بحران سوریه بار دیگر در حال تشدید است و روشن است که در پشت پرده این بحران دولت هایی قرار گرفته‌اند که بازنده شکست داعش به شمار می روند.
آمریکا، اروپا و متحدان منطقه‌ای آنها که سعی می کردند با تکیه بر داعش، دخالت های خود در اوضاع داخلی سوریه را توجیه کرده و از این طریق بر کشورهایی چون ترکیه، ایران و حتی روسیه نیز فشار وارد کنند، پس از آنکه در مبارزات میدانی نتوانستند از داعش دفاع کرده و در چارچوب ائتلاف به اصطلاح علیه داعش بر وضعیت این کشور تاثیر بگذارند، می خواهند با زنده کردن گروه های تروریستی دیگر، از همان روش قدیمی برای مشروعیت بخشیدن به دخالت های نامشروع خود در منطقه استفاده کنند.
سرمایه گذاری آمریکا و متحدانش بر روی برخی گروه های تندرو در سوریه و به ویژه دامن زدن به بحران های قومیتی که دامن گیر ترکیه و برخی دیگر از کشورها نیز شده، اکنون به فرصتی تازه برای آنها تبدیل شده است تا به جنگ داخلی در سوریه ادامه بدهند.
مذاکرات سه جانبه ایران، ترکیه و روسیه برای بازگرداندن آرامش به منطقه، غربی ها و دولت های مرتجع عربی را نگران کرده که سهمی از تحولات آینده غرب آسیا نداشته باشند. به همین خاطر آنها دوباره به سراغ پیمانکاران تروریست خود رفته اند تا با برهم زدن نظم منطقه ای و بازگردانیدن ناآرامی به سوریه، برای خود سهمی در مذاکرات قائل شده و گفتگوهای شکست خورده پاریس و ژنو را احیا کنند.
تهران بارها تاکید کرده است که بحران سوریه راه حل نظامی ندارد و باید از طریق گفتگوهای داخلی و منطقه ای حل و فصل شود. به همین خاطر حمایت آمریکا از گروه های کُرد و تحریک آنکارا به نفع هیچ کس نیست. اروپایی ها که تا به حال بارها دغدغه خود درباره بحران آوارگان سوری را مطرح کرده اند به خوبی می دانند که ادامه دخالت های آمریکا در سوریه جز دامن زدن به بحران مهاجرت آوارگان و حتی درگیر کردن تُرک ها با این بحران دستاورد دیگری ندارد.
تداوم درگیری ها در سوریه و دخالت های نظامی ترکیه در شمال سوریه همچنین می تواند امنیت بازار انرژی را بار دیگر مختل کند که بازنده این اتفاق، باز هم اروپایی هایی هستند که وابسته به منابع انرژی غرب آسیا هستند.
چنین است که از اروپایی ها انتظار می رود با فشار بر واشنگتن و متحدان منطقه ای این کشور، مانع از آن شوند که ناآرامی بار دیگر به سوریه و بازگشته و درگیری ها در این کشور، بحران موجود را تقویت کند. اروپایی ها و به ویژه انگلیسی ها به خوبی می دانند که تحریک منازعات قومی افزون بر اختلافات مذهبی، تا چه اندازه می تواند برای ترکیه خطرناک باشد و به همین خاطر باید برای جلوگیری از شیوع ویروس تروریسم قومی، به کاخ سفید یادآوری کنند که دامن زدن به درگیری های قومیتی چاره کار نیست و تنها می تواند در کنار تندروی های مذهبی، به اقدامات تروریستی قومیتی منتهی شود که خود نگرانی ها از بروز بحرانی تازه را دوچندان می کند و می تواند بسیاری از کشورهای منطقه را درگیر کند.
