"به نام خدا شرح سرگذشت ده روز گذشته خود را می نویسم تا شاید روزی این نوشته باعث شود تا بیاد آورم این روزها را که در زندان امپریالیسم آمریکا به سر می برم و اعتصاب غذای هشت روزه را تا امروز ادامه داده ام. شاید وسیله ای باشد که ایمانم را با خواندن آن تقویت نمایم؛ چرا که فکر می کنم این جریان مهمترین حادثه زندگی من تا کنون بوده است و این اولین باری است که به طور جدی یک عمل من به نفع ملتم تمام می شود و حس می کنم ملتم از من راضی است و به من فکر می کند و از من پشتیبانی می کند و اولین باری است که خود را سرباز خمینی کبیر حس می کنم.
شرح واقعه از شروع:
بعد از ظهر جمعه با تلفن به ما خبر دادند که تظاهراتی در واشنگتن به وسیله عمال رژیم شاه مخلوع و بختیار خائن در ساعت 2 بعدازظهر یکشنبه برگزار می شود. به دنبال شنیدن این خبر من و وحید و حسین و رضا و امیر در عصر آن روز به قصد شرکت در تظاهرات به طرف محل جلسه هفتگی (جلسه انجمن اسلامی در دانشگاه هوستون) حرکت کردیم. در آنجا بعد از تفسیر قرآن و نماز و افطار، به وسیله ماشینی که برادران کرایه کرده بودند به طرف واشنگتن به راه افتادیم.
ما اول به محل اقامت مان برگشتیم که وسایل لازم را برداریم و در آنجا بنا به دلایلی حسین با ما نیامد و در عوض سعید هم اتاقی من با ما آمد که با محمد علی مجموعاً شش نفر شدیم. ما در ساعت 12 شب حرکت کردیم و چون ماشین نو بود با سرعت زیاد می راندیم و هر چند ساعت راننده عوض می شد. در بین راه غذای ما کنسرو ماهی و نان بود.
روز شنبه را تماماً در راه بودیم و بعد از 1400 مایل راه و 27 ساعت رانندگی بدون استراحت، ساعت 3 صبح یکشنبه به واشنگتن رسیدیم و تا صبح در یک رستوران خوابیدیم. ساعت 9 صبح به محل تظاهرات انجمن که در مقابل کاخ سفید بود رفتیم. در آنجا صف طویلی از برادران و خواهران که پلاکاردهای مختلفی در دست داشتند و همچنین عکس های مختلف امام خمینی زینت بخش جمع شان بود، ایستاده بودند.
به محض این که به محل تظاهرات رسیدیم، یکی از برادران هوستون مرا به گوشه ای برد و به من گفت که بچه ها قصد دارند تعداد 25 نفر را که برایشان کفن تهیه کرده اند برای مقابله با تظاهرات ساواکی ها بفرستند که من برای این کار داوطلب شدم. بعد داخل تظاهرات انجمن شدم. تعداد شرکت کننده در تظاهرات حدود 2 هزار نفر بود، تظاهرات با این شعارها شروع شد:
"الله اکبر ، خمینی رهبر" ، "ساواکی فراری ، دشمن خلق مائی" ، "نصر من الله و فتح قریب" ، لا اله الا الله" و شعارهایی به زبان انگلیسی.
و تعداد دیگری شعار فارسی و انگلیسی که به خاطرم نمی آید.
تظاهرات آن روز ساعت 11 پایان یافت و برادران و خواهران در صفی منظم به طرف میدان معروفی در آن حوالی حرکت کردند و به من اطلاع دادند که باید به طرف چهارراهی در آن نزدیکی بروم تا کفن را تحویل بگیرم و در جریان جزئیات برنامه قرار بگیرم و من رفتم. در آنجا حدود سی نفر از برادران بودند و مسئولین ما را به دو گروه تقسیم کردند.
یک گروه 5 نفره که قرار بود پارکینگی که ساواکی ها در آنجا ماشین هایشان را پارک می کنند بروند و عکس آنها را بگیرند و مشخصات آنها را دقیقاً یادداشت کنند و 25 نفر بقیه کفن بپوشند و در اطراف محل تظاهرات ساواکی ها که دقیقاً همان محلی بود که ما صبح تظاهرات داشتیم، بروند که من هم جزء آنها بودم.
مطلبی که فراموش کردم این که پلیس به انجمن اجازه نداده بود در همان ساعتی که ساواکی ها تظاهرات دارند، تظاهرات داشته باشند؛ ولی به سازمان چریک های فدایی و CIS اجازه داده بودند. البته در موقع تظاهرات عده ای از طرفداران مجاهدین به چریک ها پیوستند که مجموعاً تعداد آنها خیلی کم بود."
شهید روح الله (فریبرز) کرمی
