جهان هر روز ناامن تر از قبل می شود. یک روز انفجار در سن پترزبورگ، یک روز در طنطا و اسکندریه مصر، روز دیگر در استکهلم؛ همه اینها نشانه آن است که با وجود همه ادعاها، تروریسم نه فقط مهار نشده، بلکه ابعادی گسترده تر به خود گرفته است.
دلیل چنین اتفاقی واضح است. کشورهای بزرگ، نه فقط اراده ای برای مبارزه با تروریست ها ندارند، بلکه با ایجاد تنش های سیاسی، امنیتی و نظامی، آب را برای آنها گل آلود کرده و فرصت تنفس دوباره به تروریست ها می دهند.
حمله موشکی اخیر دونالد ترامپ به یک پایگاه هوایی ارتش سوریه، به خوبی نشان داد که رئیس جمهور ایالات متحده با همه ادعاهایی که درباره مبارزه با داعش داشت، نه فقط نیروهای این گروه تروریستی را نشانه نگرفت، بلکه به ارتشی ضربه زد که در خط مقدم مبارزه با تروریسم ایستاده است. جالب اینجاست که کاخ سفید از تحریم ایران و روسیه به عنوان دو دولتی خبر می دهد که سالهاست برای مهار داعش تلاش می کنند.
این رفتار بهترین نشانه برای آن است که بدانیم چرا با وجود ادعاهای فراوان، هنوز داعش در حال صدور ایدئولوژی خود به کشورهای مختلف است و همچنان برای جهان یک تهدید امنیتی به شمار می رود.
با توجه به تجاوز موشکی اخیر واشنگتن به خاک سوریه که با حمایت برخی دیگر از کشورهای حامی تروریسم از جمله عربستان، ترکیه و نیز رژیم صهیونیستی صورت گرفت، می توان دریافت که همه کشورهای حامی این حمله یکجانبه، چنان در داخل کشور با بحران دست و پنجه نرم می کنند که چنین عملیات هایی را راه فرار خود از تنش های درونی یافته اند؛ یعنی نوعی دشمن سازی صوری در بیرون مرزها تا انحراف افکارعمومی از مسائل اصلی را موجب شود. این درست همان نکته ای است که دونالد ترامپ در جریان مناظره های انتخاباتی به آن اشاره کرده و رقیب خود را به سبب سابقه چنین رفتارهایی می نواخت. با این وجود او حالا خود دست به دامان رفتارهای مشابه شده و سایر کشورهایی که در داخل با عدم مشروعیت مردمی مواجه هستند نیز از آن استقبال کرده اند.
در چنین شرایطی که هنوز تروریسم در نقش یک پیمانکار سیاسی – امنیتی، عامل انحراف اذهان عمومی است، معلوم است که دولت های غربی و برخی دولت های منطقه در قالب یک اتحاد سه گانه «غربی – عبری – عربی» نه فقط اراده ای برای مبارزه با آن ندارند، بلکه برای تثبیت و نجات آن تلاش می کنند. تلاشی که جنگ افروزی اخیر ترامپ در سوریه نمونه ای از آن محسوب می شود.
