محمدرضا بهروزنژاد در سال 1336 در شهرستان مراغه به دنیا آمد. وی سومین فرزند خانواده بود. پدرش اکبر و مادرش فاطمه نام داشت. وی با عشق به انجام وظایف دینی بالید و دوران تحصیل را با موفقیت پشت سر گذاشت. از کودکی بسیار فعال و مؤمن و متعهّد بود. محمدرضا بعد از اخذ دیپلم برای خدمت به کودکان محروم روستایی، راهی روستاهای اطراف مراغه شد و شروع به تدریس و خدمت به محرومین کرد. وی همیشه شیفته ادامه تحصیل بود و بعد از چند سال تدریس، در کنکور شرکت کرد و در رشته ریاضی مشغول ادامه تحصیل شد و پس از پایان تحصیلات در دبیرستان مشغول تدریس گشت. وی با عشق و آگاهی و علاقه قبلی خود، شغل شریف آموزگاری را انتخاب کرده بود؛ چرا که عقیده داشت آموزگاری شغل تربیت و پرورش و انسان سازی است؛ شغلی است که چون با تعهّد همراه گردد، رضای خدا در آن است.
محمدرضا همیشه و همه جا کمک حال مستمندان و محرومان بود و به صله رحم علاقه فراوان داشت و در احترام و اکرام به پدر و مادر و نزدیکان، زبانزد همه بود. عشق به برقراری حکومتی اسلامی، همه جا با وی بود و در دوران قبل از انقلاب در حسینیه جوانان مراغه فعالیت داشت و بعد از شروع جنگ پس از بمباران‌های ارتش بعثی به مناطق بمباران‌شده می‌رفت و به افراد مجروح و زخمی کمک می‌کرد و در این راه خستگی نمی‌شناخت.
سرانجام در 23شهریور1375 بر اثر انفجار بمبی که توسط منافقین در پارک عمومی شهر مراغه کار گذاشته شده بود به‌شهادت رسید.
