کم خانواده‌هایی را عزادار نکرد و چه انسان‌های بی‌گناهی که با عملیات وحشیانه تروریستی این جانی به شهادت رسیدند. عبدالمالک ریگی را ایرانی‌ها خوب می‌شناسند؛ شرور و جنایتکاری که با حمایت و تبلیغات رسانه‌های وابسته به پنتاگون و سیا به عنوان سرکرده گروهک تروریستی جندالشیطان مطرح و مشهور شد. ریگی تا زمان دستگیری در عملیات‌هایی که در داخل یا مرزهای کشور انجام داده بود 1024 انسان بی‌گناه را شهید و زخمی کرد. آخرین اقدام بمبگذاری‌اش منجر به شهادت شهید شوشتری( جانشین فرمانده نیروی زمینی سپاه) سردار شهید محمدزاده (فرمانده سپاه سیستان‌وبلوچستان) و جمعی از سران طوایف بلوچ در مهر 1388 شد.
کنار مردم بود
«آرزو دارم در میدان جنگ باشم و به شهادت برسم و جسم ناقابلم در راه خدا تکه تکه شود»؛ سردار سرتیپ پاسدار نورعلی شوشتری این جمله را بارها در میان همرزمانش می‌گفت. او با شناخت درستی که از مردم بلوچ منطقه کسب کرده بود توانست امنیت را در استان پهناور سیستان‌وبلوچستان بومی‌سازی کند و حفظ و حراست مرزها را به‌دست طوایف بلوچ بسپارد. او از اول فروردین ماه ۱۳۸۸ با حفظ سمت، فرماندهی قرارگاه قدس زاهدان را عهده‌دار شد و توانست اتحادی بین طوایف شیعه و سنی ایجاد کند.
شهادت
سردار شوشتری در تدارک برگزاری همایش وحدت- میان عشایر شیعی و سنی کشور- مهمان سران طوایف منطقه پیشین در محدودۀ منطقه سرباز استان سیستان و بلوچستان بود که صبح روز یکشنبه۲۶ مهر ۱۳۸۸ توسط عامل انتحاری عبدالمالک ریگی به فیض شهادت نایل آمد. در این اقدام تروریستی، ۴۲ نفر از جمله سرداران شهید شوشتری و محمدزاده همراه با شمار دیگری از فرماندهان سپاه، مردم و شیوخ اهل سنت و مولوی‌های بلوچ سیستان و بلوچستان به شهادت رسیدند. فرج‌الله- پسر شهید شوشتری- می‌گوید: «دروغ نمی‌گویم اگر ادعا کنم که دوست داشتم با دست‌های خودم خفه‌اش کنم اما وقتی از نزدیک او را دیدم با آن جثه لاغر و نحیف که به 60 کیلو هم نمی‌رسید و بسیار ریزه‌میزه بود، همه کوه کینه‌ای که در دلم مانده بود، آب شد. آن آدمی که من از نزدیک ملاقات کردم و با او حرف زدم، حتی ارزش تقاص پس دادن هم نداشت.»
