هنوز تو را در نوک پیکان این پیکار می بینم

حیف که دست ناپاک ریا بیشتر از این مجال بودنت را نداد.

هرچند سن من به درک محضرتان قد نمی دهد، اما امروز وقتی کلمه کلمه دست نوشته ها و کتابهایت را به گوش جان حس می کنم، می پندارم و باور می کنم که تو هنور هم در نوک پیکان این پیکار هستی. تو که علمدار جبهه اسلام و انقلاب بودی.

امروز هر چه تند بادها و طوفان های معاند تند تر می وزند، بیشتر در می یابم  که امثال شما یاران انقلاب چه بنای مستحکمی را پی ریخته اید.

نیستی که ببینی نهال انقلاب را که برایش خون دلها می خوردی تبدیل به الگویی جهانی شده.

نیستی که ببینی صدایی را که آن روز ها از منبر خطابه مسجد ها به سختی به گوش دل می رساندی، امروز در دنیا فریاد می زنند.

اگر چه امروز هم همان دشمنی ها و خصومت ها، همان غرض ها و عناد ها با شمایلی جدید تر و آبدیده تر ذره ذره انقلابی را که تو و هم قطارانت بنا کرده اید را نشانه رفته اما چه باک که ما فرزندان همین انقلابیم، ما داغدیده های همین جنایت هاییم. ما هم حافظان و جان فدایان را ه انقلابیم.

و بدان جوانمرد که من هم گوشه ای از قلمی را بدست گرفته ام که سلاح تو بود و با آن راه را نشانم می دادی. من امروز به لطف روشن گری ها و راه گشایی های مردانی چون تو، مطهری ها، بهشتی ها، لاجوردی ها و صیادها ... مستحکم تر از همیشه زیر علمی ایستاده ام که در دستان پر توان آقا سید علی است، همان دوست و همسنگر روزهای سخت مبارزه تان. همان که چون تو پیمان جانبازی بسته و قسم به قطره قطره خون پاکت که او را در این راه ناهموار تنها نخواهم گذاشت.