در جريان اکثر نهضت ها و انقلابات مجموعه اي از نيروها و جريان هاي سياسي براي مبارزه با نظم موجود به پا خاسته و در مقابل رژيم مستقر صف آرايي کرده اند. وجود هدف و دشمن مشترک اغلب موجب ناديده گرفتن اختلافات مي شود. اما از فرداي پيروزي اختلافات بروز کرده و هر کسي در پي سهم خواهي بر آمده در صدد بر مي آيد کلاهي از اين نمد براي خود بدوزد. انقلاب ايران، که به اذعان تحليلگران و پژوهشگران حوزه انقلاب رخدادي متفاوت با ديگر انقلاب‌هاي جهان بوده است، از اين قاعده مستثني نيست. اما آنچه در مورد اين انقلاب متفاوت وجود دارد ميزان نقشي است که هر يک از گروه ها و جريانات سياسي در کشاکش نهضت ايفا نموده اند. ناگفته پيداست که گروه هاي متعددي در زمان حکومت پهلوي به مخالفت با آن پرداخته و هر کدام با توجه به برداشت هاي خود روش و ايدئولوژي خاصي را برگزيدند، اما آنچه به وضوح جرياني غالب، فراگير و مردمي بود، جريان اسلامي به رهبري روحانيت و در راس آن امام خميني است. گروه ها و جريان هاي ديگر در پيرامون اين جريان به فعاليت پرداخته و البته به انتظار روز پيروزي نشستند تا با استناد به برخي تلاش ها و فعاليت هايشان سهمي از قدرت آتي طلب نمايند. اما هوشياري، بصيرت و اقتدار رهبر بي مانند انقلاب مانع از آن بود که گروه هاي مذکور به اهداف خود دست يابند. بدين ترتيب توطئه ها سر برآورده و لطمات و خساراتي به نظام نوپاي اسلامي وارد آورد. از جمله اين گروه ها و شايد بارزترين آنها که دست به چنين شيوه اي زدند گروه ها و جريان هايي بودند که از نوعي ايدئولوژي التقاطي پيروي مي کردند با اين مقدمه به تحليلي از چرايي و چگونگي تلاش ها و توطئه هاي گروه هاي مذکور پرداخته مي شود.
همان گونه که اشاره شد پايان مبارزه با رژيم شاه، در واقع آغاز تشديد تعارضات در ميان كساني بود که با هدفي خاص به جريان انقلاب پيوسته و متوقع بودند كه سهم بيشتري از قدرت سياسي انقلاب را در دست گيرند و بر رقباي سياسي خود پيروز شوند به همين دليل از فرداي پيروزي انقلاب اسلامي روند فاصله گيري گروه‌هاي سياسي از حركت عمومي انقلاب آغاز شد.
البته برخي از اين گروه‌ها حتي پيش از پيروزي انقلاب اسلامي رسماً به مخالفت با رهبري انقلاب برخاستند و بلافاصله پس از پيروزي، با توسل به شيوه‌هاي خشن نظامي به جان انقلاب افتادند. به عنوان نمونه گروه فرقان اولين اعلاميه ضد انقلابي خود را در تاريخ 12 بهمن 1357 انتشار داده و در آن مدعي شد كه انقلاب از مسير خود منحرف و گرفتار "آخونديسم" شده است.
اين گروه با برداشت‌هاي غلط، انحرافي و خوارج گونه از تعاليم ديني، ستيز با روحانيت را در دستور كار خود قرار داد و اولين ترورهاي ضد انقلابي در روزهاي پس از پيروزي انقلاب از جمله ترور شخصيت هاي بي همتايي نظير استاد شهيد مرتضي مطهري و شهيد دكتر مفتح به وسيله اعضاي اين گروه انجام شد. برخي از گروه‌هاي مسلح پيش از انقلاب ـ نظير شاخه اي از چريك‌هاي فدايي خلق به رهبري اشرف دهقاني ـ با توسل به تحليل‌هاي طبقاتي ماركسيست‌ها، ميان رژيم پيش از انقلاب و پس از انقلاب تفاوتي قائل نبوده و تداوم جنگ مسلحانه را در پيش گرفته بودند.در اين ميان برخي از اين نيروهاي سياسي، در ظاهر با روند اصيل انقلاب و حركت اسلامي مردم همراهي نشان دادند اما در پذيرش واقعي اهداف و رهبري انقلاب شيوه‌اي دوگانه را در پيش گرفتند و مترصد فرصت شدند تا براي كسب قدرت سياسي دست به توطئه زنند. اينان به صورت خزنده در درون نهادهاي نظام حضور مي يافتند و با پنهانكاري و نفاق ، حوزه نفوذ خود را گسترش مي‌دادند. برخي از گروه‌ها نيز در درون حاكميت انقلاب به همكاري با رهبران روحاني نظام تن داده و در شوراي انقلاب و دولت موقت حضور يافتند و در مقاطع بعدي از همراهي با حركت‌هاي انقلابي مردم بازمانده و به صف منتقدان و مخالفان پيوستند.بدين ترتيب منافقين به خطرناکترين دشمنان انقلاب بدل شدند و سخت ترين ضربات را به پيکره نظام نو بنياد جمهوري اسلامي وارد آوردند. از جمله اقدامات آنان سوء قصد به جان آيت الله سيد علي خامنه اي در ششم تير ماه 1360، در مسجد ابوذر تهران بود. درست يک روز بعد فاجعه اي ديگر از سوي آنان به وقوع پيوست و در ساعت 20 و 30 دقيقة شامگاه روز يک شنبه هفتم تير ماه 1360، در دفتر حزب جمهوري اسلامي محلي که در آن لحظه جلسه اي در سالن اجتماعات آن واقع در سرچشمه تهران در حال برگزاري بود،انفجار مهيبي انجام دادند. افراد حاضر در جلسه نمايندگان مجلس، و برخي از اعضاي هيئت دولت و... بودند. در جريان اين فاجعه 72 تن از انقلابيون اصيل که اکثر آنان از مسئولين بلند پايه مملکتي بودند و از جمله آيت الله دکتر سيد محمد حسيني بهشتي به شهادت رسيدند. منافقين اقدامي حساب شده انجام داده و نقطه اي بسيار حساس را هدف قرار گرفته بودند. آنان بر اين امر وقوف کامل داشتند که در صحنه بحث، نظريه پردازي و استدالال ياراي مقابله با شخصيت بزرگي چون شهيد بهشتي را ندارند اعضاي اين گروه به خوبي مي دانستند که نيروهاي اصيلي چون شهيد بهشتي "خاري در چشمشان است" بنابراين اقدام به حذف فيزيکي نموده دست به ترور بردند. اين موضوع از مدت ها پيش براي آنها مبرهن و آشکار شده بود و يکي از سرکردگانشان يعني مسعود رجوي بيش از هر کسي بر اين امر واقف بود.
توضيح مطلب فوق اينکه چند ماهي پس از پيروزي انقلاب اسلامي، مسعود رجوي از آيت الله بهشتي تقاضاي ملاقات کرده و جلسه اي در منزل شهيد بهشتي تشکيل مي شود. در اين ملاقات رجوي در اقدامي توطئه جويانه درصد بر آمده بود اختلافات بنيادين خود و گروهش را مخفي نموده و خود را به شهيد بهشتي نزديک سازد. اما شهيد بهشتي که با صرافت از نيت واقعي وي مطلع بود، اين چنين پاسخ داده بودندکه "اختلافات ما با شما يک اختلافات صوري و سطحي نيست بلکه اختلافات عميق بوده و از اعتقادات اصولي سرچشمه مي گيرد."
در جريان ملاقات مذکور شهيد بهشتي اساس تحليل هاي اشتباه، سطحي و دور از واقعيت رجوي و اطرافيانش را در هم ريخته براي افشاي برداشت هاي غلط آنان از مارکسيسم و اسلام از وي سئوال مي کنند: "شما اين زيربناي اقتصادي مارکسيسم را از چه کتابي گرفته ايد؟" و زماني که رجوي در پاسخ به نسخه اي از ترجمه انگليسي کتاب کاپيتال مارکس استناد مي کند، نسخه اصل (که به زبان آلماني است) را مورد استناد قرار داده و سپس با طرح سئوالاتي او را به بن بست کشانده و در نهايت اظهار مي دارند: "اختلاف ما با شما اين است که شما هنوز اصول را نمي دانيد. شما با يک سري شعار آمده، مبناهايي را به عنوان
اسلام شناسي، اقتصاد اسلامي و اقتصاد مارکسيستي با هم خلط کرده و آن را مبناي ايدئولوژيک خود قرار داده ايد... "جان کلام اينکه شهيد بهشتي در جلسه مذکور بسياري از اشتباهات اصولي مجاهدين در مباحث مختلف و شناخت اسلام را بر شمرده و بي اساس بودن ادعا هاي آنان را بر ملا ساخته بودند. منافقين از همان زمان از شهيد بهشتي براي همکاري مأيوس شده و به اين نتيجه مي رسند با تسلط ايشان بر فلسفه شرق و غرب، امکان رويارويي نظري با وي را ندارند.
در مواجهه با چنين رخداد هايي و در برابر شخصيت هاي بزرگي نظير شهيد مفتح، شهيد مطهري، شهيد بهشتي و ... منافقين و ديگر
گروه هاي مخالف جريان اصيل انقلاب ـ که تنها به قدرت و حکومت مي انديشدند نه چيز ديگر ـ به سمت اقدامات وحشيانه و خلق وقايعي نظير ششم و هفتم تير 1360 قدم برداشتند. آنان تمام سعي خود را به کار گرفته حتي دست به دامان بيگانگان شدند تا انقلاب اسلامي را از مسير خود منحرف ساخته و ضربه اي بر نظام اسلامي وارد آوردند. اما آن گونه که امام خميني (ره) فرمودند: "ملتي كه براي اقامه عدل اسلامي و اجراي احكام قرآن مجيد و كوتاه كردن دست جنايتكاران
ابر قدرت و زيستن با استقلال و آزادي، قيام نموده است و به خود باکي راه نمي دهد كه دست جنايت ابرقدرت ها از آستين مشتي جنايتكار حرفه اي بيرون آيد و بهترين فرزندان راستين او را به شهادت رساند." بنابراين دشمنان انقلاب با شهادت "دكتر بهشتي ، كه مظلوم زيست و مظلوم مرد و خار در چشم دشمنان اسلام" راه به جايي نبردند.
بدين ترتيب نظام جمهوري اسلامي با رهبري بي مانند امام خميني دوره تثبيت خود را با تمامي موانع و مشکلات داخلي و خارجي پشت سر نهاد. و در مقابل توطئه هايي چون طبس، جنگي تحميلي، هفت تير، هشت شهريور و ... خم بر ابرو نياورده در جريان اصيل خود با ثبات تر از گذشته به راه خود ادامه داد.
