دعوت از «مریم رجوی» از سرکردگان گروه تروریستی منافقین برای حضور در نشست یکی از کمیته‌های کنگره به همان میزان که از رویکردهای خصمانهٔ برخی تندروهای آمریکایی نسبت به تهران حکایت دارد، غرض ورزی یا ناآگاهی آنان از شرایط ایران و منطقه را به تصویر می‌کشد.
رجوی اواخر هفتهٔ گذشته از سوی برخی نمایندگان کنگره دعوت شد تا در نشست گفت و شنود کمیتهٔ روابط خارجی به صورت ویدیویی از پاریس شرکت کند. موضوع این گفت و شنود مسالهٔ فعالیت‌های گروه تروریستی «داعش» در عراق و راه‌های رویارویی با این گروه دهشت افکن بود.
تصمیم نمایندگان دعوت کننده از رجوی برای حضور مجازی در جمع آنان چنان پرسش برانگیز و جنجالی بود که حتی شماری از مقام‌های پیشین وزارت امور خارجهٔ آمریکا به عنوان دیگر اعضای نشست، حاضر به حضور در آن نشدند.
۱- «داعش: تعریف دشمن» عنوان نشستی بود که برخی اعضای کنگرهٔ آمریکا را به اتفاق سرکرده منافقین (سازمان مجاهدین خلق ایران) بر سر یک میز نشاند. نکته نخست به شکلی طنزگونه در نام‌گذاری عنوان نشست و ماهیت حاضران در آن نهفته است. در این پیوند، تعریف داعش به عنوان دشمن شباهت‌های زیادی با تعریف‌های سال‌های گذشته از منافقین در آمریکا می‌یابد. بنا بر اذعان مقام‌های واشنگتن، از جمله «هیلاری کلینتون» وزیر امور خارجه پیشین آمریکا در کتاب اخیرش، داعش همچون «القاعده» با کمک نهادهای اطلاعاتی این کشور ساخته شد و پس از تبدیل به نیرویی غیرقابل کنترل در فهرست گروه‌های تروریستی آمریکا قرار گرفت. منافقین نیز گروهی بود که تا مهرماه ۱۳۹۱ در همین فهرست به عنوان دشمن ایالات متحده قرار داشت و پس از خوش‌خدمتی به صهیونیست‌ها در جاسوسی و کمک به انجام فعالیت‌های تروریستی علیه جمهوری اسلامی ایران با تلاش لابی‌های پرنفوذ از این فهرست خارج شد. در این میان، ضرورت‌های اعمال فشار بیشینه بر کشورمان در اوج اختلاف‌های هسته‌ای با غرب نیز مسیر خروج این گروه تروریستی را از فهرست دشمنان واشنگتن هموار ساخت تا آشکار شود آمریکایی‌ها در جهت تلاش برای به تسلیم واداشتن ایران از کاربرد هیچ ابزاری فروگذار نمی‌کنند.
با توجه به آنچه گفته شد مرزهای تعریف دشمن از سوی نخبگان سیاسی واشنگتن به ویژه تندروهای جمهوری‌خواه مرزهایی سیال به چشم می‌آید که نه تابع واقعیت‌هایی چون جنایت‌پیشگی و اقدام‌های ضدبشری بلکه وابسته به ضرورت‌های زمانی و حتی منافع زودگذر گروهی و حزبی است.
در این زمینه انگارهٔ دیگر نیز وجود دارد که ناظر بر هزینه‌های چندهزار دلاری منافقین برای لابی‌گری یا به عبارت دیگر خرید برخی نمایندگان کنگره است تا بار دیگر این گروه ورشکسته را به مرکز توجه نزدیک سازد.
۲- اقدام دعوت‌کنندگان از رجوی نوعی چشم بستن مغرضانه بر حقیقت‌هایی غیرقابل‌انکار است. نمایندگان یادشده در حالی از سرکرده منافقین برای رویارویی با داعش مشاوره و چاره می‌جویند که دست این گروه تروریستی از خون هزاران تن آلوده است. تروریست‌های سازمان منافقین افزون بر کارنامه سیاه کشتار و ترور هم‌وطنان خود، در سال‌های حضور در عراق به عنوان دست افزار «صدام حسین» دیکتاتور معدوم این کشور در کشتار هزاران تن از شیعیان و کرد‌ها مشارکتی فعال داشتند و بغض و کینهٔ عراقی‌ها را نیز برانگیختند تا جایی که نزد بسیاری از عراقی‌ها جنایت‌های منافقین همپایهٔ اعضای داعش شمرده می‌شود. طرفه آنکه مقام‌های پیشین وزارت امور خارجهٔ آمریکا یکی از مهم‌ترین دلایل حضور نیافتن در نشست گفت‌وشنود را کشتار شماری از هم‌وطنان غیرنظامی خود به دست منافقین عنوان کرده‌اند.
به این ترتیب، تفسیر دعوت از رهبر گروهی جنایت پیشه که حتی طی سال‌های اخیر و به رغم ادعای کنارگذاشتن اسلحه، در اردوگاه‌های مرگبارش همچون «اشرف» و «لیبرتی» بر جان و ناموس اعضای خود چنگ انداخته و برخی را به جرم نارضایتی و روی‌گردانی سلاخی کرده و می‌کند از چند حالت خارج نیست. نمایندگان کنگره با اقدام اخیر، از خود تصویری از ناآگاهانی بی‌خبر از رخدادهای گذشته و حال ارایه می‌دهند یا مغرضانه و لجوجانه بر همهٔ واقعیت‌ها چشم می‌بندند تا از هر ابزاری برای تقابل با جمهوری اسلامی ایران و برانگیختن حساسیت‌های تهران سود جویند. البته برخی ناظران اقدام‌های جنجالی از این دست را به مثابه نوعی دهان‌کجی جمهوری‌خواهان تندرو به دولت آمریکا قلمداد می‌کنند که سیاست خارجی کاخ سفید در فرایند مذاکره‌های هسته‌ای و مصالحه با تهران بر سر این موضوع را به چالش می‌کشد.
۳- به باور شماری از صاحب‌نظران، رفتارهای مغرضانه، لجوجانه و از سر بی‌تدبیری و ناآگاهی برخی تندروهای آمریکایی را باید از کنش رسمی دولت واشنگتن جدا ساخت و میان این ۲ تفاوت گذاشت همچنان‌که به هنگام سخنرانی «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در کنگرهٔ آمریکا در اسفند ماه پارسال، «باراک اوباما» رییس‌جمهوری این کشور زبان به انتقاد از دعوت‌کنندگان نتانیاهو به کنگره گشود و حتی حاضر به ملاقات با وی در واشنگتن نشد. در این رخداد نیز تندروهای جمهوری‌خواه کوشیدند با دهان‌کجی به رییس‌جمهوری دموکرات آمریکا بر طبل اختلاف‌های سیاسی با وی بکوبند و سیاست خارجی وی را در مهم‌ترین پروندهٔ پیش رو با چالش روبرو سازند.
با وجود این مرزبندی، مشخص است رفتارهایی از این دست در کشورمان جز از چارچوب دشمنی با ملت ایران نگریسته نخواهد شد؛ ملتی که اکنون جنایت‌کاران دست‌آلوده به خون شهروندانش را در نهادهای حاکمیتی کشوری می‌بیند که خود را مدعی اصلی مبارزه با تروریسم و گسترش ارزش‌هایی چون حقوق بشر می‌انگارد.
از دید برخی ناظران، دعوت تندروهای آمریکا از رجوی را می‌توان به فرض محالی چون حمایت و هم اندیشی نخبگان سیاسی جمهوری اسلامی ایران با عاملان حوادث ۱۱ سپتامبر یا بمب‌گذاری ماراتن «بوستون» همانند دانست؛ فرضی که مشابه آن در افغانستان سبب‌ساز و بهانهٔ تهاجم نظامی آمریکا شد و ماشین نظامی این کشور را به مدت یک دهه در خارج از قلمرو ایالات متحده به راه انداخت.
پایان سخن آنکه اقبال تندروهای آمریکایی به تروریست‌های ورشکسته با هر دلیل و توجیهی بر بدبینی و نگرانی ملت ایران از آمریکایی‌ها خواهد افزود و پیامدهای آن حتی گریبان دولت واشنگتن را نیز خواهد گرفت.
منبع: ایرنا
