این افرادی که شهید شده‌اند، همگی در نظر ما عزیز و ارجمندند. آقای رجایی و آقای باهنر، دو شهیدی هستند که در کنار هم، در جبهه‌های نبرد با قدرت‌های فاسد، همرزم بودند. مرحوم شهید رجایی به من گفت که بیست سال است که با آقای باهنر همراه بودند و خداوند خواست که با هم از این دنیا و به سوی او هجرت کنند. کسی که مرگ را هجرت به سوی خدا و شهادت را فوزی عظیم می‌داند و مقام شهدایی که در صدر اسلام و از صدر اسلام تا کنون در راه اسلام شهید شده‌اند، عالی‌تر و بالاتر از افرادی است که در این قرن موجودند، مثل علی‌بن‌ابیطالب(ع) و حسن‌بن‌علی(ع) و حسین‌بن‌علی(ع) و اصحاب ایشان و سایر ائمه اطهار(ع)، که همه عمر خویش را صرف این معنا کردند که اسلام را به دست ما بسپارند و ما موظفیم این میراث گرانبها را پاسداری کنیم. در عین حال که شهادت این دو بزرگوار برای من بسیار مشکل است؛ اما می‌دانم که آن‌ها به رفیق اعلی متصل شده‌اند و برای آن‌ها آرامش هست و این‌طور گرفتاری‌هایی که برای ما هست، برای آن‌ها نیست و آن‌ها به مطلوب خودشان رسیدند و از این جهت به آن‌ها و خانواده‌های آن‌ها و ملت اسلامی تبریک عرض می‌کنم که چنین شهدایی را تقدیم می‌کنند.
این مصائب در عین حال که مشکل هستند برای ما، لکن کشور و ملت ما با قدرت ایستاده است تا چنین شهدایی را تقدیم کند و هیچ راه عقب‌نشینی ندارند و به سستی فکر نمی‌کند. آن کوردلانی که گمان کرده‌اند جمهوری اسلامی با نبود چند نفر از بین می‌رود و سقوط می‌کند، از اسلام و ایمان خبر ندارند و افکارشان مادی است و تابع هواهای دنیوی هستند.
من می‌دانم که الان در خارج عناصری هستند که با این جمهوری و با اسلام مخالف هستند و در بوق‌های تبلیغاتی خود خواهند گفت این دو نفر که شهید شدند، ایران به هم می‌خورد و مردم در عزای این‌ها بی‌تفاوت بودند یا خوشحال بودند؟ الان ببینید که سراسر کشور ما در خیابان‌ها و کوچه‌ها و بازارها در سوگ نشسته‌اند و آن‌طوری که به من اطلاع داده‌اند، جمعیت بیشتر از وقتی است که 72 تن شهید شدند. رجایی و دیگران اگر نیستند، خدا هست. با رفتن شهدا، در عین حالی که متاثر هستیم، لیکن چون توجهمان به خداست و ملت ما چون برای خدا قیام کرده است، با رفتن اشخاص هیچ سستی به خودش راه نمی‌دهد.
