بررسی عملکرد سازمان مجاهدین خلق (منافقین)
2) استراتژی منافقین در برابر حمله آمریکا به عراق
منافقین پس از این که تلاش هایشان برای خارج شدن از فهرست گروه های تروریستی شکست خورد ، درصدد برآمدند تا از طریق اتحاد با دیگر گروه های اپوزیسیون خارجی یک گروه جدید به نام جبهه همبستگی ملی تشکیل دهد .
انگیزه های منافقین از ایجاد این جبهه را می توان به شرح ذیل دسته بندی کرد :
1. تظاهر به تحمل مدارا و اعتقاد به تکثر گرایی در نزد دولت های غربی و ایرانیان مقیم خارج کشور برای جلب هوادار .
2. ایجاد زمینه برای استمرار حیات خود در خارج از کشور با توجه به ممنوعیت فعالیت سازمان منافقین .
3. خروج از بن بستی که به دنبال تروریست شناخته شدن سازمان پدید آمده بود .
4. ایجاد تبلیغات به این معنا که شرایط برای ضربه زدن به نظام اسلامی مهیا است .
5. ایجاد وحدت و اتحاد در نیروها و جریانات سیاسی مخالف جمهوری اسلامی ایران .
علاوه بر این جبهه همبستگی می توانست به عنوان پوششی برای تشدید فعالیت مالی منافقین باشد که اکنون با محدودیت مواجه شده بود ، این طرح همچنین تأمین کننده برنامه آینده منافقین شامل خروج تعداد زیادی از کادرهای فعال و اجرایی آنها از عراق به اروپا و آمریکا و احیای مجدد تشکیلات این گروهک بود .
این جبهه در تاریخ 13/8/81 تشکیل شد ، اما بعد از گذشت چند ماه نه تنها استقبالی از آن صورت نگرفت ، بلکه با تسمخر و انتقاد بعضی گروه های سیاسی و حتی بعضی از اعضای سازمان منافقین قرار گرفت .
سازمان اکنون که درمانده شده بود با پشت کردن به تمام اصول خود در گذشته ، که هر گروه و سازمانی غیر از خود را مزدور و غیر دموکراتیک می خواند ، دست نیاز و همکاری به سوی آنها دراز کرده و حاضر بود با این گروه ها که بعضی حتی سلطنت طلب و کمونیستی بودند ، هدف مشترک داشته و به همکاری صمیمانه با آنها بپردازد . اما آنچه که در این میان اتفاق افتاده و بسیار جالب بود ، اعتنا نکردن این گروه های اپوزیسیون به درخواست و التماس منافقین بود .
در واقع ماهیت تروریستی و ضد مردمی منافقین طی سالیان پس از انقلاب به گونه ای نمایان شده بود که تلاش همه جانبه منافقین همراه به تبلیغات وسیع برای سرپوش گذاشتن به آن دیگر فایده ای نداشت .
دیگر گروه های مخالف جمهوری اسلامی که خود بارها علیه مردم ایران توطئه کرده و مزدوری بعضی کشورهای غربی را پذیرفته بودند ، البته این بار حاضر نبودند ننگ همکاری با منافقین را بر خود هموار کنند . آنها به این می اندیشیدند که با این عمل به طور قطع آن مختصر هوادار و مشروعیتی را هم که در بین بعضی از افراد و کشورهای غربی دارند از دست خواهند داد .
منافقین برای تشکیل این جبهه تا آنجا پیش رفتند که حتی پیشنهاد همکاری و اتحاد با حزب منحله دمکرات را دادند که در واقع تعداد آنها از چند ده نفر نیز تجاوز نمی کرد . اما باکمال تعجب این گروه تروریستی هم پیشنهاد اتحاد یار دیرین خود را رد کرد و بدین ترتیب منافقین در تشکیل این جبهه نیز شکست خورده و ناکام ماندند و تنها تعدادی از زیر شاخه های خود سازمان منافقین از این پیشنهاد استقبال کردند .
ناکامی های پی در پی منافقین برای ایجاد جبهه جدیدی علیه جمهوری اسلامی ایران و عدم توانایی برای خارج کردن خود از لیست گروه های تروریستی آنان را وا داشت تا خشم خود را به صورت تظاهرات و راهپیمایی در شهرهای اروپایی به هنگام مسافرت مسوولین کشورمان نشان دهند .
این عمل آنان نشان دهنده گستره فعالیت های جمهوری اسلامی در افشای چهره پلید منافقین و عملکرد آنان بود . همچنین برپایی تظاهرات های خشونت آمیز منافقین به راستی بیانگر عمق کینه و زخم هایی بود که از مردم و مسوولین جمهوری اسلامی ایران به دل داشتند .
یک نمونه از این نوع رفتار منافقین را می توان به هنگام سفر وزیر خارجه کشورمان در بهمن ماه 1381 ، هم زمان با اوج گیری احتمال حمله آمریکا به عراق ، به بلژیک و انگلیس مشاهده کرد . عناصر منافقین که تعداد آنها به چند ده نفر هم نمی رسید در اعتراض به سفر آقای کمال خرازی به بلژیک در روز دوم بهمن سال 81 در میدان شومن شهر بروکسل در مقابل پارلمان اروپا تجمع نمودند .
گروهک منافقین پیش از این تبلیغات زیادی را به همین منظور انجام داده بود ، از جمله در یکی از سایت های وابسته خود به نام " همبستگی برای ایران " اطلاعیه ای را قرار داده و از ایرانیان خواسته بود تا به وسیله ارسال نامه و ایمیل به آدرس نمایندگان پارلمان اروپا ، اعتراض خود را به سفر آقای دکتر خرازی اعلام نمایند .
در انگلستان نیز چند روز بعد از این در تاریخ 17/11/1381 عناصر گروهک منافقین در اعتراض به سفر آقای خرازی به لندن ، تظاهراتی در مقابل ساختمان پارلمان و نخست وزیری انگلیس برگزار کردند ، البته پلیس و نیروهای امنیتی انگلیس این مراسم را به طور کامل در کنترل خود داشتند و منافقین پس از مدتی پراکنده شدند .
علیرغم این که این تعداد محدود منافق هیچ تأثیری در روند برنامه های وزیر امور خارجه کشورمان در لندن نداشت ، اما آقای خرازی اعتراض خود را در دیدار مسوولین دولت انگلیس بیان نمود و عنوان کرد :
"فعالیت علنی منافقین در انگلیس به رغم ممنوعیت قانونی فعالیت این گروه از سوی پارلمان و وزارت کشور انگلیس ، نشانه وجود معیارهای دوگانه در سیاست ضد تروریسم این کشور است". در این دیدار البته وزیر دفاع و وزیر امور خارجه انگلیس نیز طی اظهاراتی بر تروریست بودن سازمان منافقین تأکید کردند .
در واقع هدف منافقین در این زمان بیشتر اظهار وجود و نشان دادن خود به عنوان یک گروه فعال بود تا از آن طریق دولت های اروپایی را برای ابقای خود در عراق تحت فشار بگذارند و نشان دهند که منافقین علاوه بر عراق در دیگر نقاط دنیا نیز دارای هوادارانی می باشند!
در کنار این می خواستند این پیام را نیز به گوش دولتمردان اروپایی برسانند که هنوز هم می شود از این سازمان برای اعمال فشار به جمهوری اسلامی ایران استفاده کرد و این سازمان در هر لحظه پذیرای عنوان مزدوری خواهد بود .
3) اوضاع سازمان در عراق مقارن حمله آمریکا
سازمان منافقین در این زمان دچار بحران های اساسی در ابعاد سیاسی و نظامی شده بود ، از یک طرف خط عملیات تروریستی آنها در داخل کشور به بن بست رسیده و از طرف دیگر به دلیل تروریست شناخته شدن این گروهک توسط اتحادیه اروپا ، فعالیت های سیاسی آن در خارج از کشور با مشکل جدی مواجه شد .
در چنین شرایطی در به دری منافقین در عراق و اروپا به اوج خود رسیده بود ، در حالی که رژیم صدام خروج اعضای این گروهک از عراق را با مشکلات جدی مواجه کرده و اروپایی ها هم روی خوش به آنها نشان ندادند و هم زمان در این اوضاع اسفناک ، مسعود رجوی تلاش می کرد که مخالفان سیاست خود را در عراق قلع و قمع نماید . (1)
برای سران منافق سه وضعیت مقارن حمله آمریکا به عراق قابل تصور بود :
1) وقوع جنگ 2) عدم وقوع جنگ3) سرنگونی
آنها روی گزینه سرنگونی صدام حساب کرده و آماده بودند پس از آن به داخل کشور نفوذ کنند ، اما هوشیاری نیروهای امنیتی ایران در مرزها باعث شد که این فرضیه منافقین در همان مرحله بحث عقیم بماند .
از طرفی دیگر آنچه باعث شد سران منافقین زیاد روی این طرح پافشاری نکنند ، تزلزل روحیه اعضای پایین رتبه سازمان و احتمال زیاد فرار و یا تسلیم آنها به جمهوری اسلامی بود ، سران منافقین در چنین شرایطی تصمیم گرفتند حداقل برای حفظ سازمان در صورت حمله آمریکا و یا مردم حوالی پایگاه های آنان ، تعدادی از کادرهای خود را به کشورهای اروپایی اعزام کنند .
این افراد مأمور بودند تا علاوه بر فعالیت های سیاسی و جمع هوادار برای اعلام حمایت از سازمان و تلاش جهت خارج کردن منافقین از فهرست سازمان های تروریستی ، در صورت نابودی گروهک در عراق برای حفظ بقایای آن در دیگر کشورها بکوشند .
پی نوشت:
1 . روزنامه کیهان 12/11/1381
