کومله نوجوان 15ساله‌ام را ترور کرد

حزب کومله در واقع جریانی جدایی‌خواه در کردستان راه اندازی کرد که ظاهراً خواهان خودمختاری بود و تلاش داشت برای کردستان یک هویت سیاسی مجزا در نظر بگیرد. این درخواست تجزیه‌طلبی که در طول حیات خود در پیوند با دولت های بیگانه به وجود آمد به شکل برخورد نظامی و تروریستی ظاهر شد و صحنه سیاسی مناطق کردنشین را به طور جدی ناامن کرد. در ادامه به زندگینامه یکی از قربانیانی که به دست عناصر گروهک تروریستی کومله به شهادت رسید، می‌پردازیم.

شهید علی‌اکبر نوعی قالیباف در سال 1347 در مشهد متولد شد. پدرش کارمند وزارت راه و مادرش خانه‌دار بود. وی در خانواده‌ای مذهبی و انقلابی رشد کرد. او زمانی که وارد مقطع راهنمایی شد، برگ جدیدی در زندگیش رقم خورد و تفکرات به گونه‌ای شکل گرفت که تصمیم داشت در راه انقلاب قدم بردارد. او سرانجام در سن 15 سالگی توسط گروهک تروریستی کومله در کامیاران به شهادت رسید.

آنچه در ادامه می‌خوانید شرحی است بر گفت‌وگوی بنیاد هابیلیان با مادر شهید علی‌اکبر نوعی قالیباف:

«علی‌اکبر فرزند اولم بود. من شش فرزند دیگر هم دارم. او در مشهد در محله عبادی متولد شد. ما خانواده‌ای مذهبی و انقلابی بودیم. پدرش از اینکه فرزند اولمان پسر بود، خیلی خوشحالی می‌کرد. کودک آرامی بود. بزرگ‌تر هم که شد، بز همان روحیه آرام را داشت. هر کاری را به او می‌گفتم، سریع و بی‌چون‌وچرا انجام می‌داد. وقتی به خانه می‌آمد، بدون اینکه من به او چیزی بگویم، شروع به تمیز کردن خانه می‌کرد. درسش هم خوب بود و همه معلمان از او راضی بودند. ایام انقلاب که شد کار همیشه‌اش شرکت در راهپیمایی‌ها بود، یا با پدرش می‌رفت، یا همراه دوستانش در راهپیمایی شرکت می‌کرد. وقتی انقلاب پیروز شد، انقدر فعالیت‌هایش زیاد شده بود که نمی‌توانستم او را ببینم. همیشه در مسجد بود و برای کشف خانه‌های تیمی می‌رفت. زمانی هم که جنگ شد، اول برادرش و بعد پدرش به جبهه رفتند. مدتی نگذشت که علی‌اکبر هم گفت: «مامان من هم می‌خوام به جبهه بروم.» بدون مخالفت پذیرفتم و او  هم رفت. من خودم هم بسیار انقلابی بودم.

از همان ابتد در کردستان بود. در آنجا به دلیل همکاری منافقین و کومله و دموکرات برای ناامن کردن منطقه کردستان، شرایط خیلی سخت شده بود. زمانی که علی‌اکبر برای مرخصی می‌آمد و از شرایط آنجا تعریف می‌کرد، همیشه می‌گفت: «کومله و دمکرات بچه‌های بسیجی و سپاهی را به بدترین شکل به شهادت می‌رسانند.» وقتی به او می‌گفتم اگر اذیت می‌شوی نرو، در جواب به من می‌گفت: «امام امر کرده‌اند و باید مطیع امر او بود.»

تاریخ 11شهریور1362 بود. در حالی که در مسیر جاده کامیاران به همراه دوستانش در حال عبور بودند، مورد کمین کومله قرار گرفتند و عوامل گروهک تروریستی کومله همه آن‌ها را به شهادت رساند.

بعد از شهادت علی‌اکبر من دچار ناراحتی اعصاب شدم و روزانه 24عدد قرص مصرف می‌کنم، حتی هر از چند گاهی در بیمارستان بستری می‌شوم.

خدا عذاب منافقین را زیاد کند. امیدوارم در همین دنیا به سزای اعمالشان برسند.»