همصدایی رسانه‌های بیگانه و گروهک‌های تروریستی هر روز معنادارتر از قبل می‌شود. آنقدر که گاهی نمی توان مرزی بین فعالیت تروریست ها و پروپاگاندای رسانه‌های حامی آنها قائل شد.
از ابتدای هزاره سوم میلادی، نقش رسانه ها در حمایت از گروه‌های تروریستی آنقدر برجسته شده که گاهی از عبارت تروریسم رسانه ای استفاده شده و نقش رسانه ها در برجسته سازی فعالیت‌های تروریستی بیشتر درنظر گرفته می‌شود.
در جریان حادثه یازدهم سپتامبر و حمله به برج‌های دوقلوی نیویورک و پس از آن در جریان تهدیدات القاعده که بهانه لازم برای حمله آمریکا به افغانستان و عراق را به وجود آورد، این رسانه ها و به ویژه شبکه‌های اجتماعی چون توئیتر بودند که به حمایت از تروریست ها پرداخته و باعث شدند آنها بیش از آنکه باید برجسته شوند.
در جریان شکل گیری داعش و حملات غیرانسانی این گروهک به مردم بی پناه سوریه و عراق هم رسانه‌های مجازی عامل قدرت گرفتن داعش نامیده شده و اگر نبود بزرگنمایی‌های رسانه ای، بعید بود که داعش قدرت آن را داشته باشد که بخش‌های عمده ای از غرب آسیا را مورد حمله و حتی تسلط خود قرار دهد.
رسانه ها برای حمایت از تروریسم از حربه‌های مختلفی استفاده می‌کنند. حمایت از تروریست ها، مظلوم نمایی آنها، بزرگنمایی اقدامات تروریستی، تبدیل کردن تروریست ها به قهرمانان و تبلیغ گروهک‌های تروریستی، تنها بخشی از ترفندهای رسانه ای است برای آنکه تروریست ها را در راستای منافع خود به خدمت بگیرند.
در یکی از تازه ترین نمونه‌های حمایت رسانه ای از تروریسم، اخیرا رسانه‌های مدعی حمایت از حقوق بشر و یا رسانه هایی چون بی بی سی فارسی که داعیه بی طرفی دارند، از فردی نام بردند که مدعی بودند از فعالان حقوق بشری در جامعه عرب ایران است. این رسانه ها با اشاره به مرگ این فرد که «حاتم مرمضی» نام داشت، سعی داشتند تا از او یک قهرمان بسازند که از سوی نهادهای امنیتی کشورمان کشته شده است.
آنها درحالی بشدت بر روی مرگ یک فعال عرب ایرانی مانور تبلیغاتی می‌دادند که خیلی زود مشخص شد آنچه باعث مرگ این فرد شده، نه برخورد امنیتی از سوی ایران، بلکه تسویه حساب دو گروه تروریستی در خاک سوریه بوده و این فرد تروریست که به داعش پیوسته، از سوی گروهک تحریرالشام در ادلب سوریه کشته شده است.
پس از انتشار جزئیات مرگ او از سوی رسانه‌های ایرانی، همان شبکه هایی که به طور مداوم دلسوز حاتم مرمضی بودند، نسبت به ماهیت واقعی این فرد سکوت کرده و بدون عذرخواهی بابت دفاع تمام قد از یک عنصر داعشی، خبرهای مربوط به آن را در بایکوت رسانه ای قرار دادند.
این نمونه ای کوچک از دفاع رسانه‌های وابسته به سرویس‌های جاسوسی غرب از افراد و گروه‌های تروریست بود. این مثال نشان می‌دهد که رسانه‌های غربی چطور تروریست ها را به عنوان فعال قومی نشان داده و سعی می‌کنند شکاف قومیتی در ایران را تشدید کنند.
هرچند افکارعمومی در ایران هشیارتر از آن است که تحت تاثیر این تبلیغات نخ نما قرار بگیرد، اما برای مبارزه جدی با تروریسم باید مراقب رسانه هایی نیز بود که یار کمکی تروریست ها به شمار می‌روند.
