مجاهدین خلق (منافقین) احمد مذهب‌دار را ترور کردند

عاملین ترور و اسناد جنایت:

 1.اعترافات عسگر عزیززاده یکی از عاملین به شهادت رساندن برادر مذهب دار درباره این جنایت:

“برادر احمد مذهب دار قبلاً توسط خود محمد شناسایی شده که قرار بود من و محمد این برادر را شهید کنیم. مسیر رفت و برگشت این برادر را چند روز به طور کامل شناسایی کرده که این برادر را حین راه رفتن در خیابان، او را به شهادت رساندیم. در این عملیات ژ3 داشتیم و بعد از ترور با پژو فرار کردیم و نقش من در این جریان تیراندازی به طرف برادر احمد مذهب دار بود. او را در خیابان 20 متری نارمک به شهادت رساندیم.”

2.اظهارات علی اصغر خالقی مقدم یکی از اعضاء واحدهای تروریستی بخش ویژه نظامی منافقین، درباره معیار ترور افراد:

“به طور کلی معیار ترور یک فرد تنها این نبود که او چه شغل و مقامی داشت، بلکه معیار ترور بیشتر این بود که آن شخص تا چه حد به جمهوری اسلامی تعهد دارد و تا چه حد مزاحم اهداف سازمان است و تا چه حد در تحلیل‌های رنگارنگ محکوم به ترور شده است و این به طریق اولی شامل هر انسانی که مخالف سازمان باشد می شود و یا این که بر مبنای دیدگاه‌های سازمانی کدام ترور باعث کاهش بحران سازمانی می شود. "

شهید احمد مذهب‌دار

شغل: محصل

سن: 18 سال

وضعیت تأهل: مجرد

محل شهادت: نارمک

تاریخ شهادت: 1360/7/2

زندگینامه

در سال 1342 در یک خانواده مذهبی در شهر تهران چشم به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی را در دبستان میثم و دوره راهنمایی را در مدرسه کامروا با موفقیت به اتمام رسانید و سپس وارد دبیرستان دانشمند شد و بعد از پایان سال سوم در رشته علوم تجربی آماده گذراندن آخرین سال دبیرستان گردید. از نوجوانی به شعائر اسلامی پایبند بود و با توجه به تلاش فراوان رژیم ستمشاهی برای ترویج فساد و فرهنگ استعماری و گمراه ساختن جوانان، حتی از دیدن تلویزیون نیز اکراه داشت و اوقات فراغتش را به مطالعه کتب مذهبی اختصاص داده بود.

در روزهای پرشکوه انقلاب، در کنار صفوف فشرده امت حزب الله در تظاهرات و راهپیمایی ها فعالانه شرکت و چندین بار نیز در اثر حمله عوامل ساواک به مراکز تجمع مردم زخمی گشت و در هنگام تسخیر کلانتری منطقه 8، تا مرز شهادت پیش رفت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی به فعالیت‌های خود ابعاد جدید بخشید و علاوه بر حضور در انجمن اسلامی دبیرستان و فعالیت چشمگیر در این انجمن، در سپاه پاسداران منطقه 5 و جهاد سازندگی مناطق 4 و 8 و کانون طه نیز فعالیت می کرد.

پیوندی ناگسستنی با مساجد داشت و به نماز شب اهمیت فراوان می داد و کمتر اتفاق افتاد که به سبب خستگی ناشی از پاسداری شبانه روزی، نماز شبش قضا شود. خاضعانه در دعال کمیل شرکت می جست و حتی شب‌های سرد زمستان نیز آن را ترک نمی کرد. کم حرف، محجوب و بسیار متواضع بود و در کمک به محرومین از هیچ کاری دریغ نمی کرد و پولی را که قرار بود مثلاً کفش بخرد به مستمندان می داد و خود با آنچه داشت می ساخت.

شهادتنامه

شهید مذهب دار چند روز قبل از شهادتش درباره زندگی بعد از مرگ و سعادتی که نصیب شهیدان می شود سخن می گفت و آرزو می کرد که چنین سعادتی نصیب او نیز بشود. غروب روز پنجشنبه دوم مهر ماه سال 1360 برای به جا آوردن نماز به مسجد می رود و نماز مغرب و عشاء را با خلوصی دیدنی می خواند و سپس به اتفاق یکی از دوستانش که چگونگی خواندن نماز شب را از وی پرسیده بود از مسجد خارج می شود.

چند قدمی به سمت منزل می رود و شهید در حالی که مشغول شرح دادن نماز شب بود، هدف گلوله‌های تروریست‌های منافقی که از درب مسجد در تعقیب او بودند، قرار می گیرد و در خون سرخ خویش در می غلتد. تروریست‌های بزدل پس از ارتکاب جنایت با وحشت از محل می گریزند و پیکر غرقه در خون شهید توسط امت همیشه حاضر در صحنه به بیمارستان منتقل می شود و روح پر فتوحش به ملکوت اعلی می پیوندد و این نوگل بوستان انقلاب اسلامی می رود تا در گلستان بهشت به بار بنشیند.

مزار شهید: بهشت زهرا، قطعه 24، ردیف 96، شماره  26

بحران علاج ناپذیر

از خلال اظهارات فوق اهداف به شهادت رساندن شهید مذهب دار و دهها شهید دیگر به وضوح معلوم می شود. او نیز همچون همه قربانیان تروریسم منافقین، متعهد به اسلام و لذا مانع دستیابی این گروهک ضد انقلابی به مطامع شیطانی اش بود و “مزاحم “قلمداد می شد. موجودیت او برای این تشکیلات جهنمی “بحران زا “بود و از میان برداشتنش با خیال باطل، در جهت کاهش بحران درونی منافقین صورت گرفت.

اما آنچه این خود فروختگان نمی دانند این است که بحران علاج ناپذیر نفاق ریشه در ماهیت پلید و ضد اسلامی آن دارد و علاجی مگر مرگ و نابودی برایش نیست و با این جنایات نه تنها تخفیف نمی یابد، بلکه تشدید نیز می شود و عاقبت به برکت خون همین شهیدان نابودی محتومش فرا رسیده است.