شهید حبیب‌الله جوشیده و شهید احمد جوشیده فرزندان عباس و حیات، در روستای شینه از توابع سنندج چشم به جهان گشودند. پدر و مادرشان کشاورز بودند. حبیب‌الله در 2 خرداد 1337 و احمد در 8 شهریور 1333 به دنیا آمدند. هر دو تا پایان دورۀ ابتدایی درس خواندند، سپس به دلیل محرومیت از امکانات تحصیلی و مالی، ترک تحصیل کرده و به کشاورزی در روستا مشغول شدند.
حضور نامبارک گروهک‌های ضدانقلاب در کردستان و برافروخته شدن آتش جنگ داخلی توسط آن‌ها در سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی، آن‌ها را بر آن داشت تا از اسلام و آب و خاک میهن خود دفاع کنند. این دو برادر شجاع، منشأ خدمات ارزنده‌ای در مسیر مبارزه با گروهک‌های تروریستی ضدانقلاب شدند.
سرانجام توسط عوامل گروهک تروریستی دمکرات هر دو برادر با اختلاف دو روز تیرباران شدند. برادر دیگر آن‌ها، محمد نیز به شهادت رسیده است.
آنچه در ادامه می‌خوانید، صحبت‌هایی از خانم سلطان بابایی، عروس خانواده جوشیده می‌باشد:
«با پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری امام‌خمینی(ره) و به وجود آمدن فضایی آزاد، گروهک‌های ضدانقلاب خیلی زود در جهت مخالفت با نظام نوپای اسلامی دست به کار شدند و برخی از شهرها و روستاهای کردستان را به اشغال خود درآوردند.
شهید احمد و حبیب‌الله با هم برادر بودند. احمد زودتر اسلحه به دست گرفت و بسیجی شد تا امنیت را به منطقه کردستان بازگرداند. حبیب‌الله هم دل تو دلش نبود تا به احمد بپیوندد. با وجود گروهک‌های تروریستی، کردستان در آن سال‌ها خیلی ناامن بود و در این شرایط احمد شبی به خانۀ ما آمد تا با برادرش گفتوگو کند. او در مورد بنا گذاشتن پایگاهی در منطقۀ خودمان تلاش می‌کرد. همسرم به او گفت: «اول از هر کاری باید مردم آزاده منطقه را جمع کنی تا در پایگاه خدمت کنند.» احمد به سرعت مشغول گردآوری افراد انقلابی شد و بلاخره با افرادی که اعلام آمادگی کردند، در منطقه بوره‌وان پایگاهی دایر کردند؛ اما خیلی طول نکشید که عوامل گروهک تروریستی دمکرات به آن‌جا حمله کردند و احمد و هم‌رزمانش را گروگان گرفتند. حبیب‌الله شنیده بود که ضدانقلاب قصد حمله و تصرف پایگاه را دارد و با عجله خود را به آن‌جا رساند؛ اما پایگاه سقوط کرده بود و برادرش احمد نیز اسیر شده بود. عوامل دمکرات همان‌جا حبیب‌الله را هم دستگیر کردند. روز قبل از این واقعه، حبیب‌الله ماشین سنگین خودش را فروخته بود و پول آن را همراه داشت که تروریست‌های دمکرات پولش را غارت کردند و هر دو برادر را پس از شکنجه‌های فراوان به شهادت رساندند. احمد در 5 اسفند 1360 و حبیب‌الله در 3 اسفند 1360 تیرباران شدند.»
