گروهک منافقین تلاش دارد تا خود را در قامت یک اپوزسیون سیاسی و مقبول علیه جمهوری اسلامی معرفی کند. این گروهک تلاش زیادی داشته تا در پی تحریم‌های گسترده بین‌المللی‌اش در دهه 90 میلادی و دهۀ اول قرن جدید از سوی دولت ایالات متحده و اتحادیه اروپا، لکۀ ننگ قرار گرفتن در لیست گروهک‌های تروریستی را از دامنش پاک کند. اگر از خارج‌شدن نام این گروه از لیست گروه‌های تروریستی وزارت امورخارجه آمریکا در سال 2012 بگذریم، سوال اساسی این است که آیا اکنون این گروه جایگزین مناسب برای جمهوری اسلامی از سوی دولت آمریکا است؟
دولت ایالات متحده مانند بسیاری از دولت‌های دیگر تلاش دارد تا در عرصۀ سیاست خارجی هزینه و فایده کرده و مواضعش بیشترین استفاده را برای منافعش داشته باشد. گرچه ایالات متحده تاکنون برای منافقین گام‌هایی برداشته است اما هیچ‌گاه این گام‌ها اثر قابل ملاحظه‌ای برای پیشبرد اهداف این گروهک نداشته است.
واقعیت این است که حمایت از گروهک منافقین بیش از اینکه برای دولت آمریکا استفاده داشته باشد موجب کاهش اعتبار این دولت در عرصۀ بین‌المللی خواهد شد. از مهمترین ملاک‌ها برای حمایت از گروه‌های اپوزیسیون وجاهت و اعتبار ایشان در میان ملتی است که ایشان داعیه‌دار حمایت از آن هستند. گروهک منافقین نه تنها در میان ملت ایران به عنوان یک اپوزیسیون سیاسی شناخته نمی‌شود بلکه به عنوان گروهی محارب و تمامیت‌خواه شناخته شده است که برای نیل به اهدافش از هیچ جنایتی فروگذار نمی‌کند. در کنار ترورهای کور این گروهک در دهۀ 60 در کشور، همراهی آنها با صدام حسین در جنگ 8 سالۀ ایران و رژیم بعث عراق و بازیگری در قامت ستون پنجم ارتش بعثی، وجهۀ این گروهک را در میان ملت ایران به شدت منفور کرده است. بی‌شک این واقعیتی است که از چشم دولت‌های غربی که گروهک منافقین تلاش دارد تا حمایت همه جانبۀ آنها را جلب کند دور نمی‌ماند. از این روست که این سازمان تروریستی چند سالی است تلاش دارد با برگزاری همایشی در ویلپنت پاریس در تیر ماه چهرۀ سابق خود را تطهیر نماید. اما در این میان دو نکته حائز اهمیت است که این گروهک به آن توجهی ندارد.
منافقین باید بدانند دعوت از سیاستمداران دسته چندم غربی و عربی و بعضا بازنسشته و پرداخت چند هزار دلار به ایشان نمی‌تواند وجهه‌شان را در عرصه سیاسی و بین‌المللی بالا ببرد. همچنین منافقین بی‌خانمان‌ها و افراد نیازمند در کشورهای اروپایی را با وعدۀ صرف یک وعده غذای گرم و تور پاریس‌گردی و شاید چیزهای دیگر به همایش بی‌ارزش خود می‌آورند. اما باید گفت که این افراد را که نه از نظر رنگ پوست و نه نژاد کمترین قرابتی با اقوام ایرانی ندارند، به‌هیچ وجه نمی‌توان به عنوان ملت ایران معرفی کرد و این موضوعی بسیار روشن است. داشتن پشتوانۀ مردمی برای این گروهک منفور از همان ابتدا آرزویی بزرگ بوده که هیچ‌گاه به آن دست نیافته و نخواهد یافت.
