به قلم عضو سابق سازمان مجاهدين خلق(منافقین)
مردم روزه دار در مسلخ منافقين
آنها ناجوانمردانه در هنگام افطار ماه رمضان و به بهانه آش نذري، سر سفره افطار به مردم حمله مي كردند و همه اعضاي خانه را به خاك و خون مي كشيدند تا به سوژه خود دست پيدا كنند. چه بسيار كودكان خردسال و يا پيرزنان و پيرمرداني كه ميهمان آن سفره هاي افطار نزد فرزندان و نوه هايشان بودند و مورد حمله تروريست هاي سازمان قرارگرفتند.
تروريست ها هريك با بهت و حيرت جنايات خود را تشريح مي كردند. گويي از خوابي بيدار شده بودند، انگار در قيامتي برانگيخته شده بودند و حالا اعضا و جوارحشان به قساوت آنها اعتراف مي كردند.
هنوز گريه شديد يكي از آن تروريست ها به نام بهرام برناس را از خاطر نمي برم كه ماجراهاي تكان دهنده حمله به سفره افطار خانه هاي كارگران و زحمتكشاني همچون علي اعظم و يعقوب استيلاف (كه همسر 25 ساله اش به نام انيس نوري را كشته و در حين به آتش كشيدن خانه، كودك 5 ساله اش را نيز زخمي كرده بودند) را شرح مي داد و اينكه چگونه در يكي از اين حمله ها (براي ترور اسدالله نوري)، پسر نوجوان خانه به نام سعيد نوري در صدد دفاع از حريم خانواده اش برمي آيد و آنها با شقاوت هرچه تمام، او را در مقابل چشمان مادرش به شهادت مي رسانند.
برناس در ميان هق هق گريه هايش جملات مادر سعيد را تكرار مي كرد كه از ته دلش فرياد مي زده است «شما سعيد من را كشتيد. . . » برناس با گريه اي شديدتر ضجه مي زد كه: «. . . بله ما كشته بوديم و ما مي كشتيم. . . »(1)
بازجويم اعلاميه صادره آنها را براي انجام اين عمل تروريستي نشانم داد. (2) همان گونه بود كه بهرام برناس تعريف كرده بود. نكته قابل توجه اينكه او فقط 2-3 روز بود كه دستگير شده بود اما بدون حتي كوچكترين تشري همه كارهايش را اقرار كرده بود. (3)
حسين شيخ الحكماء از فرماندهان تيم هاي ويژه تروريستي سازمان مي گفت:
«. . . اولين خطوطي كه داده شد اين بود كه بعد از هر ترور، تير خلاص آن فرد حتماً زده بشود و بعد از ترور، افراد خانه همراه با اجساد به آتش كشيده بشوند. خلاصه اينكه طوري قتل عام بكنيد كه بازتاب اجتماعي آن، موجوديت سازمان را مطرح بكند. از طرف ديگر در دل آنها رعب و وحشت ايجاد بكنيم تا از نظام جمهوري اسلامي جدا بشوند و به ما بپيوندند. . . »
محمد طوري از ديگر تروريست هاي مجاهدين خلق اين گونه جنايتش را توضيح مي داد:
«در رابطه با آتش زدن خانه ها گفته شده بود كه بعد از اين كه وارد خانه شديد، مردها را در يك جا جمع كنيد و همه را به رگبار ببنديد و اگر با مقاومت زن و بچه هم مواجه شديد، آنها را هم به همين صورت ترور كنيد. بعد از زدن تير خلاص روي اجساد و اموال خانه، بنزين بريزيد و كلا خانه را آتش مي زنيد. يك نمونه اش در تاريخ 61.3.22 ساعت 8 شب منطقه نواب صفوي - خاكباز. . . دو نفر از اكيپ ما به نام هاي كيهان و جعفر با دوقبضه كلت و بنزين و نارنجك به محل مي روند و بعد از اينكه به زور وارد خانه مي شوند با مقاومت شخص مورد نظر يعني آقاي صفدري و همسر ايشان مواجه مي شوند. بلافاصله آقاي صفدري را به شهادت مي رسانند و بعد با مقاومت همسر آقاي صفدري و دو تن از مردهاي ديگر كه درخانه بودند مواجه مي شوند كه آنها را هم بلافاصله به رگبار مي بندند و يك زن ديگر در آن منزل بوده كه او هم براثر اصابت تير زخمي مي شود. بعد بلافاصله روي وسائل خانه بنزين مي ريزند. خانمي كه زخمي شده بود، موقعي كه مي بيند كه خانه را مي خواهند آتش بزنند، خودش را از طبقه چهارم يا پنجم منزل به بيرون پرت مي كند و بعد هم خانه با وسائل و اجساد به آتش كشيده مي شود. در اين عمليات يك بچه كوچك هم به شهادت مي رسد. »(4)
پی نوشت :
1- در سال 1363، همين اعترافات تكان دهنده علاوه بر بازگويي در جمع زندانيان اوين در جلسه جمعي حسينيه زندان، در كتابي هم منتشره از سوي دادستاني انقلاب اسلامي مركز به نام كارنامه سياه (جلد سوم) به چاپ رسيد. اعترافات ساير تروريست ها در مجلدهاي قبلي مجموعه كارنامه سياه به چاپ رسيده بود.
2- متن اعلاميه اي كه درباره عمليات تروريستي فوق خواندم، به اين شرح بود:
«مشروح گزارش نظامي شماره 39
تهاجم انقلابي به خانه اسدالله نوري
روز سه شنبه .61.4.22 . . بلافاصله مردي جواب مي دهد كيه؟ كه او مي گويد باز كنيد. و بدون هيچ سؤال ديگري درب را تا نصفه باز مي كند و در اين حال يك پسر 22 ساله با هيكلي درشت و چاق از پشت در نمايان مي شود، در اين لحظه «ن. س» كلتش را به طرف او گرفته و فرمان مي دهد برو تو و پايش را هم در بين دو لنگه در مي گذارد. پسر مقاومت كرده و سعي در بستن در مي كند كه با اين كار يك تير از جانب «ن. س» دريافت مي كند ولي بازهم در را فشار مي داد كه «ن. س» 4 تير متوالي از لاي در به طرفش شليك مي كند و بدين ترتيب به مقاومت مذبوحانه اش پايان مي دهد. . . پس از افتادن پسر به زمين، سريع وارد خانه مي شوند و در وسط هال با يك زن ميانسال روبرو مي شوند. «ام» 2 رگبار كوتاه كه شامل 5 تير مي شد به كمر و پشت پسر نيز شليك مي كند. زن به آرامي گفت «بزنيد، بكشيد» كه «ن. س» از او سؤال مي كند:
«نوري كجاست؟» و او جواب مي دهد: «نوري مسافرته. اين پسر منه» (به غير از زن يك كودك نيز آنجا بود» «ن. س» به حرف زن اعتنايي نكرده و به اتاق هاي ديگر هم براي بار دوم سر مي زند ولي چيز مهمي پيدا نمي كند. بعد به سراغ تلفن رفته و سعي مي كند كه گوشي آن را بكند كه آن زن جلو آمده و با حالت رواني فرياد مي زند كه «مرا هم بزنيد» و مرتب تكرار مي كرد «اين پسر منه» در اين حال «ن. س» با صداي بلند مي پرسد «نوري كجاست؟» ولي زن جوابي نداده و با حالت زاري مي گفت: «مرا هم بزنيد» و مرتباً به اين طرف و آن طرف مي دويد. . . در اين لحظه «ن. س» بنزين را در هال و دم در اتاق ها مي ريزد و به زن مي گويد كه بيرون برود ولي او پاسخ مي دهد «من پيش بچه ام هستم» و «ن. س» مي گويد «يا برو يا بمان و بسوز. . . »
3- اعترافات بهرام برناس و ساير تروريست ها در مجموعه كتاب هاي كارنامه سياه - مجلدهاي 1 تا 4 و متن فوق در كتاب «كارنامه سياه» - مناظره زندانيان اوين 2- انتشارات دادستاني انقلاب مركز - تابستان 1362 صفحات 87 تا 94 به چاپ رسيده است.
4- «كارنامه سياه» - مناظره زندانيان اوين 2- انتشارات دادستاني انقلاب مركز - تابستان .1362
