وقتی برق دلارها چشم حامیان منافقین را کور می کند

دست اندازی منافقین به شخصیت ها و سیاستمداران عموماً بازنشسته غربی روشی است که در چند سال گذشته از سوی سرکردگان این گروهک در پیش گرفته شده است. در خصوص این شیوه منافقین که با پرداخت رشوه های کلان به سیاست مداران منحرف غربی و خصوصاً آمریکایی اهداف خود را از قبیل خروج از لیست تروریستی وزارت امور خارجه آمریکا و جلوگیری از اخراج از عراق دنبال می کنند بسیار سخن گفته ایم.

اما مراسم اخیر این گروهک که در 24مارس2012 برگزار گردید با وجود اینکه مثل همیشه میهمانانی ثابتی داشت اما یک فرق اساسی با این قبیل مراسمات این گروهک هم داشت که به نظر می رسد سرکردگان منافقین را به زودی به چالش خواهد کشید.

«رودی جولیانی» شهردار ثابق نیویورک که به همراه عده ای دیگر از حامیان رشوه بگیر این گروهک از قبیل «مایکل موکیسی» دادستان سابق، «تام ریج» وزیر سابق امنیت داخلی آمریکا، «جان بولتن» سفیر سابق آمریکا در سازمان ملل و «پاتریک کندی» نماینده سابق کنگره، در این مراسم شرکت کرده بود، در بخشی از این جلسه به ایراد سخنرانی پرداخت.

سخنان جولیانی بر طبق روال معمول با محوریت حمایت از منافقین و خطرناک نشان دادن ایران برای جامعه جهانی انجام پذیرفت و تکراری بودن محتوای آن به گونه ای بود که حتی می شد قبل از انجام سخنرانی صحبتهای او را حدس زد.

اما نکته چالش برانگیز این جلسه آنجایی بود که آقای سخنران در حالی که بیش از حد تحت تاثیر جو مراسم و دلارهای منافقین قرار گرفته بود، درجه خودشیرینی اش برای منافقین را بالاتر از همیشه برد تا جایی که از دولت آمریکا خواست تا با استفاده از منافقین به برنامه هسته ای ایران حمله کند!

این سیاست مدار سابق آمریکا در حالی این سخنان را بر زبان جاری کرد که به نظر می رسید به واسطه رشوه های هنگفت منافقین و پاداشهای عریض و طویل آنها چنان عنان کار از کف داده بود که بی توجه به معنای سخنش تبعات این حرف برای منافقین و خودش از حد و مرز های این گروهک هم تجاوز کرد! و البته اندکی بعد از این سخنان پایگاه خبری آمریکایی «اینترنشنال بیزینس تایمز» همین بخش از صحبت های او را در قالب یک گزارش منتشر ساخت.

البته همانطور که گفتیم بدون شک آقای جولیانی آنچنان مست و مدحوش دلارهای منافقین بود که بی اطلاع از معنای سخنانش و فقط با هدف خوش خدمتی به این گروهک این گونه زیاده روی کرده است اما سرکردگان منافقین که خوب از تبعات این سخنان نسنجیده مطلعند به سرعت سعی کردند در حد امکان از بازتاب بیشتر آن جلوگیری نموده و تبعات آن را رفع و رجوع نمایند.

از این رو در گزارش «شورای ملی مقاومت» که از این مراسم منتشر شد و در آن به همه جزئیات حتی دست زدن حضار اشاره شده بود، این بخش از صحبتهای جولیانی حذف شد! و علاوه بر آن برنامه های ویدئویی این مراسم که پی در پی از رسانه های وابسته به منافقین پخش می شد، نیز این قسمت از صحبتهای جولیانی را در خود نداشت! و در نهایت خود عمل سانسور صحبتهای جولیانی توسط منافقین، آنقدر به چشم آمد که در گزارش پایگاه خبری اینترنشنال بیزینس تایمز نیز به آن اشاره شده است.

اما تبعات این سخنان از دو جنبه قابل تحلیل و بررسی است؛

نخست اینکه شخصیت های شرکت کننده در مراسمات منافقین عموماً از مقامات بازنشسته آمریکایی هستند که در حال حاضر به طمع رشوه های کلان منافقین چشم بسته به حمایت از یک گروهک تروریستی روی آورده اند. این موضوع بیش از همه به دولت آمریکا ضربه می زند زیرا بیانگر آن است که وقتی دیدگاه سیاست مداران آمریکایی در جهت حمایت از تروریستهاست، آنهم سیاستمدارانی که سالها در عرصه سیاست آمریکا نقش داشته اند پس به راحتی می توان اثبات کرد که این دولت و نظام ایالات متحده است که در جهت حمایت از تروریسم حرکت می کند.

از همین روست که برخی خبرنگاران و فعالان حقوقی و سیاسی آمریکا بارها در این باره به دولت آمریکا اخطار داده اند و اخیراً وزارت خزانه داری آمریکا نیز پس از گسترش این گونه اقدامات به صرافت پیگیری قضایی و جلوگیری از اقدامات این گونه سیاستمداران رشوه گیر افتاده است.

فقط یک نمونه از نتیجه پیگیری های وزارت خزانه داری آمریکا «ادوارد رندل» فرماندار سابق ایالت پنسیلوانیا بود که به واسطه دریافت مبالغی در قبال سخنرانی در حمایت از منافقین، احضاریه ای از سوی این نهاد دولتی آمریکا دریافت کرد و به دنبال آن وی به ایراد حدود هشت سخنرانی برای منافقین اعتراف نمود که در ازای آنها تقریباً 160 هزار دلار دریافت کرده است.

اما در دیدگاه دوم می توان تبعات این سخنان را متوجه خود منافقین دانست زیرا بر کسی پوشیده نیست که خروجی سخنرانی ها و اظهارات حامیان منافقین در واقع محتواها و مطالبی است که توسط خود منافقین تهیه شده است و اهداف این گروهک را دنبال می کند. پس هر اظهار نظر یا سخنرانی ای قطعاً برگرفته از خطوط فکری سرکردگان فرقه رجوی است.

پس با پذیرش این واقعیت که سخنان حامیان منافقین بازتاب فعالیت و اهداف این گروهک تروریستی است و حامیان این گروهک به دنبال حضور در جلسات و القای تفکرات آنهاست که به یک باره اینگونه موضع گیری می کنند، باید قبول کرد که هرچند منافقین با ملاحظاتی بخشی از صحبت های جولیانی را قیچی کردند، اما سخن او همان حرف امروز منافقین است. پس می توان نتیجه گرفت که این موضوع با ادعای سال 1997 منافقین مبنی بر خلع سلاح و توقف اقدامات تروریستی به امید خروج از لیست سازمان های تروریستی اروپا و آمریکا در تناقض است.

به عبارت دیگر گروهکی که سلاح خود را تحویل داده و به گفته خودش روش دیپلماتیک را در پیش گرفته چطور پیشنهاد مزدوری دقیقاً مشابه آنچه در جنگ ایران و عراق و خصوصاً عملیات مرصاد انجام داد را مطرح می کند؟!

آیا غیر از این است که باید بپذیریم که این گروهک همچنان ظرفیت تروریستی را در خود حفظ کرده و مترصد فرصتی مناسب است تا دوباره ماهیت اصلی و روش قبلی خود را در پیش گیرد؟

به هر حال سخنان جولیانی در آینده ای نزدیک تبعاتی را متوجه این گروه خواهد کرد که به لحاظ حقوقی گریبانگیر آنها و مهمتر از آن حامیانشان خواهد بود و تنگناهای بیشتری را برای این گروهک تروریستی به بار خواهد آورد.