چرا می گوییم «آمریکا مرکز ترور است»؟

12تیر، برگی از سیاهه جنایات آمریکا علیه ایران

دوازدهم تیرماه یادآور یكی از تلخ‌ترین خاطرات مردم ایران و درعین حال یكی از آشكارترین نمونه‌های نقض حقوق‌بشر از سوی دولت آمریكا است. در 12تیر67 برابر با سوم ژوئیه 1988 یك فروند هواپیمای مسافری ایرباس خطوط هوایی جمهوری اسلامی كه از بندرعباس عازم دوبی بود بر فراز آبهای خلیج فارس مورد حمله یگان دریایی آمریكا مستقر در آب‌های خلیج فارس قرار گرفت و سقوط كرد.

این هواپیما كه با دو فروند موشك ناو جنگی «وینسنس» مورد حمله قرار گرفت حامل 298 مسافر و خدمه بود كه تمامی آنها اعم از 118 زن و کودک کشته شدند. با توجه به تجهیزات پیشرفته به كار رفته در ناو جنگی وینسنس و دلایل دیگری كه با مرور حادثه و كارشناسی آن به دست آمد، عمدی بودن این جنایت ثابت شد. پرونده حمله ناو آمریكایی وینسنس به هواپیمای مسافری ایرباس هرچند به علت كارشكنی‌های دولت وقت آمریكا و سستی و انفعال مجامع بین‌المللی با تاخیر چند ساله مواجه شد اما در نهایت با پرداخت غرامت از سوی دولت وقت آمریكا مختومه شد.

اقدام وحشیانه آمریکا در انهدام هواپیمای مسافری ایران تنها نمونه‌ای است از اقدامات تروریستی که رؤسای جمهور پی‌در‌پی آمریکا علیه کشورمان مرتکب شده‌اند. جنایات دولت مردان آمریکایی علیه مردم ایران، سیاهه بلند و بالایی است: کودتا علیه دولت محمد مصدق و ضربه‌زدن به نهضت ملی‌شدن نفت ایران، تحمیل هزینه‌های گزاف برای خرید ادوات نظامی، کمک به شاه برای تأسیس ساواک و سرکوب وحشیانه اعتراضات مردمی، مسدود کردن اموال و دارایی‌های ایران در پی تسخیر لانه جاسوسی آمریکا، دو بار مبادرت به اجرای کودتا، چراغ سبز نشان دادن به صدام و پشتیبانی از وی برای حمله به ایران، حمله به سکوهای نفتی و انهدام سه ناوچه دفاعی کشور، ممنوعیت شرکت‌های خارجی از سرمایه گذاری در ایران، حمایت از گروه‌های تروریستی فعال در کشور، اعمال ممنوعیت و محدودیت در دسترسی ایران به فناوری‌های نوین و جنگ سایبری از جمله موارد آن است. در ادامه مواردی از سیاهه اقدامات جنایت‌آمیز آمریکا علیه ملت ایران را به اختصار توضیح داده‌ایم:

1. در سال 1953 آیزنهاور، رئیس جمهور وقت آمریکا، توسط سی‌آی‌ای کودتایی را علیه محمد مصدق، نخست وزیر منتخب مردم ایران، ترتیب داد. پس از آیزنهاور، پنج رئیس جمهور متوالی آمریکا (به ترتیب کندی، جانسون، نیکسون، فورد و کارتر) به شاه فرصت دادند نظام فاسد و مستبد خود را به مدت ربع قرن استمرار بخشد. در خلال سال‌های 1970 و 1978، شاه 20میلیارد دلار جنگ‌افزار از ایالات متحده خریداری کرد و به این ترتیب ایران تبدیل شد به بزرگترین واردکننده جنگ افزار نظامی از آمریکا؛ موضوعی که با انتقادهای فراوانی حتی در داخل آمریکا مواجه شد. در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا در نیمه دوم دهه 1970، جیمی کارتر، نماینده دموکرات‌ها، از جرالد فورد، رئیس‌جمهور وقت، به‌دلیل فروش‌های تسلیحاتی‌اش، به ویژه به ایران، انتقاد کرد و آن را مغایر با حقوق‌بشر دانست. هرچند، کارتر وقتی که خود به قدرت رسید، همان سیاست قبلی را در پیش گرفت و رکورد فروش‌های نظامی امریکا در دوره وی به ثبت رسید. در شب سال نو 1978، کارتر میهمان پذیرایی ملوکانه شاه در ایران بود. در آن میهمانی، رئیس جمهور آمریکا از شاه این گونه تمجید کرد: «ایران، به اتکای رهبری شکوهمند شاه، جزیره ثبات در یکی نواحی آشوب‌زده جهان است. من شما و پادشاهیتان و رهبریتان را می‌ستایم و احترام، تحسین و عشقی را که مردم به شما ابراز می‌دارند، ارج می‌نهم.» یک سال و پانزده روز بعد، شاه درنتیجه اعتراض‌های خروشان مردم مجبور به فرار از ایران شد و 26 روز بعد، انقلاب مردم ایران علیه شاه به رهبری امام خمینی به پیروزی رسید.

2. در تاریخ 13آبان1358 دانشجویان ایرانی سفارت آمریکا در تهران را اشغال و کارکنان آن را که به جاسوسی علیه ایران مشغول بودند بازداشت کردند. در واكنش به این اقدام، آمریکا روابط خود را با ایران به‌طور کامل قطع و با محاصره اقتصادی کشور، اموال و دارایی‌های ایران را در بانك‌های آمریكایی و بانك‌های خارجی مستقر در آمریكا بلوكه كرد. با بی‌ثمر‌ماندن این اقدامات، شورای امنیت‌ملی آمریکا به سرپرستی برژنیسگی طرح «اقدامات قاطع نظامی» علیه ایران را در دستور کار قرار داد. در راستای این طرح، یک گروه ویژه 132 نفره از کماندوهای آمریکایی به اسم «دلتا فورس» برای حمله به ایران و آزادی گروگان‌ها تشکیل شد. پس از بررسی‌های فراوان، در شامگاه چهارم اردیبهشت 59 ، نیروهای دلتا فورس با هفت فروند هواپیمای غول پیکر نظامی 130 – C و هشت فروند بالگرد نظامی مجهز آمریکایی در عملیات موسوم به «پنجه عقاب» مرزهای هوایی جنوبی ایران را پشت سر گذاشته، در طبس فرود آمدند. اما چند ساعت بعد بال‌های دو هواپیمای مجهز به تسلیحات نظامی در صحرای پشت بادام طبس با برخورد به یکدیگر منفجر شدند و هشت نظامی آمریکایی کشته شدند. در پی این حادثه، آمریکایی‌ها عملیات را لغو و از خاک ایران فرار کردند. کارتر، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، طی بیانیه‌ای که از طریق رادیو آمریکا در سراسر جهان پخش گردید، به شکست آمریکا در حمله نظامی به ایران اعتراف کرد.

3. دولت آمریکا به موازات حمله نظامی به طبس، کودتایی را علیه جمهوری‌اسلامی طرح‌ریزی کرد. آمریکایی‌ها که هنوز در توهم 28 مرداد سال 32 به سر می بردند، می پنداشتند با ساقط کردن تهران، تمام کشور تسلیم آن‌ها خواهد بود. از این رو کودتایی را با هدف فتح تهران طراحی کردند. آغاز كودتا از پایگاه هوایی شهید نوژه همدان برنامه‌ریزی شده بود و به همین دلیل پس از كشف و سركوب به «كودتای نوژه» شهرت یافت. اهداف عملیاتی کودتا با پرواز هواپیماها از پایگاه نوژه آغاز می‌شد و محل سکونت امام خمینی(ره) در جماران، فرودگاه مهرآباد تهران، دفتر نخست‌وزیری، ستاد مرکزی سپاه پاسداران، ستاد مرکزی کمیته‌های انقلاب، پادگان‌های ولیعصر(عج) و امام حسین(ع) در طرح بمباران هوایی قرار داشتند و سپس هواپیماها با شکستن دیوار صوتی به نیروی زمینی علامت می‌دادند تا مرحله دوم کودتا آغاز شود. در این مرحله نیز باید صدا‌وسیما، فرودگاه مهرآباد، ستاد ارتش، پادگان حر و قصر و جمشیدیه و زندان اوین تصرف می‌شد. کلیه برنامه‌های کودتا تا 48 ساعت قبل از شروع آن طبق برنامه پیش رفت اما با افشاگری یکی از خلبان‌ها خنثی شد. آمریكا به «كودتای نوژه» امید زیادی بسته بود و آن را ضربه نهایی و قطعی بر پیكر نظام نوپای جمهوری اسلامی می‌پنداشت و اهمیت آن را بیش از تجاوز نظامی صدام ارزیابی می‌كرد.

4. با شروع حمله عراق به ایران، آمریکا ادعای بی‌طرفی کرد، اما در‌عمل رابطه خود را با عراق که از سال 1967 به خاطر جنگ با اسرائیل قطع شده بود، برقرار کرد و گسترش داد. در مارس 1982 (اسفند 1360) دولت ریگان نام عراق را از «فهرست كشورهای حامی تروریسم» خارج کرد و به تحریم تسلیحاتی و بازرگانی عراق خاتمه داد، بدین ترتیب راه برای فروش تجهیزات نظامی به آن كشور باز شد. به دستور وی در سال 1361 دو میلیارد دلار اعتبار در اختیار عراق قرار گرفت. همچنین پس از قطع صدور نفت عراق از خط لوله ای كه از سوریه می‌گذشت، آمریكا توسط «بانك صادرات واردات» و همچنین مؤسسات مالی خصوصی 2/1 میلیارد دلار وام جهت احداث خط لوله عراق به بندر عقبه اردن در اختیار صدام قرار داد. آمریکا در سال 1984 اعلام کرد «پیروزی‌های ایران با منافع ایالات متحده مغایر است.» در ژانویه 1985 جرج شولتز، وزیر خارجه وقت آمریکا، اعلام کرد «ایران حامی تروریسم بین‌المللی است. لهذا از این پس دولت آمریکا به هم‌پیمانان خود فشار خواهد آورد که ارسال اسلحه به ایران را متوقف کنند.» در فوریه 1985 کارخانه هلیکوپترسازی «بل» 45 فروند هلیکوپتر بزرگ به عراق فروخت. در همان زمان روزنامه واشنگتن پست نوشت سازمان «سیا» از طریق تماس مستقیم با مأمورین عراقی اطلاعات ماهواره‌ای از مواضع ایران در اختیارشان قرار می دهد.

5. ایالات متحده آمریکا در شهریور 1366 به كشتی باری ایران موسوم به «ایران اجر» حمله و تعدادی از سرنشینان آن را شهید و مجروح كردند. در مهر همان سال پایانه نفتی «رشادت» و میدان نفتی «رسالت» در شمال این پایانه هدف حمله آمریكا قرار گرفت و نیم میلیارد دلار خسارت به آن وارد آمد. پس از این حوادث رونالد ریگان مستقیماً مسئولیت این حملات را بر عهده گرفت. در فروردین 1367 كشتی‌های جنگی آمریكا سكوهای نفتی ساسان، سلمان و نصر را در نزدیکی جزیره سیری در خلیج‌فارس منهدم کردند. در اثر این حملات، تولیدات نفت فلات قاره ایران تا میزان 50‌هزار بشكه در روز كاهش یافت و یك میلیارد دلار خسارت جدید به تأسیسات نفتی ایران وارد شد. چند ساعت پس از آن، به‌دنبال درگیری چند قایق توپدار ایران با کشتی آمریکایی «ویلی تاید» در سواحل ایالات متحده، رزم‌ناوها و هواپیماهای آمریکایی ضمن واردآوردن خساراتی به یک حلقه چاه مشترک ایران و امارات، سه ناوچه «جوشن» و «سهند» و «سبلان» ایران را منهدم کردند.

6. در تاریخ سوم جولای 1988 (12تیر1367) ناو هواپیمابر آمریکایی«یو.اس.اس وینسنس» به حریم آب‌های ایران تجاوز کرده، با شلیک دو موشک زمین به هوا، هواپیمای مسافربری ایران، پرواز شماره 655 را که به مقصد دبی در حال پرواز بود، با 298 نفر مسافر و خدمه متلاشی نمود. از میان 298 مسافر و خدمه هواپیما، 118 نفر زن و كودك بودند. در پی این جنایت كه از اقدامات عمدی آمریكا در خلیج فارس بود، جرج بوش پدر، معاون ریگان نه تنها اظهار تأسف نكرد و عذرخواهی ننمود بلكه به «ویلیام راجرز» فرمانده ناو آمریكایی حمله كننده به هواپیما، مدال شجاعت نیز اعطا كرد. دولت ریگان در ابتدا برای توجیه جنایت خود، هواپیما را دارای مأموریت نظامی خواند سپس با تصحیح این اتهام، مسیر حركت هواپیما را «خارج از دالان هوایی» وانمود كرد. اما پس از آنكه مسیر قانونی هواپیما مورد تأیید سازمان بین المللی هوانوردی (ایكائو) قرار گرفت، در موضعی منفعلانه، به اشتباه خود در حمله اعتراف كرده و در پیگیری‌های بعدی ناگزیر از پرداخت غرامت شد.