 18 استان بر حاکمان بعثي تنگ کرده بودند، پرده از رفتار منافقانه و تزوير آنها برداشت.

اکنون نيز بر اساس اخبار مقامهاي امنيتي عراق گروهک مذکور به القاعده در اين کشور کمک مي کند. همان گونه که شواهد، عامل اصلي نا امني در عراق را فعاليتهاي تروريستي القاعده و گروه هاي مرتبط با آنها معرفي مي کند، منافقين با همکاري در ايجاد خشونت و ترور در اين کشور بر اساس اسناد موجود سازمانهاي امنيتي، به گسترش نا امنيها دامن مي زنند.

اتهام حمايت از تروريسم به ايران، در حالي از سوي کشورهاي غربي مطرح مي شود که جمهوري اسلامي خود قرباني هدفهاي تروريستي بوده است. ملت بزرگ ايران از همان روزهاي آغازين پيروزي انقلاب اسلامي، يکي از قربانيان مسلم تروريسم بود و تاکنون در راه مبارزه با تروريسم نيز هزينه هاي گزافي پرداخته است که حاصل آن بيش از 16 هزار و 400 شهيد ترور و ميلياردها دلار خسارت و زيان مادي بوده است. با وجود اين و در عين شگفتي، هميشه و از جانب سردمداران اصلي تروريسم در دنيا به عنوان يکي از اشاعه دهندگان تروريسم معرفي شده است!

جمهوري اسلامي ايران که هيچ گاه از ضربه هاي جبران ناپذير تروريسم در امان نبوده، از سالهاي نخست طلوع خورشيد انقلاب تا کنون، هميشه با ترور و تروريست مخالف بوده و به مبارزه با آن پرداخته است. دولت جمهوري اسلامي ايران در 28 آبان 1382 لايحه مبارزه با تروريسم را تصويب کرد.اما کشورهاي غربي مدعي مبارزه با تروريسم بر خلاف شعار ياد شده، به توزيع و تکثير تروريسم مبادرت مي ورزند و با اين ادعاها تلاش مي کنند تا دولتهايي را که بر اساس شاخصه هاي منافع ملي آنها غيرهمسو تعريف مي شوند، متهم نمايند.

ترور شهيدان رجايي و باهنر توسط عوامل تروريستي اين سازمان، خوي وحشيگري و ماهيت جنايتکارانه سازمان مجاهدين را نمايان ساخت. اين گروهک مطرود با عنايت به شرايط پس از انتخابات و حضور در اغتشاشات، اين فرصت را غنيمتي طلايي در نظر گرفتند تا از اين رهگذر خدمت شاياني به حاميان خود نموده باشند؛ اما مردم آگاه و هوشيار هميشه در صحنه با حمايت قاطع از انقلاب اسلامي، زمينه اقدامهاي ضد انساني آنها را از بين بردند. پر واضح است، جنايت پيشگان براي حفظ هويت خويش، حمايت خود را از گروه هايي همچون ريگي و پژاک اعلام داشته اند تا از اين طريق حداقل از صفحه رسانه حذف نگردند.

مبارزه با اين پديده شوم و ضد انساني، زماني ميسر مي شود که عزم و اراده جهاني به معناي واقعي کلمه پيرامون اين موضوع شکل بگيرد و کشورها دست از شعار بردارند. نمي توان با طرح مبارزه با تروريسم همزمان براي ادامه حيات آنها نيز وعده مساعدتهاي مالي داد. پارادوکس شعار ياد شده، از سوي کشورهاي غربي در حمايت از پژاک، و گروهک تروريستي ريگي کاملاً نمايان است. لذا اگر اجماع جهاني براي مقابله با موضع تروريسم شکل بگيرد، قطعاً مي توان در آينده شاهد جهان عاري از تهديدهاي تروريستي بود، ولي تا زماني که برخي دولتها افراد و سازمانهاي مذکور را ابزاري براي پيشبرد هدفهاي سياست خارجي خود تعريف مي نمايند، انتظار برخورد با برهم زنندگان امنيت ملتها، شعاري دروغين خواهد بود.