ته مانده های منافقین در اردوگاه اشرف پس از اقدام دولت عراق برای دستگیری عناصر مجرم این سازمان در کشتار مردم این کشور، با به راه انداختن نمایشی مضحک، تلاش برای گدایی توجه و ترحم را آغاز کرده اند. این نمایش در قالب اعتصاب غذا نمود پیدا کرده و شماری از منافقین مدعی اند که از زمان دستگیری 36 تن از هم کیشانشان لب به غذا نزده اند.
از همان روز، تبلیغات پر حجم منافقین حول نمایش اعتصاب غذا می گردد. گزارش های نوشتاری و دیداری از این حرکت، هر روز مدعی ادامه اعتصاب و وخامت حال منافقین هست. در این میان، رسانه های غربی هم به کمک آن ها شتافته و گاه و بی گاه، به روایت حال و روز ساکنان اشرف می پردازند.
منافقین همچنین تلاش دارند شمار اندک هم فکران خود در خارج از کشور را طیف وسیعی جلوه دهند که هم گام با آنان در کشورهای مختلف دست به اعتصاب زده و هر روز چند تن از آنان از فرط ضعف و گرسنگی روانه بیمارستان می شوند. این در حالی است که «رابرت مک کارتنی»، خبرنگار روزنامه آمریکایی واشنگتن پست، در همان نخستین بند گزارش 30 سپتامبر خود از تجمع دوستان اشرفی ها در مقابل کاخ سفید، اذعان می کند که آن ها مدتی است «غذای جامد» نخورده اند!
از سوی دیگر، انتظار منافقین برای جلب حمایت بین المللی از این نمایش با شکست رو به رو شده است. حتی آمریکا نیز از هم دردی جدی با آن ها شانه خالی کرده و رسماً تصمیم گیری درباره اردوگاه اشرف را حق دولت عراق دانسته است.
بنابراین به نظر می رسد منافقین برای پوشاندن این افتضاح و پایان دادن به نمایش اشرف و توجیه شروع و پایان این بازی برای عناصر خود، باید دست به دامن یک «انقلاب ایدئولوژیک» دیگر شوند!
با این اوصاف ذکر چند نکته ضروری است:
1 – ایرادی ندارد که نیروهای فرقه منافقین بدانند چرا مریم رجوی همانند آنها دست به اعتصاب غذا نزده است، چرا به اشرف نمی آید تا همانند آنها اعتصاب غذا کند یا در پاریس ودر اور دست به اعتصاب غذا بزند.
موارد زیادی همانند این سوالات وجود دارد که درزمره ابهامات افراد سرسپرده و اسیر در بند منافقین است. برای این افراد مسلما این سوال بارها پیش آمده است که چرا آنها که ادعای جهاد و مبارزه با ایران را دارند، زودتر از همه از عراق گریختند، چرا تعدادی را برای نجات خود از زندان مجبور به خود سوزی کردند و امروز با نام جلب حمایت گروه ها و افراد سیاسی به کشورهای مختلف سفر می کنند اما دریغ از حضور درعراق و روحیه دادن به نیروهایی که سالهاست چشم انتظارحضور مریم رجوی درعراق هستند.
همه آنها که ادعای حمایت از منافقین را داشته اند امروز تنها به حمایت ظاهری از این سازمان تروریستی اکتفا کرده اند، از پارلمانترهای بازنشسته اروپایی گرفته تا خود مریم رجوی و مسعود رجوی که مفقود الاثر است.
طبق معمول باز هم افراد اسیر درفرقه منافقین باید هزینه های واقعی بدبختی های دیکته شده را بپردازند.مرور سرگذشت منافقین این ادعا را به خوبی به اثبات می رساند که افراد فرقه منافقین همواره گوشت ِ قربانی تمام تصمیم ها و معاملات سران این سازمان بوده اند. از جریان ترورهای کورشهروندان گرفته تا عملیات مرصاد و بعد از آن حمله آمریکایی ها و امروز نیز با ورود نیروهای عراقی به اردوگاه اشرف، در هیچ کدام از موارد مذکور سران سازمان از قبیل مسعود و مریم رجوی حضور نداشته اند. تنها نقش و کارکرد سران این فرقه تحریک هر چه بیشتر نیروهای فرقه برای انجام هر چه بهتر دستورات بوده است.
2 – حاکمیت ملی کشورها در دوران حاضر بیش از هر زمان دیگری دارای اهمیت است. اگر تاریخ معاصر از نیمه دوم قرن بیستم تا زمان حاضر را مطالعه کنیم کمتر کشوری است که حاضر شود حاکمیت ملی اش توسط دیگر گروه ها مورد تهدید واقع شود. با این تفاسیر مسلم است که دولت عراق در مقابل اشغالگری 20 ساله فرقه ای تروریستی از خود واکنش نشان دهد و برای اعمال حاکمیت خود بر اردوگاه اشرف اقدام کند. یعنی همانگونه که در اصل نهم قانون اساسی کشورمان اعلام شده که حفظ تمامیت ارضی کشور جزو اصول اساسی جمهوری اسلامی می باشد درقانون اساسی عراق نیز حفظ و اعمال حاکمیت بر کشور جزو اصول اساسی این قانون می باشد. بنابراین هیچ کشوری نیز نباید در مقابل اعمال حاکمیت دولت عراق بر اردوگاه اشرف خدشه ای وارد کند و این حقیقتی است که اگر چه دولت آمریکا دیر فهمید اما بالاخره به قبول آن تن داد.
این که چندی پیش دولت آمریکا قبول کرد نیروهای خود را از شهرهای عراق خارج کرده و در پایگاه های نظامی خارج از شهر نگاه داری کند در حقیقت تداوم همین اصل آزادی خواهانه حفظ تمامیت ارضی می باشد بنابراین منافقین نیز باید بدانند که دیر یا زود پروسه اعمال حاکمیت عراق بر خاک اشغال شده اردوگاه اشرف تکمیل خواهد شد.
