یکی از عواملی که باعث میشود هیچگاه عزم جدی بینالمللی برای مبارزه با تروریسم به وجود نیاید، این است که برخی دولتهای بزرگ معمولا از مواجهه با رفتارهای تروریستی، استفاده ابزاری کرده و براساس نظریه بازیها، نوعی بازی برد-برد در برابر تروریسم برای خود طراحی میکنند.
نمونه این بازی را میشود در جریان تمدید تحریمهای مشهور به ایسا به خوبی مشاهده کرد. قانونی که به پیشنهاد داماتو، سناتور جمهوریخواه آمریکایی به تصویب رسید و هدفش تحریم دولتهای ایران و لیبی به بهانه حمایت از تروریسم بود. از آنجا که این قانون پس از سانحه لاکربی و انفجار هواپیمایی متعلق به شرکت «پان آمریکن» به تصویب رسید، واشنگتن تلاش کرد تا با تصویب این قانون، عملا انفجار هواپیما را به ایران و یا لیبی مرتبط کند.
با گذشت سالها از حادثه لاکربی، هنوز هم هر از چند گاهی برخی رسانههای وابسته به غرب تلاش میکنند تا ایران را متهم اصلی این انفجار جلوه داده و از این طریق، به کشورمان فشار سیاسی وارد آورند. در چنین شرایطی، کنگره آمریکا نیز با تمدید قانون تحریم 10 ساله ایسا، عملا نشان داده که همچنان میخواهد در همان زمین نخنما بازی کرده و با بهانهای تکراری، کشورمان را متهم به همراهی با تروریسم کند. این درحالیست که در سالهای اخیر حتی تندروترین سیاستمداران غربی مانند دونالد ترامپ نیز اذعان داشتهاند که ایران در خط مقدم مبارزه با تروریسم قرار دارد.
این فقط قانون ایسا نیست که ابزار بازی آمریکاییها شده، قانون جاستا نیز خود زمینهای را فراهم آورده تا آمریکاییها به بهانه مبارزه با تروریسم، اموال سایر کشورها را به بهانه احکام دادگاههای داخلی خود غارت کنند. اقدامی روشن در برابر حقوق بینالملل که نشان میدهد مبارزه با تروریسم دولتی، تنها بهانهای برای آمریکاست برای اینکه سایر کشورها را تحت فشار قرار دهد.
گذشته از اینکه قانون ایسا حکایت تکرار بدعهدی آمریکا و نقض برجام است و همین موضوع این روزها قانون داماتو را در صدر خبرهای رسانهای قرار داده، نگاه به این قانون پس از دو دهه از حیث کارآمدی در مبارزه با تروریسم نشان میدهد که واشنگتن در مسیر رویارویی با تروریستها تا چه اندازه دچار سطحینگری شده و چگونه تروریسم را تنها به یک زمین بازی تبدیل کرده تا از آن به سود خود بهره ببرد. طبیعی است وقتی که آمریکا از تروریسم در راستای منافع خود بهره میبرد، نمیتواند عزمی جدی برای مبارزه با آن داشته باشد.