حضور مایک پنس معاون تندرو رئیس جمهور سابق آمریکا و اظهارات او در جمع اعضای گروه تروریستی منافقین، نخستین اظهارات او در جمع اعضای این گروه نبوده است. پنس قبلا هم در پاییز 1400 سخنانی را در یکی از نشست های منافقین ایراد کرده بود.
دعوت از مقامات سابق یا بازنشسته خارجی یکی از ترفندها و تلاش های گروهک منافقین برای فریب افکار عمومی غرب و سیاستمداران این کشورها مبنی بر وجود حمایت گسترده از آنهاست.
گزارش مؤسسه رند درباره منافقین که در سال 2009 منتشر شد به نکات قابل توجهی درباره ارتباط منافقین با مقامات خارجی اشاره می کند. در این گزارش بر فریب کاری و ادعاهای گمراه کننده منافقین درخصوص حمایت های خارجی از خود اذعان شده است. در جایی از این گزارش آمده است: «شورای ملی مقاومت (پوشش سیاسی منافقین) میزان حمایت خود در غرب را با ادعاهای گمراه کننده ای همچون «اکثریت اعضای کنگره آمریکا و پارلمان های بریتانیا، ایتالیا، بلژیک، لوکزامبورگ، سوئد، نروژ، و پارلمان اروپا و تعداد کثیری از پارلمانترهای دانمارک، فرانسه، آلمان، هلند، سوئیس حمایت خود از شورای ملی مقاوت و رئیس جمهور منتخب آن را اعلام نموده اند» بزرگنمائی میکند.»
این مؤسسه وابسته به وزارت دفاع آمریکا در جایی دیگر از این گزارش می نویسد:
« قانونگذاران بسیار کمی در غرب بطور فعال از سازمان مجاهدین خلق حمایت کرده یا در خصوص این گروه اطلاعات دارند... حمایت سازمان مجاهدین خلق در کنگره قابل ملاحظه نبوده است. افرادی از کنگره که ظاهرا سازمان مجاهدین خلق را با دید مثبت نگاه میکنند در واقع مخالفان سرسخت جمهوری اسلامی ایران هستند و یا اینکه تعداد قابل ملاحظه ای ایرانی-آمریکایی در حوزه خود دارند. سایرین به سادگی اطلاعات غلط دریافت کرده اند.»
برمبنای گزارش رند و دیگر گزارش های موجود، حامیان غربی منافقین را در چند دسته می توان جای داد:
دسته نخست افرادی هستند که به علت دشمنی شدید علیه ایران، دست به حمایت از یک گروه تروریستی ضدایرانی زده اند. این افراد در همه حال به علت کینه توزی علیه ایران، در هربرنامه و اقدامی که علیه کشور باشد شرکت می کنند.
دسته دوم افرادی هستند که به دلیل اطلاعات گمراه کننده و فریب کاری های منافقین درباره شرایط کشور و همچنین واقعیت و پیشینیه این گروه، به حمایت از این گروه دست زده اند.
دسته سوم اشخاصی هستند که تنها با اهداف مالی دست به حمایت از منافقین یا هر فرد و گروه دیگر می زنند و تقریبا هیچگونه شناختی از ایران و مسائل آن ندارند. این افراد در مقابل دریافت هزینه و هدیه، در نشست های گروه شرکت می کنند.
نقطه مشترک تقریبا همه این اشخاص، این است که با دریافت هزینه های مالی از منافقین در برنامه های این گروه شرکت می کنند. گزارش های متعددی که به ویژه در ایالات متحده منتشر شده است بر این موضوع صحه می گذارد؛ چه گزارش های منتشر شده توسط وزارت خزانه داری و چه گزارش های متعدد در رسانه های آمریکایی که نشان می دهد فهرست بلند بالایی از مقامات آمریکایی وجود دارد که مبالغ مختلفی را از منافقین برای شرکت در برنامه های آنها و حمایت از این گروه دریافت کرده اند. افشاگری ان بی سی از پرداخت 40 هزار دلار به جان بولتون برای سخنرانی سال 2017 در جمع منافقین، تنها یکی از این موارد است که نشان می دهد چرا نباید به اظهارات مقامات سابق و بازنشسته غربی در حمایت از منافقین و سخنان کلیشه ای و از پیش نوشته شده آنان توسط این گروه اهمیت داد.
پنس نیز از این ماجرا مستثنی نیست. او بخشی از حلقه به شدت ضدایرانی ترامپ بوده است؛ حلقه ای که نسبت به ایران آلرژی دارد و ازهراقدامی که علیه مردم ایران باشد حمایت می کند، حتی اگر به قیمت تحریم های شدید و ظالمانه علیه شهروندان یک کشور باشد. پنس اکنون یک مقام بازنشسته و سابق آمریکایی است. برای او چیزی بهتر از این نیست که بازنشستگی خود را با اظهارات تندروانه و ضدایرانی و در جمع تروریست های ضدملی بگذارند و درکنار آن هم ده ها هزار دلار، علاوه بر هزینه پرواز و اقامت اختصاصی خود و همسرش در آلبانی را از این گروه ضدملی دریافت کند.
از این رو اظهارات تکراری مایک پنس، در جمع سرکرده تروریست های ضدایرانی، فاقد اهمیت و وجاهت است.
