برای باند کودن و عقب مانده رجوی هر اراده و فکری که در داخل ایران وجود دارد و درایران کارمی کند ، تا مادامی که در ایران و مشغول تلاش و فعالیت باشد، درواقع به نظام جمهوری اسلامی ایران مشروعیت داده است . مثال ساده آن را هم می توان در افزودن یک لفظ " رژیم " به پسوند مشاغل ، افکار و حرفه های موجود در ایران دانست ؛ به عنوان مثال اگر یک کارگردان در جشنواره فیلم فجر و یا یک جشنواره خارجی برنده جایزه ای شود ، خبرسازان این فرقه از او به عنوان " کارگردان رژیم " نام می برند. افرادی مانند کیارستمی ، ابراهیم حاتمی کیا ، مسعود کیمیایی و ... تا به حال چندین بار با این الفاظ نامیده شده اند . نظیر این مساله را می توان در اطلاق این لقب توسط منافقین به خبرگزاری های مستقل ، روزنامه های بخش خصوصی ولو با اندیشه های نقادانه به دولت و حاکمیت و حتی اطلاق این لقب به ورزشکاران دانست . بسیاری از ورزشکاران در طول عمر ورزشی خود تنها برای کسب افتخار ورزشی تلاش می کنند و کاری هم به آمیخته کردن سیاست با ورزش ندارند اما به هر حال این افراد از نظر باند رجوی " ورزشکاران رژیم " نامیده می شوند. ترس و واهمه منافقین تا حدی است که حتی از پخش مسابقه فوتبال دو تیم استقلال و پیروزی نیز به شدت پرهیز می کنند .
در جامعه ایران وقتی دانشجویان پذیرفته اند در ایران درس بخوانند یعنی قبول کرده اند که با پذیرش تمام قوانین همین نظام آموزشی گام بر دارند ، درس بخوانند و وارد دانشگاه شوند و درست از طریق همین پذیرش است که آنها در مراحل بعدی وارد بازار کار می شوند . بنابراین دانشجویان، اصل موجود در نظام آموزشی دانشگاه ها را پذیرفته اند . اما در مورد سازمان مجاهدین خلق باید گفت وقتی منافقین شیوه و متد دانشگاه های ایران را قبول ندارند چگونه می توانند از حق دانشجویانی دفاع کنند که باقبول ساختار نظام آموزشی در دانشگاه های ایران ،اگر اعتراضی هم دارند در راستای همان قوانین آن را بیان می کنند ؟
وقتی اصل این حق – حضور در دانشگاه های ایران – برای منافقین قابل دفاع نیست آیا دفاع کردن از حقی که در پرتو حضور در سایه حق قبلی شکل گرفته مضحک به نظر نمی آید ؟ چیزی که دانشجویان آن را پذیرفته اند قانون است و اعتراضات صنفی دانشجویان هم در راستای قوانین صنفی است که شکل می گیرد . پس تا اینجا می رسیم به یک قاعده کلی و آن هم اینکه همه دانشجویان در نظام آموزشی موجود دانشگاه های ایران " دانشجویان رژیم " هستند زیرا در دانشگاه های رژیم درس می خوانند ، درست همانند کارمندانی که در این نظام کار می کنند، معلمانی که درس می دهند ، دانش آموزانی که درس می خوانند ، کارگردانانی که فیلم میسازند . حتی کشاورزانی که بر طبق قوانین کشت و کار می کنند و صنعت گرانی که بر اساس قوانین ایجاد اشتغال می کنند و خلاصه هر کس که در این نظام تلاش و فعالیت می کند باید بداند تا وقتی که به صورت عادی زندگی کند و تلاش کند عامل رژیم است! و زمانی که بنا به مواردی اعتراضی داشته باشد و این اعتراض در رسانه ها مطرح شود آن وقت دلیر و شجاع می شود و کسی از او برای مبارزه با "رژیم آخوندی " بهتر نیست .
اما چرا دانشجویان در ایران همیشه مورد توجه منافقین هستند ؟
باتوجه به تعاریف فوق یافتن راه جواب این مساله زیاد مشکل نیست . منافقین همیشه دوست دارند از آب گل آلود ماهی بگیرند . برای آنها مهم نیست که دانشجویان چه کاری انجام دهند . اینکه آنها تجمع کنند ، لاستیک آتش بزنند ، عکس هایی از آنها پخش شود که جنبه های نادرستی داشته باشد ،اعتراض صنفی داشته باشند ، سر کلاس حاضر نشوند و یا هرمورد دیگری به حال باند رجوی فرق نمی کند چون استراتژی مشخصی در پشت این مساله نهفته نیست و چون واقعا دیدگاه آنها نه تغییر نظام توسط دانشجویان بلکه رواج آنارشیسم و هرج و مرج طلبی است و بس . برای منافقین تنها هدف موجود این است که اوضاع آشفته شود ، حال بعداز این مساله به دنبال چه چیزی می گردند مشخص است که هیچ هدف بلند مدتی رابرای این مساله نمی توانند پیاده کنند زیرا قدرت بسیج دانشجویان را ندارند و چون دانشجویان آگاه هستند نمی توان با آنها بازی کرد.
درشیوه های آنارشیستی منافقین همین بس که تلاش می کنند از هر مورد و مساله ای برای رسیدن به اهداف خود استفاده کنند . انتخابات ، روز معلم ، روز دانشجو و حتی چهارشنبه سوری بهانه ای برای منافقین شده تا ابراز وجود کنند و از مردم بخواهند " بساط حکومت آخوندی " را برچینند اما تمام مساله برای منافقین تنها به همین جا ختم می شود زیرا آنها آنقدر حقیر هستند که نمی توانند کسی رابا خودهمراه کنند . اگر هم در مورد دانشجویان با تبلیغات زیادی سخن می گویند فقط یک علت دارد و آن هم این است که اگر قبول کنند داشجویان هم، دانشجویان رژیم !هستند دیگر مستمسکی نخواهند داشت .
