كالبد شكافي يك انحراف (قسمت پایانی)

•پرتوي از اميد

ايران اينترلينك سال گذشته طرحي را افشا كرد كه توسط مسعود رجوي آماده شده بود كه در صورتي كه نيروهاي آمريكايي به عراق حمله كردند به اجرا گذاشته شود . در ماههاي اخير از آن چنين نتيجه گيري شد كه حضور دسته اي از اعضاي مفيد مجاهدين در اروپا چيزي حدود سيصد نفر يا بيشتر ، بخشي از آن طرح بوده است .

رجوي اين موضوع را خيلي زود متوجه شده بود كه منافقين قادر نخواهند بود بدون حمايت صدام حسين در عراق باقي بمانند . بدين ترتيب او اعضايي را كه براي او بسيار مفيد خواهند بود براي بازسازي سازمان در غرب انتخاب كرد .

قسمتي از اين طرح عبارت بود از باقي گذاشتن ساير اعضا در عراق ، كه در صورت امكان از آنها براي اهداف تبليغاتي و عمليات انتحاري عليه ايران استفاده شود ، ولي بمباران نيروهاي آمريكايي موجب شد مجاهدين خود را تسليم كنند و اسارت و خلع سلاح را بپذيرند .

با فرض اين كه مجاهدين خلق ايران استخدام خود را متوقف كرده اند ، آيا صدها نظامي كه خود را وقف يك دليل گمشده كرده اند به مقاومت خود ادامه خواهند داد ؟‌

نادره افشاري به خوبي مي داند كه مريم و مسعود چگونه هواي افراد خود را دارند :

" از بس كه افسانه هاي ابراهيم و اسماعيل را دايم تكرار كردند و شعرهاي عرفاني را خواندند ،‌ اعضاي سازمان ، زن ها و مردها با سركوب كردن غرايز و احساسات خود بدين ترتيب يك رابطه استاد _ شاگردي با زوج مسعود و مريم رجوي ايجاد كردند ...

رجوي ادعا مي كند يك رابطه اي خاص با خدا و مقدسان اسلام دارد ، او خود را به عنوان يك مقدس قلمداد مي نمايد . او مي خواهد به اعضاي سازمان خود بباوراند كه افرادي كه در كنار او مي مانند به بهشت خواهند رفت ."

بدين ترتيب او براي آنها دشمنان واقعي و خيالي خلق مي كند و به طور دائم عليه ديگران كه مانند آنها فكر نمي كنند ، مثل آنها زندگي نمي كنند و حرف آنها را گوش نمي دهند ،‌ جوسازي مي كند .

چگونه مي توانم اين رساله را تمام كنم در حالي كه براي يك بار ديگر از رئيس جمهور مائو تسه تونگ ياد نكنم ، او كه در هنر اغواگري و فريبكاري يك ملت استاد بود ...

" آنچه به ما مربوط مي شود خواه موضوع عبارت باشد از يك فرد ، يك حزب ،‌ يك ارتش يا يك مدرسه ، من معتقدم كه فقدان حمله هاي دشمن عليه ما يك چيز بد است ، زيرا معني ضروري آن اين است كه ما در چيزي با دشمن منافع مشترك داريم . اگر ما توسط دشمن مورد حمله قرار بگيريم ، اين چيز خوبي است چون كه آن ثابت مي كند كه ما يك مرز مشخص ميان خود و دشمن ترسيم كرده ايم .و اگر دشمن با خشونت بر ما حمله ور شد و خواست ما را با رنگ هاي بسيار تيره در هم بياميزد و آنچه را ما ساخته ايم سياه كند ، باز هم خوب است ، زيرا ثابت مي كند كه نه تنها ما يك خط مشخص ناب بين خود و دشمن برقرار ساخته ايم ، ‌بلكه ما موفقيت هاي قابل ملاحظه اي در كارمان به دست آورده ايم . "

ولي براي ديگران چه اتفاقي خواهد افتاد ؟ آنهايي كه در شن هاي عراق رها شده اند و نمي دانند به كجا رو آورند . تعداد آنها حداقل 4000 نفر بود كه سريعاً مي توانستند از نعمت بازگشت به وطن خود بهره مند شوند ، زيرا بنا به نوشته روزنامه لوفيگارو :

" ايران به نوبه خود به طور رسمي عفو عمومي در مورد مجاهدين را اعلام كرد . عبدالله رمضان زاده ، سخنگوي دولت ايران اعلام كرد : دولت ايران آماده است تا آنها را در خاك خود بپذيرد و آنها را ببخشد ."

در اين فاصله مادران ، پدران ، برادران و خواهران ، همسران رها شده و حتي فرزندان چشم به راه بودند با اين اميد كه در نهايت دور هم جمع شوند .

چيزي حدود سيصد خانواده از اعضاي مجاهدين كه به تازگي به عراق رفته اند در مقابل دفتر مجاهدين در بغداد در 27 سپتامبر سال 2003 تجمع كردند تا آزادي فرزندان خود را از چنگال سازمان رجوي درخواست كنند . بنابراين شايد كابوس براي كساني كه خوش شانس تر هستند پايان پذيرد .

•مجاهدين اخراج شده

در پايان سال 2003 كه براي مجاهدين خلق ايران بدون شك پايان يك انحراف بدون بازگشت بود ، چرخ سرنوشت براي رجوي نيز چرخيد ، او متوجه شد كه بدون شك محاصره او تنگ تر خواهد شد .

و شايد سرنوشت نهايي او بسيار شبيه متحد سابقش باشد ، سرنوشت حاكم سابق عراق. حامي مجاهدين خلق ، صدام حسين كه پس از نه ماه تعقيب در روز شنبه 13 مارس سال 2003 دستگير شد . او در يك دخمه دو متر مربعي در يك سوراخ موش ، در يك آبادي سطح پايين در نزديكي الدوره مخفي شده بود . رئيس جمهور حالا بايد تقاص جنايات خود را پس دهد ، همدستان او بايد برخود بلرزند !

همچنان كه آژانس هاي مطبوعاتي در نوامبر و دسامبر سال 2003 اعلام كردند :

" شوراي دولت موقت عراق تصميم گرفت از هم اكنون تا پايان سال 2003 حدود 4000 عضو مجاهدين خلق ايران را كه در عراق حضور دارند از اين كشور اخراج كند ، اين شورا اعتقاد دارد كه آنها يك سازمان تروريستي هستند ."

يك مقام مرتبط با همين قدرت اجرايي عراق اعلام كرد كه :

" شوراي دولتي به اتفاق آراء بر اخراج مجاهدين خلق حاضر در عراق به خاطر تاريخ سياه اين سازمان تروريستي از هم اكنون تا پايان سال رأي داده است ..."

شوراي دولت موقت عراق اعلام كرد كه :

" تصميم گرفته جلو فعاليت هاي باقيمانده اين سازمان را بگيرد و تا وقتي كه زمان اخراج آنها فرا رسيد مانع فعاليت هاي شان شود . اين شورا همچنين تصميم گرفت تا سلاح ها و اموال اين سازمان را توقيف كند و آن را در اختيار صندوق غرامت قربانيان رژيم فاشيست سابق قرار دهد . افراد و مؤسسه هاي عراقي حق دارند عليه اين سازمان به خاطر جناياتش شكايت كنند و به خاطر اموالي كه اين سازمان در داخل و خارج از كشور در اختيار دارد ، تقاضاي غرامت كنند . "

محمد علي ابطحي ،‌ معاون رئيس جمهور به نوبه خود تصميم عراقي ها به خاطر شركت مجاهدين در سركوبي شيعيان و كردهاي زير نظر رژيم صدام حسين را توضيح داد . (اي.تي.اس ، اي.اف.پي ، خبر 11 نوامبر سال 2003)

سازمان كه توسط عراق و ايالات متحده كه كنترل كشور را در اختيار دارد به عنوان يك سازمان تروريستي شناخته شده ، فقط يك انتخاب محدود را پيش رو دارد . يك كارشناس مسائل تروريسم چنين تحليل مي كند :

" رؤساي سازمان ، راه حل صبر و توسل به محاكم قضايي را انتخاب كرده اند ، استفاده از وكلا براي استفاده از قانون پناهندگان سياسي براي مجاهدين تا آنها بتوانند به صورت قانوني وارد اروپا شوند .آنها در گروه هاي پنج تا شش نفره ، در كشورهاي ميزبان تحت پوشش سازمان هاي نيكوكار مستقر خواهند شد .

سازمان مجدداً سازماندهي مي شود تا خود را به صورت ماشين جنگي سياسي تغيير شكل دهد ، آنها تظاهر خواهند كرد كه از مبارزه مسلحانه صرف نظر كرده اند ، ولي اين سازمان قادر نيست به صورت واقعي وجه ديگري از فعاليت را ببيند . در حال حاضر بايد سعي كرد سايه صدام حسين را فراموش كرد ... "

ولي در هر حال مأمن سازمان به آن معنا ديگر وجود ندارد و دولت ها كه مرزهاي خود را به روي مجاهدين باز مي كنند بايد يك هوشياري بي وقفه را از خود نشان دهند ، در غير اين صورت خاك آنها به عنوان پايگاه فعاليت براي عمليات هميشه مغاير با قوانين دولت هاي ميزبان مورد استفاده قرار خواهد گرفت .

طبق نظر " پل برمر " حاكم آمريكايي عراق ، اعضاي جنبش مخالفان ايران يعني مجاهدين خلق به طرف مرزهاي ايران اخراج نخواهند شد ، سه كشور ميزبان هماهنگ با شوراي دولت موقت عراق براي اين كار انتخاب خواهند شد .

" پل برمر " جمعه شب در تلويزيون عراق كه به وسيله نيروهاي ائتلاف كنترل مي شود اعلام كرد :

" ما مي خواهيم كميسارياي عالي پناهندگان سازمان ملل متحد (اچ.سي.آر) را در مستقر كردن منافقين در سه كشور شركت دهيم . ما با شوراي دولتي همكاري مي كنيم تا روشي كه به واسطه آن حركت آنها و محلي كه به سوي آن خواهند رفت را سازماندهي كنيم . "

اين مطالب را " پل برمر " بر اساس ترجمه عربي آن توسط تلويزيون ارائه كرد . (اي.تي.اس ، اي.اف.پي ، خبر 20 دسامبر سال 2003 )

تظاهر كنندگان جمعه گذشته در مقابل مقر كميسارياي عالي سازمان ملل متحد در امور پناهندگان (اچ.سي.آر) تجمع كردند تا دخالت اين سازمان در اين امر را خواستار شوند . يك سخنگوي اچ.سي.آر به نام "‌ كريس جانوسكي " اظهار كرده است كه :

" مجاهدين از آژانس سازمان ملل متحد اين درخواست را مطرح نمي كنند ، زيرا آنها از قانون پناهندگي در عراق استفاده نكرده اند ."

سخنگوي كميته بين المللي صليب سرخ (سي.آي.سي.آر) ، جان مارتينز ) كه از او در اين خصوص سؤال شد ، تأييد كرد كه :

" مجاهدين به وسيله چهارمين كنوانسيون پيش بيني كرده است كه قدرت اشغالگر نمي تواند مردم را بر خلاف ميل آنها اخراج كند ، مگر آن كه آنها براي امنيت حكومت يك نوع تهديد به حساب آيند ." (اي.تي.اس ، اي.اف.پي ، خبر 23 دسامبر سال 2003 )

رزمندگان ارتش آزاديبخش مسعود رجوي به عنوان سربازان يك جنگ كثيف كه توسط صدام حسين عليه آنها ، يعني ايران ، هدايت مي شد سلاح هاي خود را عليه مردم عراق مورد استفاده قرار دادند . شوراي دولت موقت عراق اتهامات مشخصي را عليه سازمان وارد كرده است . اتهاماتي كه گواهي است بر تمام تحليل ها و رفرنس هاي ارائه شده در اين اثر .

مجاهدين خلق به عنوان تروريست و گروه فرقه گرا به دست فراموشي در تاريخ سپرد خواهند شد ، مانند تمام سازمان هاي ديگر از اين دست . در ايران سرنوشت آينده به طور حتم بدون آنها رقم خواهد خورد ....

پايان

کالبد شکافی یک انحراف(۱۳)