مصاحبه با جمال امیری
*مجاهدین در حال حاضرعلاوه بر حمایت گرفتن از سنی ها با دولت قانونی عراق و قانون اساسی اش مخالفت می کنند. از یک طرف دولت آمریکا اینها را در لیست تروریستی گذاشته است و بر خلاف آن یک سری جناح ها در آمریکا از اینها حمایت می کنند.با این وصف سرنوشت سازمان در عراق را چگونه می بینید؟
همانطور که می دانید، مجاهدین بر اساس پیام رجوی به کلیه اعضای سازمان که شعار "دامن بپوشید ولی خط را پیش ببرید" دارند عمل می کنند. یعنی با فروش اطلاعات ایران، با فروش اطلاعات عراق به آمریکا و همکاری کامل با ارتش آمریکا، الان از آمریکا حفاظت گرفتند و این خط را هم پیش می برند. دلایل زیادی هم دارم به خاطر این که من مدت زیادی در کمپ آمریکایی ها بودم و خدمات دهی آنها را به آمریکا دیدم. آمریکایی ها هم فعلاً چارهای جز نگهداری آنها در همان اشرف نمی بیند، در صورتی که خودتان می دانید این سازمان را در لیست تروریستی قرار داده و خوب هم می داند که خیلی از سران سازمان مجاهدین در کمپ اشرف هستند. یعنی نمی شود گفت که مثلاً آمریکا می گوید سازمان تروریست است، ولی آدمهایش تروریست نیستند. این سازمان بالاخره یک سری دارد، یک بدنه ای دارد، پس اینها در واقع تروریستند و استاتویی همه که به اینها داده شده است یک بلوف سیاسی بیش نیست و حرفی برای از زیر بار مسئولیت در رفتن است، چون برایشان حفاظت از تروریستها مسئولیت دارد. ولی چرا باز به این کار ادامه می دهند،چون منافعی برایشان دارد و یک منافعی این وسط هست. آمریکا کشوری نیست که ذره ای از منافعش کوتاه بیاید. اگر سازمان برای آمریکا منافعی نداشت حتماً بدانید که این کارها را هم برایش نمی کرد. پس دارند همکاری می کنند. آمریکا به کسی که همکاری نکند،بهایی نمی دهد. منتهی از طرفی هم به نظر من آمریکا هیچ وقت نمی تواند سازمان را با این شکل و ترکیبی که دارد قبول کند. یعنی سازمان باید بیاید آرمش را عوض کند، داس و چکشش را بردارد، آرمی که بنیانگذاران گذاشتند را بردارد از استراتژی که بنیانگذاران تدوین کرده بودند تعریفی که از امپریالیست کرده بودند از اینها کوتاه بیایند. مبارزه مسلحانه و خشونت را به طور کلی محکوم کنند. خودشان گذشته شان را بیایند نقادی کنند. رهبری شان را به عنوان یک مجرم تحویل بدهند. امریکا می خواهد از سازمان استفاده کند، مجرمینش باید بالاخره محاکمه بشوند. عراق هم که از جنایتهایی که اینها کرده اند نمی گذرد. پس چنین چیزی متصور نیست. آمریکا به خاطر منافع لحظه ای و به عنوان یک اهرم و یک اسباب بازی فعلاً دارد از اینها استفاده می کند. من فکر نمی کنم هیچ آینده ای سازمان داشته باشد. اگر روزی هم از این چیزها کوتاه بیاید دیگر سازمانی وجود ندارد. شما وقتی بیایی اصولت را نفی کنی، ایدئولوژی ات را نفی کنی، آرمت را نفی کنی، دیگر به این می گویند سازمان؟ البته که نه! اگر روزی از اینها کوتاه آمد، همه ما ازش استقبال می کنیم. ولی هیچ وقت چنین چیزی متصور نیست. پس اینها هیچ آینده ای ندارند، نه راه پس دارند نه راه پیش. عاقبت هم فکر می کنم سر و کار اینها با دولت جدید عراق است و سران اینها محاکمه خواهند شد، بقیه هم پراکنده می شوند. یعنی در عراق و این ور و آن ور آواره می شوند. بهتر است که هر کسی بهترین تصمیم را برای خودش بگیرد، ولی منطق سیاسی نمی گوید که سازمان آینده ای دارد یعنی انتهای سازمان تلاشی و از بین رفتن است و حقشان هم هست. چون اصول را زیر پا گذاشتند، چون افراد خودشان که آمده بودند به اصطلاح برای آزادی، نابود کردند. دروغ گفتند و از اول هم دروغ می گفتند و اصلاً آزادی ای در کار نبوده و همه این داستانهای کشت و کشتار و در واقع برادرکشی، این نقشه شخص آقای رجوی بود برای به قدرت رسیدن. که الان ما می فهمیم چه اشتباهی کردیم. من به گذشته خودم انتقاد می کنم. بله! به خاطر این که اشتباه کردیم ما می توانستیم از راه های دیگری مسائلمان را حل کنیم و مطرح کنیم، مشکلاتمان را مطرح کنیم، اما خب به هر حال اشتباهاتی شد.
