واکاوی اقدامات گروهک تروریستی پژاک علیه مردم کرد
مراکز تصمیم‌ساز و تصمیم‌گیر آمریکا در دهه 80 ه.ش پروژه تغییر جغرافیای سیاسی منطقه غرب آسیا را در قالب عنوان «خاورمیانه بزرگ» آغاز کردند. این پروژه با هدف تغییرات بنیادین به صورت تجزیهطلبی براساس هویتهای مذهبی-قومی در گستره سرزمینی کشورهای هدف صورت پذیرفت. ایده «مبارزه با تروریسم» آغازگر تکاپوی میلیتاریستی طرحواره «خاورمیانه بزرگ» بود. خاورمیانه بزرگ در گفتار کاندولیزا رایس، وزیر امور خارجه وقت آمریکا اینگونه روایت شد که «آن چه ما در آنجا شاهدش هستیم، دردهای زایمان یک خاورمیانه جدید است. ما باید مطمئن باشیم که به سوی این خاورمیانه قدم بر میداریم و نه برای بازگشت به خاورمیانه پیشین.» در همین راستا حمله به کشورهای افغانستان و عراق گامهای اولیه در تحقق اهداف اعلامی پروژه مدنظر بود. تجزیه گستره سرزمینی جمهوری اسلامی ایران از مهمترین و سختترین مراحل این طرح واره محسوب میشد؛ در همین راستا آنان دو محورعملیاتی را برای هموارسازی اقدام نهایی فعال کردند؛ محور اول با هدف نابودسازی گروههای حامی انقلاب اسلامی در کشورهای هدف آغاز شد. حمله به جنوب لبنان در تابستان 2006 به مثابه تلاش برای قطع بازوان حمایتی محور مقاومت در غرب آسیا بود. تهاجم رژیم صهیونیستی با رشادت و مقاومت نیروهای جوان حزب الله لبنان مواجه شد. در آن مقطع عرصه نبرد نشانگر قدرت بازدارندگی حزب الله لبنان بود و این گروه وارد فاز عملیات تهاجمی به دشمن نشد. سرانجام اولین شکست ائتلاف حامیان پروژه واگرایانه خاورمیانه بزرگ رقم خورد. محور دوم ایجاد، تجهیز و هدایتگری گروهکهای تروریستی قومپایه برای اختلال در امنیت پایدار جمهوری اسلامی ایران به خصوص در مناطق مرزی صورت گرفت. هدف ثانویه این اقدام بسترسازی و ایجاد پایگاه اجتماعی مناسب نیروهای حامی برای پیشبرد هدف تجزیهطلبی بود. در همین راستا «حزب حیات آزاد کردستان» با نام اختصاری و مشهور «پژاک» در سال 2003 م/ 1382 ه.ش فعالیت خود را آغاز کرد. این گروه تروریستی شاخهی ایرانی گروهک تروریستی پ.ک.ک بود. هدف آنان ضربه به امنیت پایدار غرب و شمال غرب کشور با اقدامات تروریستی و خشونتآمیز علیه حاکمیت بود و در راستای هدف نهایی پروژه «خاورمیانه بزرگ» درصدد تجزیه مناطق کردنشین با اقدامات مسلحانه بودند. اقدامات تروریستی گروهک پژاک منجر به شهادت افراد نظامی و غیرنظامی متعددی در یک دهه اخیر شده است. این گروهک برخلاف شعارهای حمایتآمیز از اکراد، بسیاری از مخالفان کرد را تهدید یا ترور کردند. هرچند تحرکات تروریستی آنان با واکنش مناسب نیروهای امنیتی- نظامی جمهوری اسلامی ایران به شکست انجامید. برآیند پروژه خاورمیانه بزرگ با تقویت پیوندهای نیروهای محور مقاومت در منطقه غرب آسیا ناکامی کامل بود.
در شرایط فعلی کارگزاران اتاق عملیات آمریکا ضریب تقابل با جمهوری اسلامی ایران را ارتقا دادند. آنان در روند عمقبخشی به تروریسم اقتصادی تحریم، ناامنسازی مرزهای کشور را مدنظر دارند. ایده تکراری ناامنسازی مرزها با کنشگری گروهکهای تروریستی صورت میگیرد. گروهک پژاک یکی از بازیگران شاخص تروریستی مناطق غرب و شمال غرب کشور است. پس از تغییرات ساختاری در پنجمین کنگره گروهک، سیامند معینی و زیلان وژین بر سریر خون شورای مرکزی گروهک قرار گرفتند.سیامند معینی، روند تحولات امسال را «سرنوشتساز» در مناسبات حاکم غرب آسیا دانست و از ادامه اقدامات تروریستی پیشین به صورت «شدیدتر و بنیادیتر از سالهای قبل» حکایت کرد. در چند سال اخیر گروهک پژاک در شرایط رکود نیروی انسانی به سر میبرد. فرآیندهای فرقهی جذب استعداد نفری آنان با آشکارسازی ماهیت غیرواقعی برای جامعه کردی و آگاهسازی سازمانهای مردم نهاد از اهداف گروهک دچار ضربه شدیدی شده است. از سوی دیگر با کاهش شدید ضریب پایگاه اجتماعی گروهک، اولین لایه بازدارنده آنان، مردم کردنشین مرزها شدهاند. این وضعیت حاکم گروهک پژاک ظرفیت همسویی با دستورات اتاق تروریست پرور کاخ سفید ندارد؛ به همین خاطر آنان برای همسویی هموطنان کرد مرزنشین راهبرد «سلطنت ترس» را به نیروهایشان ابلاغ کردند. در این راهبرد گریلای کُردکش پژاک باید مناطق روستانشین مرزی را برای ساکنان با اقدامات رعبآمیز ناامن کنند. سلطنت ترس به منزله مجوز اعمال هرگونه رفتار خشونتآمیز غیرانسانی است. راهبرد «سلطنت ترس» این همانی و ترجمان «عملیات مهندسی» سازمان منافقین در دهه 60 است. در هفتههای اخیر نیروهای تروریست پژاک، اقدام به ربایش و قتل تعدادی از شهروندان کُرد ایرانی در شهرستان ماکو کردند. تیم آدم‌ربایی گروهک پژاک، «تاج‌الدین میرزایی آتشگاه» و «حسین ولیلو قزلباش» را به مدت بیست روز در مخفیگاههای گروهک به شدت شکنجه کردند و پس از ناکامی در قبال همکاری او و خانوادهاش به صورت فجیع به قتل رساندند و در تماس تلفنی با خانواده آنان، محل دفنشان را مشخص کردند. در مقطع کنونی پژاک برای رهایی از ناکامی اعمال دستورات آمریکا، شلیک به پیکره جامعهی کردی را آغاز کردند و روند اقدامات آنان نشانگر فصل مشترک منش و روش جلادها از دهه 60 تا اکنون است.
