به گزارش پایگاه خبری‌تحلیلی هابیلیان (خانواده شهدای ترور کشور)، گروهک تروریستی منافقین در شماره 134 از «نشریه مجاهد»، ارگان مطبوعاتی اصلی منافقین در سال های آغازین دهه 1360، به این جنایت اعتراف کرده است.
بر پایه یک خبر، که نشریه منافقین آن را در جایگاه سندی بر عملیات متهورانه خود منتشر کرده است، این گروهک تروریستی در جریان به اصطلاح «فاز دوم مقاومت مسلحانه» در سال 1361 تعدادی عملیات تروریستی را در سراسر ایران با هدف «قطع کردن سرانگشتان نظام» مرتکب می شود.
عملیاتی که خبر مذکور به آن ها اشاره کرده است عبارتند از: بمب گذاری در ساختمان فرمانداری شهرضا، منهدم کردن یکی از کیوسک های سپاه پاسداران در بروجن و منفجر کردن اتومبیل رئیس هلال احمر این شهر، ترور یکی از مسئولین شهرکرد به نام رحمان رضوی، ترور دو پاسدار در اسالم از توابع شهرستا تالش، و ترور عضو شورای شهر تبریز.
گروهک منافقین پس از مواجهه با شکست در فرآیند مردمی تعیین حاکمیت (همه‌پرسی جمهوری اسلامی، انتخابات نخستین دوره‌ی ریاست جمهوری، انتخابات نخستین دوره‌ی مجلس شورای اسلامی، انتخابات خبرگان قانون اساسی و همه‌پرسی قانون اساسی جمهوری اسلامی) به مشی مسلحانه روی آورد و وارد به اصطلاح «فاز مقاومت مسلحانه» شد. این فاز درگیری مسلحانه، خود دو مرحله داشت. مرحله‌ی اول از ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ شروع شد و تا تابستان ۱۳۶۱ طول کشید. در این مرحله، گروهک منافقین برای بی ثبات کردن و به زعم خود «بی آینده کردن» نظام، ترور سران کشور را در دستور کار قرار داده بود. فاز دوم مبارزه مسلحانه، از تابستان ۱۳۶۱ تا پایان سال ۱۳۶۲ ادامه یافت. در این مرحله نوبت به بدنه نظام رسید و گروهک منافقین ترور سر انگشتان نظام، یعنی نیروهای سپاه، بسیج، عناصر حزب‌اللهی و کلیه‌ی افرادی که به نحوی با جمهوری اسلامی ارتباطی داشتند، را در دستور کار قرار داد. در این مرحله بود که این گروهک تروریستی، بنا به اعتراف خود، «بیش از یک هزار تن» از مردم ایران را ترور کرد و به شهادت رساند.
