موسسه تحقیقاتی هنری جکسون در تازه ترین گزارش خود در مورد داعش به شیوههای درآمدزایی این گروه تروریستی در طول سالهای گذشته اشاره کرده است. این موسسه بریتانیایی در چند سال گذشته نیز طی گزارشهایی از نقش فاحش و موثر عربستان سعودی در ترویج وهابیگری در اروپا و گسترش تروریسم در جهان پرده برداشته بود. اما گزارش هفته اخیر این موسسه در مورد منابع مالی داعش حاکی از آن است که بردگی و فروش زنان یکی از منابع اصلی درآمد این گروه تروریستی در طول سالیان گذشته بوده است.
زنان از چند منظر تحت خشونت گروههای تکفیری قرار گرفتهاند: نخست، کشتار دستهجمعی آنها در طی حملات نظامی و تروریستی یا استفاده از آنها جهت سپر انسانی؛ دوم، بهکارگیری اجباری آنها در عملیات جنگی و نبردهای مسلحانه؛ سوم، سوء استفاده جنسی از زنان برای رفع امیال نفسانی. در همین راستا، برخی از زنان در قالب «جهاد نکاح» با استفاده از زور مورد تجاوز جنسی قرار گرفتهاند. آنها همزمان تحت آزار و شکنجه نیز قرار داشته و برای حرمسراها مورد استفاده قرار گرفتهاند. شاید بعد از جهاد نکاح مسئلهای که داعش را به راه انداختن حرمسرا تشویق کرد، جایزهای بود که اعضای آن از ابوبکر البغدادی خلیفه خودخوانده خود دریافت کردند. در همین ارتباط، به گزارش ناظر حقوق بشر در سوریه (8 شهریور 1393) البغدادی 300 زن و دختر اسیر ایزدی را به جنگجویان خود در سوریه تحت نام غنیمت جنگی هدیه کرد. چهارم، به بردگی گرفتن زنان و فروش آنان جهت تامین بخشی از هزینههای اقدامات تروریستی است. بردههای جنسی داعش از یکسو صاحب فرزندان ناخواسته شده و از سوی دیگر دچار زخمهای عاطفی و روحی شدیدی شده اند که آثار آن سال ها باقی خواهد ماند.
آنچه که گرایش داعش به بردههای جنسی را تقویت نموده و موجب تمرکز این گروه تروریستی بر این نوع از بربریت مدرن شده است کاهش یا اتمام درآمدهای حاصل از منابع نفتی و مالیات میباشد. ناکامیهای گروههای تکفیری در میدانهای مختلف نبرد در سوریه و عراق سبب از دست رفتن مناطق نفتی از اشغال آنها شده است. بر اساس تحقیقات انجام شده در موسسه هنری جکسون، ربودن انسانها حدود 10 تا 30 میلیون دلار در سال گذشته برای داعش درآمد به همراه داشته است که بخشی از این درآمد مرتبط با فروش زنان و بردگی جنسی آنان است.
آنچه مسلم است این موضوع است که اقدامات و رفتارهای گروههای تروریستی بر خلاف ادعای آنها مبنی بر پیاده کردن اسلام ناب، هیچ رنگ و بویی از اسلام راستین ندارد بلکه صرفا تداعی کننده رفتارهای عصر جاهلیت است. یعنی مقطعی که زنان هیچ منزلتی در جامعه نداشتند و محروم از کلیه حقوق انسانی بودند. این موضوع در حالیست که زنان پس از ظهور اسلام از ارزش و شان والایی برخوردار گشتند.