40 سال تروریسم اقتصادی علیه ایران
سوابق تاریخی تحریم و تروریسم اقتصادی علیه ایران به سال ۱۳۵۷ برمی‌گردد. دور اول این تحریم‌ها از سال ۱۹۷۹تا ۱۹۸۱ به اجرا درآمد. زمان جنگ تحمیلی نیز دومین دور تحریم‌ها از سال ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۸ علیه ایران انجام شد. در مجموع ایالات متحده تاکنون هفت دوره علیه ایران دست به تحریم و تروریسم اقتصادی زده است که تحریم‌های اعمال شده توسط ترامپ شدیدترین و بارزترین نوع تروریسم اقتصادی بوده است. ترامپ چندین هدف سیاسی و امنیتی را از تروریسم اقتصادی علیه ایران دنبال می‌کند که اولین آن ایجاد نارضایتی عمومی و آشوب و هرج‌ومرج در داخل کشور است. گرچه تروریسم اقتصادی آمریکا باعث شده است تا رتبه قدرت‌نرم آمریکا کاهش پیدا کند که به معنای کاهش اعتبار بین‌المللی و کم شدن نفوذ جهانی آمریکاست چنانکه اخیراً نشریه فارین‌پالیسی در مقاله‌ای از استفان والت نظریه‌پرداز آمریکایی مشهور روابط بین‌الملل زوال قدرت آمریکا را امری غیرقابل انکار برشمرده است. به موازات این تروریسم، ما در بسیاری از صنایع، تکنولوژی‌ها، دارو و مواد غذایی نیز مورد تحریم قرار گرفته‌ایم؛ تحریم‌هایی که از تروریسم سازمان یافته دولتی علیه ملت ایران حکایت دارد.
تروریسم رسانه‌ا‌ی علیه ایران
تروریسم رسآن‌ها‌ی نوع دیگری از تروریسم است که تقریبا از ابتدای پیروزی انقلاب و با هجمه بسیار بالایی علیه مردم کشورمان در جریان بوده است. بخشی از این تروریسم را نیروهای اپوزسیون خارج‌نشین همانند شبکه‌های سلطنت‌طلب عهده‌دار هستند که بطور معمول فعالیتی بی‌رمق و با الگوها و معیارهای دیکته شده غربی‌ها را انجام می‌دهند. ویژگی بارز آن‌ها این است که بطور تقریبا مطلق فاقد قدرت جریان‌سازی همانند رسانه‌های آمریکایی و اروپایی هستند و بیشتر از عملگرایی تبلیغاتی، دنباله‌روی از رسانه‌های کلان‌تر را می‌پسندند. رسانه استعمار پیر (بی‌بی‌سی)، صدای آمریکا و اخیر تلویزیون سعودی ایران اینترنشنال، با توجه به سرمایه‌گذاری کلان بیشتر از گذشته درصدد تأثیرگذاری در افکار عمومی بوده‌اند. اما بُعد دیگر تروریسم رسانه‌ها، مربوط به تبلیغات رسانه‌های جهانی علیه کشورمان است. رسانه‌های اروپایی و به ویژه آمریکایی با وجود بیش از نیم قرن جنایت صهیونیست‌ها از آن‌ها به عنوان تروریست یاد نمی‌کنند اما بسیاری از اقدامات دفاعی کشورهای مسلمان را به عنوان تروریسم افراطی اسلامی نام می‌برند و در این بین جایگاه ویژه‌ای نیز برای کشور ما در حمایت از تروریست انتخاب و تعیین کرده‌اند! با نگاهی به صفحات تاریخ 4 دهه اخیر، حمایت‌های جهت‌دار رسانه‌های بیگانه از تروریسم علیه مردم ایران به نحو آشکاری نشان دهنده جهت‌گیری غربی‌ها بر خلاف مسیر ملت ایران است. اگر بخواهیم از نمونه‌های اخیر به مواردی اشاره کنیم؛ حادثه تروریستی اهواز و حمله به رژه نیروهای مسلح در سال گذشته در رسانه‌های دیداری و شنیداری انگلیس، آمریکا و برخی دیگر از کشورهای اروپایی، به حمله مسلحانه و نه حمله تروریستی تعبیر شد. در رسانه‌های غربی و اروپایی، حضور ایران به درخواست کمک رسمی دولت‌های عراق و سوریه در این کشورها به حضور نامشروع، ایجاد جو ناآرام توسط ایران در این کشورها، حمایت از شبهه نظامیان تروریست و... نامیده می‌شود اما گروه‌های تروریستی که سَر می‌برند و عملیات انتحاری انجام می‌دهند به عنوان «پیکارجویان مسلح» نامیده می‌شوند. حوادث تروریستی 7 تیر و 8 شهریور را «عملیات گروه‌های مخالف جمهوری اسلامی» می‌نامند اما حمله ایران به مواضع منافقین در عراق را «دخالت آشکار رژیم ایران در تمامیت ارضی عراق» می‌نامند. زمانی که توئیت‌های متعدد توسط ربات‌های منافقین در آلبانی علیه مواضع مردم و نظام جمهوری اسلامی گسترده می‌شود، به دروغ از آن به عنوان «خیزش توئیتری مخالفان استبداد نظام ایران» یاد می‌کنند اما حملات سایبری جوانان ایرانی علیه مواضع منافقین و سلطنت‌طلبان را «تمامیت‌خواهی و گسترش جو خفقان توسط ایران» می‌نامند. آن‌ها در طول دوران دفاع مقدس بخش زیادی از پیروزی‌های ایران علیه صدام را سانسور می‌کردند اما با بزرگ‌نمایی تلاش می‌کردند از حملات و موفقیت‌های میدانی صدام با تعبیر پیروزی‌های افسانه‌ا‌ی یاد کنند. رسانه‌های غربی در حالی که چشم بر بازتولید تروریسم توسط عربستان، امارات، بحرین و بعضا قطر می‌بندند، تلاش می‌کنند تا به پیام‌های هشدارآمیز ایران به این کشورها با دید تهدید فراگیر کشورهای حوزه خلیج فارس یاد کنند یا حق مسلم ایران در حفظ جزایر ایرانی را با عنوان «تداوم اشغال جزایر امارات» یاد می‌کنند.
ایران در خط اول مبارزه با تروریسم
واقعیت مبارزه ما با تروریسم از نخستین سال‌های انقلاب اسلامی نشان می‌دهد که ایران از همان سال‌های اولیه پیروزی انقلاب، هدف و آماج تروریسم در هر شکل و شیوه‌ای بوده است. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، ما در هر تقابلی که با تروریسم قرار گرفته‌ایم، تمام و کمال برای دفاع از کشور، جلوگیری از یورش دشمن و پاسخ به تهاجم سخت و نرم دشمن بوده است.
تردیدی نیست که یکی از اهداف و آرزوهای دشمنان این آب و خاک، ناامن جلوه دادن جای‌جای ایران زمین است. آن‌ها در هر فرصت و موقعیتی تلاش می‌کنند با ایجاد ناامنی و اغتشاش، آرامش در فضای عمومی کشور را بر هم بزنند؛ این تلاش گاه با ترور سازماندهی شده یا کور انجام می‌شود، گاه با خمپاره زدن به اهداف نامشخص، انفجار، به رگبار بستن مردم در کوچه و خیابان، بمب‌گذاری در مرکز عمومی و یا تلاش برای انفجار در مسیر راهپیمایی عمومی مردمی با انتخابات. هدف آن‌ها دلسرد کردن مردم از ادامه اعتماد نظام است، وسیله‌اش هم اصلا مهم نیست؛ هر چه باشد، هر کمیتی و کیفیتی که داشته باشد، جان و مال و شغل مردم هم اصلا برایشان مهم نیست.
اقدامات ضدایرانی از ابتدای انقلاب تاکنون در همه 41 سال گذشته، اعم از جنگ‌افروزی، فتنه‌های قومی و نژادی تجزیه‌طلبانه، کودتا، تحریم و محدودسازی، فشارهای دیپلماتیک و رسانه‌ا‌ی، تحریک جنگ مذهبی شیعه و سنی، راه‌اندازی تروریسم و ائتلاف‌سازی و فتنه‌های مخملی در داخل، همگی یک پشتوانه نظری واحد دارد. زیرا آنچه شرکای آمریکا در منطقه یا رژیم صهیونیستی به اجرا درآورده‌اند، همگی در محور آمریکا قرار داشته و این کشور نیز با منطق رئالیستی تهاجمی، سیاست‌ها و اقدامات و راهبرد‌های خود را در قبال ایران به اجرا گذاشته است.
با وجود تمام تلاش‌های سازمان یافته تروریسم فرقه‌ای و دولتی علیه کشورمان، به لطف الهی و با پیگیری‌های اطلاعاتی و امنیتی، آمار بسیار زیادی از تلاش‌های تروریستی تاکنون ناکام مانده و این مسئله به اذعان دوست و دشمن واقعیت توانمندی ایران برای مقابله با تروریسم بوده است؛ دو سال قبل بود که سیدمحمود علوی، وزیر اطلاعات از آمار خیره‌کننده خنثی‌سازی بیش از 120 عملیات تروریستی در ایران طی سال‌های اخیر خبر داد و اعلام کرد: «تمامی عاملان این عملیات‌های تروریستی ناموفق دستگیر و یا به هلاکت رسیده اند.»
جنگ نرم با تروریسم دولتی
پیگیری سریع، غافلگیری، محاصره و نابودی تروریست‌ها طی دو دهه اخیر، ویژگی بارز و برجسته برخوردهای جمهوری اسلامی با پدیده تروریسم بوده است، به گونه‌ای که حتی کشورهای متخاصم و منتقدان نظام جمهوری اسلامی نیز بر این توان و اشراف صحه می‌گذارند. اوایل تیرماه امسال بود که گزارش رسمی امنیت سال 2018 سازمان امنیت داخلی آلمان، منتشر شد؛ گزارشی که حاوی نکاتی قابل تأمل بود؛ «دستگاه اطلاعاتی ایران هم‌تراز کشوری عمل می کند که باور دارد قدرت منطقه‌ای است و به دنبال تاثیرگذاری فرامرزی – بخوانید جهانی- است. این هم‌ترازی نکته بسیار مهمی است که پیشرو بودن دستگاه امنیتی کشور را نشان می‌دهد. ضمن اینکه سرویس اطلاعاتی آلمان اعتراف می‌کند که سطح جمع‌آوری اخبار امنیتی ایران در اروپا، بسیار استراتژیک است. یعنی اخباری را دنبال می‌کند که دقیقا ناظر و مبتنی بر آینده پژوهی از آینده سیاسی غرب و سیاست خارجه کشورهای اروپایی است. به معنایی دیگر، جهت راهبردی دستگاه امنیتی ایران در راستای خیز ایران به سمت قدرت فرامنطقه‌ای شدن و با تقویت اشراف بر پیش‌بینی معادلات قدرت در سال‌های آینده در دنیای غرب است. شبکه جمع‌آوری اخبار دستگاه امنیتی ایران محدود به عوامل ایرانی نیست و بخش مهمی از آن مبتنی بر منابع بومی در قلب اروپا است. یعنی صحت و عمق اخبار جمع‌آوری شده، توسط دستگاه اطلاعاتی ایران، دارای درجه بالایی از اعتبار و اطمینان است. نکته جالب اینکه سرویس اطلاعاتی ایران، تنها به جمع‌آوری اخبار امنیتی در اروپا اقدام نمی‌کند و تمرکز ویژه‌ای بر اطلاعات علمی و اقتصادی روز اروپا دارد. یعنی نقشی فراتر از امنیت بر عهده داشته و بخشی از پیشرفت‌های علمی ایران نیز به نوعی مدیون دستگاه امنیتی کشور است. ضمن اینکه معنای دیگر به روزرسانی برای اطلاع از وضعیت اقتصادی غرب از طریق جمع‌آوری اخبار محرمانه اطلاعاتی؛ یعنی ایران در جنگ اقتصادی تنها نظاره‌گر نیست و به دنبال کسب اطلاعات راهبردی اقتصادی از قدرت‌های غربی بوده که قطعا در این کارزار دیر یا زود به درد ایران خواهد خورد.»
این درجه اعتبار در غافلگیری تروریست‌ها تا اندازه‌ای است که طبق گفته وزیر اطلاعات، از هر 100 عملیات تروریستی که قرار است در کشور انجام شود، 99 عملیات شناسایی و خنثی می‌شود و این اظهارات هیچ‌گاه از سوی رسانه‌های بیگانه، اپوزسیون و دولت‌های متخاصم با جمهوری اسلامی به چالش کشیده نشده است. اشراف اطلاعاتی برای دستگیری عبدالمالک ریگی، به هلاکت رساندن ابوعاشیه الکردی، شاه‌ماهی داعش و یکی از سران عملیاتی این گروه تروریستی در غرب کشور، خنثی‌سازی ده‌ها نمونه از تلاش تروریست‌ها برای بمب‌گذاری قبل از مراسمات بزرگ سیاسی و دینی در کشور، تنها نمونه‌هایی از حیرت رسانه‌های گروهی جهان از اشراف اطلاعاتی بالای ایران برای در اختیار گرفتن و ضربه زدن به دشمنان بوده است.
بی‌تردید قدرت کشورمان در جنگ نرم و مقابله با تهدیدات و حملات دشمنان، یکی از دستاوردهای سال‌های پس از انقلاب و به ویژه دو دهه اخیر بوده است. آنگونه که سایت مشرق نیوز ادعان کرده است، قدرت ایران برای در اختیار گرفتن و همراهی «گوئن سِگِو» از وزرای سابق کابینه رژیم اسرائیل که به اتهام جاسوسی برای ایران بازداشت شده است، موجی از ترس و نگرانی را در موساد و سرویس‌های اطلاعاتی کشورهای غربی درباره تلاش ایران برای جذب مسئولان بلند پایه غربی ایجاد کرد؛ به گونه‌ای که گمانه زنی‌های متعددی در مورد میزان توان ساماندهی و قدرت جنگ نرم ایران در اذهان افکار عمومی این رژیم ایجاد کرده است. البته بازداشت وزیر اسرائیلی، سازمان‌ها‌ی اطلاعاتی کشورهای غربی را وادار کرد تا در زندگی بسیاری از مسئولان و دانشمندان خود تجدید نظر کنند.
اعتراف دولت‌های متخاصم با جمهوری اسلامی البته محدود به همین موارد نمی‌شود و سابقه‌ای قدیمی‌تر نیز دارد، چنانکه «مرکز تحقیقات فدرال کتابخانه کنگره» آمریکا که مسئولیت تهیه گزارش‌های به روز شده و تحلیلی از موضوعات داخلی آمریکا و بین‌المللی را به عهده دارد، سال 2012 (1391) با انتشار گزارشی در مورد توان دفاعی و اطلاعاتی ایران، سرویس اطلاعاتی ایران را یکی از «بزرگترین و فعال‌ترین سازمان‌ها‌ی اطلاعاتی خاورمیانه» دانست. نظیر همین نمونه می‌توان به مقاله سوزان مالونی در اندیشکده شورای آتلانتیک اشاره کرد که به دنبال روش و شیوه‌هایی برای مقابله با نفوذ ایران و خلأ سلاح کشورمان در مقابل حملات تروریستی است؛ «ایران در محکم کردن جای پای خود به منزله یک بازیگر اصلی در غرب آسیا و تغییر نظم منطقه‌ای به سود خود موفق بوده و سقوط صدام، آغاز سیاست تهاجمی ایران در منطقه قرار گرفته و موقعیت ایران در نظم منطقه‌ای در حال حاضر نسبت به موقعیت این کشور پیش از ۲۰۰۳ قوی‌تر است.»
با وجود تولید تروریسم دولتی آمریکا در مقابل ایران، اما قدرت ایران در مهار بازتولید تروریسم دولتی آمریکا باعث شده در 41 سال اخیر، این کشور تنها یک بار بطور کاملا مستقیم (ترور سردار سلیمانی) با ایران روبه‌رو شود و از مواجهه حضوری پرهیز کند. این مهم زمانی برجسته‌تر می‌شود که کارشناسان بین‌المللی و تحلیلگران آمریکایی دلایل مختلفی را برای ناتوانی واشنگتن در مهار کردن ایران اعلام کرده‌اند؛ دلایلی که باشگاه خبرنگاران جوان به گوشه‌هایی از آن، اینگونه پرداخته است؛ «توان نظامی و به طور خاص ظرفیت‌های موشکی، به‌کارگیری روش‌های جنگ نامتقارن، برخورداری از شبکه گسترده‌ای از نیروهای نیابتی، استفاده کارآمد از راهبرد ضد دست‌رسی و منع منطقه‌ای، نفوذ استراتژیک در غرب آسیا (خاورمیانه) و موارد دیگر» باعث شده آمریکایی‌ها و متحدان آن‌ها از جمله رژیم اسرائیل، رژیم سعودی و... از مواجه تروریستی مستقیم با ایران ابا داشته باشند. با این وجود، اندیشکده «شورای آتلانتیک» (یکی از تأثیرگذارترین اندیشکده‌های آمریکایی) در گزارش جدید خود تحت عنوان «پرده‌برداری از انقلاب: نگاهی نزدیک‌تر به حضور و نفوذ ایران در غرب آسیا (خاورمیانه)» آن بخش از جنبه‌های قدرت ایران را بررسی کرده که مدعی است «جدید یا کم‌تر شناخته‌شده» هستند.
ایران؛ از ظهور تروریسم تا تقابل با تروریسم (1)
