از روزی که منافقین از ایران فرار کرده اند تا به امروز زمان زیادی می گذرد. 28 سال است که دوره آوارگی بی پایان رجوی آغاز شده است. در تمام این دوران، رجوی خود و گروهش را سرآمد تمام حرکت های انقلابی و «خیزش های مردمی» اعلام کرده و با گره زدن فرقه اش به جریانات و مسائل داخل کشور تلاش کرده از کلیه رویدادهای تقویمی به نفع خود بهره ببرد. ماه محرم، 22 بهمن، روز دانش آموز، چهارشنبه سوری، انتخابات، روز زن، ... و در حال حاضر هم روز دانشجو.
ادبیات به کار رفته در تمام این دوران توسط رسانه های منافقین یکسان و مشابه بوده است؛ به عبارتی در تمام این رخدادها قرار بوده مردم بنا به تأکیدات هر ساله منافقین، یا انتخابات را تحریم کنند، یا به خیابان بریزند و شعار بدهند و «طومار رژیم را در هم بپیچند». با یک حساب سر انگشتی می توان تعداد «شعله های قیام» را که منافقین از مردم خواسته اند روشن شود به خوبی حساب کرد.
از ابتدای فرار منافقین از کشور تا به امروز نزدیک به 30 انتخابات برگزار شده است. جدا از آن مناسبت های رسمی و تقویمی هم که جای خود را دارد. اگر از هر کدام علی الحساب 28 تا کنار بگذاریم، 28 روز دانش آموز و روز زن و روز معلم و روز پرستار و چهارشنبه سوری و 22 بهمن، به عبارتی می شود حداقل 168 قیام شعله دار.
اما اگر با انصاف بیشتری محاسبه کنیم و ماه های محرم را هم به این شعله ها اضافه کنیم و حداقل نیمی از زمان محرم را هم دارای پتانسیل شعله دار شدن حساب کنیم، به عبارتی 520 شعله دیگر هم به جمع شعله های فوق اضافه می شود. اگر از باقی مناسبت ها و رویدادها و شعله های دیگر هم بگذریم و اصلاً قبول کنیم که سرکردگان این فرقه رهبری تمام حرکت ها در کشور را عهده دار باشند، به روایتی در کمترین تعداد خیزش های شعله دار، منافقین هدایت حداقل نزدیک به 700 شعله بی ثمر را عهده دار بوده اند و از این لحاظ باید نام آن ها را به عنوان یکی از ماندگاران رکوردهای گینس به ثبت رساند.
28 سال است که منافقین روز به روز شرایط اسف بارتری را می گذرانند. نزدیک به 3 دهه است که اکثریت قریب به اتفاق مردم ایران منافقین را از یاد برده اند و از آن ها جز فرقه ای خیانت کار یاد نمی کنند. اما سرکردگان منافقین همچنان در خوابی عمیق، تمام رویدادها و مسائل داخلی ایران را به نشانه ارادت مردم ایران به خود می دانند!
