«... اوایل مهر 1357 شنیدیم دوران تبعید آیت ا... مدنی در مهاباد به پایان می رسد. برای پر كردن خلا طرفداران امام در تبریز، اینجانب با عده ای از دوستان انقلابی به محضر شهید قاضی رفتیم و من از طرف دوستان به ایشان پیشنهاد كردم كه، دوران تبعید آقای مدنی تمام می شود، اگر صلاح بدانید، نامه ای به ایشان بنویسید تا به تبریز بیاید، زیرا در این شرایط كه مبارزات مردمی اوج می گرفته، آقای مدنی می تواند در كنار شما بیشتر موثر باشد. آیت الله قاضی این پیشنهاد را قبول كرد و نامه ای به شهید مدنی نوشت. بعد من گفتم: «اگر مصلحت می دانید، نامه شما را آیت الله سید حسن انگجی هم امضا نمایند تا در دعوت از آقای مدنی بیشتر تاكید و تجلیل شود.» آقای قاضی فرمود: «بلی، بسیار خوب است.»
بالاخره نامه با امضای آن دو بزرگوار و به خط خود شهید قاضی نوشته شد. نامه را به من سپردند و من با چند نفر از دوستان عازم مهاباد شدیم. روز جمعه بود كه به محضر آیت الله مدنی رسیدیم، ایشان در یك منزل، تحت نظر به سر می برد. نامه را تحویل دادیم، آقای مدنی باز كرد و خواند و قبول نمود كه دعوت آیت الله قاضی را اجابت كند و به تبریز بیاید. بعد فرمود: «من هر هفته به نماز جمعه می روم، شما در منزل استراحت كنید، من به نماز جمعه بروم و برگردم.»
آیت الله مدنی به نماز جمعه رفت. جالب اینكه شهید مدنی كه در ولایت اهل بیت(ع) و حراست از مكتب تشیع بسیار مشهور و متعصب بود، در آن ایام در مهاباد به نماز جمعه اهل سنت می رفت. این مسئله نشان می دهد كه آیت الله مدنی چقدر به موضوع اتحاد مسلمانان اهمیت می داد. برای همین ما را كه مهمان ایشان و برای دعوت از او رفته بودیم، در منزل گذاشت و به نماز جمعه اهل سنت رفت.
ما به تبریز برگشتیم. چند روز بعد به مهاباد رفتیم و شهید مدنی را با احترام تمام به تبریز آوردیم. شهید قاضی و علمای تبریز از ایشان استقبال شایانی به عمل آوردند. منزلی برای ایشان در پشت ارك تبریز اجاره كردیم. ایشان هم در منزل خود و هم در «مسجد قانلی» و «مسجد شهیدی» چند سخنرانی تند علیه رژیم ایراد كرد. ورود آقای مدنی به تبریز كه مقارن با مهاجرت امام از عراق به پاریس بود، تاثیر بسیاری مثبتی در روند انقلاب در تبریز داشت و رژیم از وجود ایشان احساس خطر كرد. یك شب ناگهان خبر رسید كه فرماندار نظامی آیت الله مدنی را دستگیر كرده و ظاهرا از تبریز به قم تبعید نموده است.»
* منبع: خاطرات حجت الاسلام و المسلمین شیخ عبدالحمید بنابی، تدوین مصطفی قلی زاده علیار و محمد باقری، انتشارات مركز اسناد انقلاب اسلامی
