شهید رواقی خود را وقف خدمت به امام خمینی(ره) و شهید بهشتی کرده بود

مهدی رواقی در گفتگو با شهرآرا از برادر شهیدش می‌گوید: شهید رواقی خود را وقف خدمت به امام خمینی(ره) و شهید بهشتی کرده بود.

مهدی رواقی گفت: شهید رواقی خود را وقف خدمت به امام خمینی(ره) و شهید بهشتی کرده بود و از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کرد.

مهدی رواقی، برادر شهید محمد رواقی در گفتگو با خبرنگار شهرآرا، بااشاره به شخصیت شهید رواقی اظهار داشت: این شهید والامقام در دوران پیش از انقلاب اسلامی در دانشگاه و به همراه دیگر دانشجویان، مبارزات فراوانی علیه رژیم شاهنشاهی انجام می‌داد که حاصل این مبارزات دومرتبه دستگیری و زندانی‌شدن بود.

وی با بیان اینکه شهید رواقی در آخرین‌بار و پیش از شهادت، به‌مدت ٤٠‌روز زندانی بود، افزود: ایشان در دوران پیش از پیروزی انقلاب اسلامی مسئولیت‌های فراوانی را برعهده داشت و حتی نماینده نهضت آزادی‌‌بخش لبنان در ایران بود.

برادر شهید رواقی خاطرنشان کرد: با اینکه ساواک همیشه به‌دنبال دستگیری شهید رواقی بود اما ایشان به‌دلیل هوش و ذکاوت سرشاری که داشت، همیشه از راه‌های مختلف از دست ساواک فرار می‌کرد.

وی عنوان کرد: ایشان در سال‌های پیش از پیروزی انقلاب اسلامی برای تحصیل به شهر اوکلاهما در آمریکا سفر کرد و در مدت ‌١٦ماه، کارشناسی خود را گرفت.

مهدی رواقی ادامه داد: هنگامی که شهید رواقی از آمریکا به ایران بازمی‌گشت، ساواک در فرودگاه منتظر بود تا وی را دستگیر کند که این‌بار هم ایشان با هوشیاری توانست از دست ساواک فرار کند.

وی با بیان اینکه شهید رواقی انجمن مهندسین تهران را تاسیس کرد، افزود: در دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی و بازگشت امام به میهن، ایشان همه وقت خود را وقف امام خمینی(ره) و دکتر بهشتی و همچنین خدمت به نظام جمهوری اسلامی کرد.

وی با تاکید بر اینکه شهید بهشتی، شهید رواقی را امین خود می‌دانست و حتی بسیاری از امور حساس و مهم را به ایشان واگذار می‌کرد، اضافه کرد: شهید رواقی در هر جا احساس می‌کرد که می‌تواند منشا خیر و برکت باشد، حضور پیدا کرده و هیچ‌گاه از خدمت به مردم دریغ نمی‌کرد.

مهدی رواقی در ادامه درباره ویژگی‌های شخصیتی برادر شهیدش عنوان کرد: ایشان برای حضرت امام (ره) احترام خاصی قائل بودند و حتی هنگامی که تلویزیون خبری از ایشان اعلام می‌کرد، از خواب بر‌می‌خواست و به سخنان ایشان گوش می‌کرد.

وی خاطرنشان کرد: شهید رواقی هیچ‌گاه حقوقی برای فعالیت‌هایش دریافت نکرد و زندگی خود را با حقوق همسرش که فرهنگی بود، می‌گذراند.

امیرعلی قاسمی‌مقدم