الین چائو وزیر حمل ونقل دولت ترامپ، 26 مارس 1953 در تایپه‌ی تایوان متولد شد. او در ابتدا در بخش مالی برای بانک‌های بزرگی مانند سیتی کورپ[2] و بانک آمریکا[3] کار می‌کرد. در اواخر دهه 1980 با حضور در واشنگتن و در بخش دریانوردیِ وزارت حمل‌ونقل به عنوان معاون، کار خود را در حوزه‌های عمومی آغاز کرد. حضور او در وزارت حمل‌ونقل در مناصب مختلف از جمله ریاست کمیته دریانوردی فدرال ادامه داشت. وی به عنوان یک جمهوری‌خواه وفادار در سال 1991 به عنوان رئیس سازمان دولتی پیس کورپس[4] (سپاه صلح) انتخاب شد اما خیلی زود و پس از شکست جرج بوش در انتخابات آن دوره شغل خود را از دست داد. با این حال، حضور و مدیریت بزرگترین سازمان داوطلبانه دنیا به او کمک کرد وارد مراحل جدیدی در زندگی شود. (1)
الین چائو سپس در 1992 به عنوان رئیس و مدیرعامل سازمان خیریه یونایتد وِی آو آمریکا[5] مشغول به کار شد و کارنامه موفقی را از خود بر جای گذاشت. چائو پس از ترک یونایتد وِی در سال 1996 به عنوان یک عضو عالی‌رتبه به بنیاد راستگرای هریتیج پیوست. در سال 2001، رئیس‌جمهور وقت، جرج دابلیو بوش، او را به عنوان وزیر کار انتخاب کرد و چائو به عنوان اولین زن آسیایی تبار وارد تاریخ آمریکا وارد کابینه شد. (2) وی در تمام دوره ریاست جمهوری بوش در مقام خود باقی ماند. محسوس ترین عملکرد او در وزات کار، زیر سؤال بردن قوانین جدید کارگری و تلاش برای عقب‌گرد از قوانین مربوط به امنیت و بهداشت محیط کار بود. (3) چائو از سال 2016 به مؤسسه هادسون[6]، دیگر مرکز تحقیقاتی با گرایشات محافظه کارانه پیوسته است.
چائو همسر سناتور میچ مک‌کانل[7] است. مک‌کانل از زمان انتخابات سال 2014، رهبر اکثریت در سنای آمریکا بوده است. در زمان کمپین‌های انتخاباتی مک کانل در سال 2014، چائو نیز در مرکز توجهات و انتقادات قرار داشت. علت این توجه حضور او در هیئت‌مدیره مجموعه بلومبرگ فیلنتروفیز بود که از فعالان محیط‌زیستِ مخالف زغال‌سنگ حمایت مالی می‌کرد، این در حالی بود که مک کانل از حامیان سرسخت صنعت زغال‌سنگ کنتاکی است. (4) در ژانویه 2015 چائو از مقام خود در مجموعه بلومبرگ استعفا کرد. (5)
فعالیت‌های چائو در وزارت کار گرچه بیشتر بر سیاست‌های داخلی تمرکز داشت، اما تلاش‌های زیادی برای تقویت طرح «جنگ علیه ترورِ» جرج بوش ایفا کرد و آن را اقدامی منطقی برای فشار بر سیاست‌های محافظه‌کارانه کارگری مطرح کرد. در اواسط سال 2002 دولت به بهانه تهدید علیه امنیت ملی برخی فعالیت‌های صنفی را سرکوب کرد. اینترپرس سرویس در این باره می‌نویسد: «به گفته کلرنس توماس، مسئول خزانه اتحادیه بین‌المللی ساحل و گمرک، تام ریج، وزیر کشور و و الین چائو، وزیر کار، شخصاً به کمیته مذاکره‌کننده اتحادیه گفته‌اند که دولت آماده پیشگیری از هرگونه اعتصاب است و در صورت بروز هرگونه اعتصاب، حداقل عکس العمل بوش، استفاده از قانون تَفت-هارتلیا خواهد بود که طی آن کارگران باید ظرف هشتاد روز به محل کار بازگردند.» (6)
چائو سال 2003 در سخنانی در مرکز راستگرای انجمن فدرالیست[8] که نشان دهنده اندیشه های محافظه کارانه او بود، خواستار نظارت شدید دولت بر گروه های بین المللی حقوقی و سازمان های حقوق بشری شد. وی در آن سخنان که در تمجید از برنامۀ «دیدبان ان جی اوها»ی انجمن فدرالیست می کرد، با اشاره به اینکه گروه های بین المللی چندجانبه شامل ان جی اوها در حال تبدیل شدن به بازیگر اصلی در افکار عمومی و معیارهای جهانی هستند، این سازمان‌ها را «میدان جنگ جدید» برای محافظه کارها خواند و هشدار داد چنانچه آمریکا می خواهد در جنگ جهانی خود برای تصرف مغزها پیروز شود، باید به این مراکز «توجهی ویژه» داشته باشد. چائو همچنین در آن سخنرانی از بوش و جنگ افروزی او، تمام قد، دفاع کرد: « همان‌طور که به خوبی می‌دانید، رئیس‌جمهور جرج دابلیو بوش، به سختی در جنگ با ایده‌ها است. من به رهبری و عزم او در جنگ علیه تروریسم و توسعه دموکراسی افتخار می‌کنم.»
چائو در زمان حضور در بنیاد هریتیج و پیش از پیوستن به دولت، تلاش می‌کرد نگاه سازمان‌های محافظه‌کار به چین را به جای تهدید و رقیب امریکا به عنوان یک چشم‌انداز چشمگیر اقتصادی تغییر دهد. تیم شروک[9] نویسنده آسیا تایمز با بهره‌گیری از یادداشت جان جودیس در نشریه نیو ریپابلیک، رویکرد هریتیج به چین را شرح می‌دهد. بر اساس گفته جودیس، اصالت چائو به یک خانواده ثروتمند در تایوان بازمی‌گردد و پدر او با جیانگ زِمین، رهبر سابق چین رابطه نزدیکی داشته‌اند. این مقاله مدعی می‌شود که چائو به عنوان یکی از مدیران رده‌بالای هریتیج به ریچارد آلن[10]، مشاور رونالد ریگان کمک کرد و سیاست‌هایی را مدیریت کردند که طی آن هریتیج به عنوان یکی از مهمترین حامیان تایوان به یکی از تبلیغ‌کنندگان مشارکت اقتصادی با چین تبدیل شد. (7)
چائو پس از پیوستن به کابینه بوش نیز رویکرد خود به چین را ادامه داد. او یکی از اعضای میانه‌رو از میان سیاستمداران رده‌بالای دولتی آمریکا است که در سال 2006 برای مذاکرات اقتصادی به چین سفر کرد. در حالی که برخی مسئولان رده‌بالای آمریکایی بر نقش منفی چین بر اصلاحات اقتصادی تأکید داشتند، چائو به کرات بر مواجه با چالش‌های پکن تأکید داشت و معتقد بود درک این نکته اهمیت زیادی دارد که بدانیم نگاه چین به توسعه ریشه در تاریخ خود دارد و بر اساس معیارهای آمریکا نیست: «چینی‌ها به این توسعه از نقطه‌نظر نسبی نگاه می‌کنند و ما به طور واضح از دیدگاه‌های تطبیقی مطلق به آن نگاه می‌کنیم.» (8) چائو همچنین بر خلاف همکاران چینی‌اش تأکید داشت که مقامات آمریکایی تلاش می‌کنند امریکا را به اوضاع خوب اقتصادی چین علاقه‌مند نشان دهند.» (9)
عملکرد در وزارت کار
عملکرد الین چائو به عنوان وزیر کار، چندان موجب رضایت کارگران نبود. نشریه پولتیکو در این باره می‌نویسد: «اگرچه چائو برای دولت نسبتاً معتدل بوش کار می‌کرد، اما بنیادهای محافظه‌کارانه جدی دارد. برای مثال در زمان هشت سال حضور او در وزارت کار، اتحادیه‌های کارگری و لیبرال‌ها او را به خاطر فعالیت‌های محدودش در ارتقای قوانین مرتبط با حقوق، زمان کار و ایمنی محل کار مورد حمله قرار دادند. کارکنان فدرال نیز برای رفتن او از این مقام مهمانی و جشن برگزار کردند. راس آیزنبری[11]، معاون موسسه چپ‌گرای سیاست‌های اقتصادی معتقد است: «چائو وزیر کار افتضاحی بود. او بودجه‌های جاری و همین‌طور استانداردهای قانون بهداشت حرفه‌ای و ایمنی (OSHA) را کاهش داد، امری که امنیت کارگران را کمتر از قبل می کرد و احتمال دستکاری در حقوقشان را افزایش می داد.» (10)
چائو به جای بهبود شرایط کارگران جنگی دائمی علیه آنها به راه انداخته بود دیک مایستر[12]، روزنامه نویس مستقل آمریکایی و از فعالین حقوق کارگران در آمریکا در آن موقع درباره عملکرد چائو در وزارت کار نوشته بود:
چائو اخیراً بیشتر وقت خود را به سخنرانی در گروه‌های محافظه‌کار صرف می‌کند. او به نمایندگی از بوش از طرح‌هایی مغایر با منفعت کارگران صحبت می‌کند که طی آن سیستم تأمین اجتماعی متفاوتی ساخته خواهد شد. او به اتحادیه‌ها هشدار می‌دهد از حقوق بازنشستگی خود برای مخالفت با طرح بوش استفاده نکنند یا بر اساس جایگاه خود در طرح شرکت‌های تأمین‌کننده خدمات را استخدام یا اخراج نکنند.
متأسفانه مواردی دیگری نیز وجود دارد. بسیار زیاد. چائو با هرگونه افزایش حداقل حقوق رقت‌انگیز 5.15 دلار در ساعت مخالف کرده است. او معتقد است 170 هزار عضو وزارت امنیت ملی کشور باید حقوق اتحادیه را رد کنند «تا بتوانیم بهتر از آمریکایی‌ها مراقبت کنیم.»
او از حامیان لغو قوانین وزارت کار بود که 10 سال روی آنها کار انجام شده بود، این قوانین برای حمایت از کارگران در برابر مصدومیت‌هایی حرکتی مکرری تدوین شده بودند که سالانه 2 میلیون کارگر را درگیر خود کرده است، همچنین در دوره چائو بیش از 20 طرح درباره قوانین امنیت در زمان کار باز پس گرفته شدند. او بودجه را برای اجرای قوانین باقی مانده و هر سازمانی که برای کمک به کارگران تعبیه شده بودند را به شدت کاهش داد.
چائو همچنین تلاش می‌کند قوانین شفاف‌سازی مالی به اتحادیه‌ها تحمیل کند که بر اساس آن این اتحادیه‌ها باید هزاران ساعت کار و میلیون دلار سرمایه صرف پیگیری و گزارش دقیق مخارج خود کنند که خواسته‌ای نوظهور و جزئیاتی غیرضروری است. این قوانین اولین بار در سال 1992 توسط رهبرِ وقت جمهوری‌خواهان، نیوت گینگریج، مطرح شدند تا به قول خود او «رقبای خود را تضعیف و متحدان خود را تشویق کنیم.» (11)
مقام وزارت برای الین چائو دومین منبع درآمدی خواهد بود؛ چرا که میلیون‌ها دلار از شرکت ولز فارگو[13] به حساب او واریز می‌شود.
وزارت حمل و نقل تنها منبع درآمدی چائو نخواهد بود. به نقل از پایگاه اینترسپت، چائو برای خدمات خود به ولز فارگو حقوقی یک تا پنج میلیون دلاری برای چهار سال آینده خواهد داشت. (12)
حمایت از منافقین (13)
چائو یکی از سخنرانان کنفرانس گروهک منافقین در سال 2015 در پاریس بود و در این مراسم در کنار مریم رجوی نشسته بود.
به گزارش دفتر اخلاق حرفه‌ای دولتی ایالات متحده، چائو برای سخنرانی در سمینار «اتحاد برای آگاهی عمومی» که توسط سازمان موسوم به جوامع ایرانی در اروپا، یکی از سازمان های پوششی گروهک منافقین در اروپا برگزار شد، پنجاه هزار دلار دریافت کرده است. وی همچنین در مارس 2016 برای سخنرانی در انجمن فرهنگی ایرانیان آمریکا در میسوری، یکی از سازمان های پوششی منافقین در آمریکا 17500 دلار دیگر دریافت کرده است. (دفتر اخلاق حرفه‌ای دولتی در آمریکا، نهادی مستقل در دولت است که از لحاظ رعایت اصول اخلاق حرفه‌ای و جلوگیری از تضاد میان منافع شخصی مقامات دولتی با وظایف کاریشان، بر آنها نظارت می‌کند.)
وزارت حمل‌ونقل ایالات متحده برای سرپوش گذاشتن بر پول گرفتن چائو از سازمان های وابسته به گروهک منافقین، در بیانیه‌ای ادعا کرد وی طرفدار پروپاقرص دموکراسی و حقوق زنان در خاورمیانه است و سخنرانی های زیادی را در این موضوع انجام داده است، اما «در مراسم سازمان مجاهدین خلق صحبت نکرده است.»
این بیانیه اضافه می‌کند سخنرانی‌های او برای اعضای دو حزب در کنگره، فرمانداران، نخست وزیران، سفیران، فرماندهان نظامی، مدیران سابق اف بی آی و «بسیاری دیگر از افراد صاحب نفوذ» ایراد شده است.
منافقین سال‌هاست گروهی از مقامات سابق آمریکایی و اروپایی را در آب نمک خوابانده تا از آنها در مراسم خود علیه حکومت ایران استفاده کند. بیش از دوجین از مقامات آمریکایی از دو هر حزب دموکرات و جمهوری‌خواه تاکنون در حمایت از این گروهک سخنرانی کرده اند. یکی از این افراد، نیوت گنگریچ، رئیس سابق مجلس نمایندگان و مشاور ترامپ در رقابت های انتخاباتی است. از این میان، برخی علناً اعتراف کرده اند که از منافقین پول گرفته اند و برخی اعتراف نکرده اند.
رودی جولیانی، شهردار سابق نیویورک و از نزدیک ترین افراد به ترامپ، از جمله مقاماتی است که اعتراف کرده برای حضور در مراسم گروهک منافقین از آنها پول دریافت کرده است. اما از آنجایی که از زمان شکست در انتخابات ریاست جمهوری در حزب جمهوری‌خواه در سال 2008 فرم‌های شفافیت مالی را تکمیل نکرده، مشخص نیست این مبلغ چقدر است. جولیانی به سؤال خبرنگار آسوشیتدپرس برای اظهارنظر در این باره پاسخ نداده است.
گینگریج نیز قبلاً در حمایت از سازمان مجاهدین سخنرانی کرده است، از جمله در گردهمایی سالانه این گروه در پاریس در سال 2016؛ اگرچه مشخص نیست پولی دریافت کرده است یانه و اگر دریافت کرده، مبلغش چقدر بوده. او تا کنون درباره دریافت پول از منافقین اظهارنظری نکرده است.
خزانه‌داری امریکا در سال 2012 تحقیقاتی مختصری درباره پرداختی‌های مجاهدین به سیاستمداران آمریکایی انجام داد، همان سالی که وزارت خارجه امریکا این سازمان را از فهرست گروه‌های تروریستی خارجی بیرون آورد. سخنگوی خزانه‌داری نیز تاکنون از اظهارنظر درباره نتایج این تحقیقات طفره رفته است.
سطح روابط گروهک منافقین با نزدیکان و اعضای دولت ترامپ، موضوعی است که توجه رسانه های آمریکایی را به خود جلب کرده است. به خصوص پس از آنکه بیست و سه نفر از مقامات سابق آمریکایی، از جمله جولیانی، در نامه‌ای به ترامپ، او را تشویق کردند تا با شورای به اصطلاح ملی مقاومت، که بازوی سیاسی گروهک منافقین است، وارد «گفتگو» شود. با اقدامات خصمانه دولت ترامپ علیه ایران مانند ممنوع کردن ورود اتباع ایرانی به ایالات متحده، وضع تحریم های جدید علیه ایران، و گماشتن حامیان منافقین در دولت مانند چائو، احتمالاً وی بیش از هر زمان در دل منافقین جا گرفته است. چنانچه محمد محدثین، مسئول بخش خارجی گروهک منافقین از ورود «برخی افراد به دولت» که خواستار تغییر سیاست آمریکا نسبت به ایران هستند، ابراز خوشنودی کرده بود.
منابع:
(1) https://www.biography.com/people/elaine-l-chao-214142
(2) ibid
(3) Associated Press, “Elaine Chao’s record suggests skepticism on new safety regs,” November 29, 2016, http://www.usnews.com/news/business/articles/2016-11-29/trump-source-says-elaine-chao-is-transportation-pick
(4) Arit John, “Mitch McConnell’s Wife Is Turning Into a Campaign Liability,” The Wire, August 8, 2014,http://www.thewire.com/politics/2014/08/mitch-mcconnells-wife-is-turning-into-a-campaign-liability/375781/.
(5) Sam Youngman, “Elaine Chao resigns from Bloomberg board as it increases ‘Beyond Coal’ investments,” Lexington Herald Leader, January 21, 2015, http://www.kentucky.com/news/politics-government/article44548389.html.
(6) David Bacon, “Unions Fear ‘War on Terror’ Will Overcome Right to Strike,” Inter Press Service, August 10, 2002,http://www.ipsnews.net/2002/08/labour-unions-fear-war-on-terror-will-overcome-right-to-strike/.
(7) Tim Shorrock, “Bush’s China Policies Confuse Conservatives, Liberals,” Asia Times Online, April 26, 2001,http://www.atimes.com/china/CD26Ad02.html.
(8) Steven Weisman, “U.S. Hits Resistance at Economic Talks in China,” New York Times, December 14, 2006,http://www.nytimes.com/2006/12/14/world/asia/15chinacnd.html?ex=1323752400&en=8acdf69c48c1159d&ei=5088&partner=rssnyt&emc=rss.
(9) Ariana Euniung Cha, “U.S., China Clash on Currency,” Washington Post, December 15, 2006,http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2006/12/14/AR2006121400681.html.
(10) http://www.politico.com/story/2016/11/elaine-chao-transportation-secretary-231925
(11) http://www.dickmeister.com/id157.html
(12) http://www.slate.com/blogs/moneybox/2017/01/17/elaine_chao_will_get_millions_from_wells_fargo.html
(13) https://apnews.com/448c663c31124a428ca4b339d20ee569
[1]. Elaine L. Chao
[2]. Citicorp
[3]. BankAmerica
[4]. Peace Corpsعنوان شده است. سازمانی دولتی متشکل از جوانان داوطلب امریکایی است که جان. اف. کندی، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، در مارس ۱۹۶۱ تأسیس کرد. هدف از تشکیل این سازمان کمک به کشورهای جهان سوم
[5]. The United Way of America
[6]. Hudson Institute
[7]. Mitch McConnell
[8]. The Federalist Society
[9]. Tim Shorrock
[10]. Richard V. Allen
[11]. Ross Eisenbrey
[12]. Dick Meister
[13]. Wells Fargo
