روز گذشته (شنبه) یک هیئت از سناتورهای آمریکایی وارد تیرانا پایتخت آلبانی شدند و با مقامات رسمی این کشور و همچنین بخشی از مخالفان دولت دیدار و گفتگو کردند.
این هیئت همانگونه که پایگاه اطلاع رسانی خبرگزاری آلبانی اذعان کرده یک گروه حقیقت یاب برای بررسی وضعیت افراط گرایی سلفی در بالکان بوده است. بالکان یکی از دروازه عبور افراط گرایی از اروپا به مناطق بحرانی در عراق و سوریه و برعکس بوده است. علاوه بر اینکه تخمین زده می‌شود حدود 500 نفر از اتباع بالکان در میان تروریست‌های تکفیری در غرب آسیا حضور دارند. بر این تعداد باید 140 آلبانیایی را نیز افزود.
کشورهای حوزه بالکان و پیرامون آن از جمله صربستان، مونته نگرو، بوسنی و هرزگوین، مقدونیه و یونان در ماه‌های اخیر اقدامات سخت گیرانه ای برای شهروندانی که به تروریست‌های تکفیری می‌پیوندند وضع کرده‌اند.
افزون بر این تروریست‌ها که در بازگشت به کشورهای خود تبدیل به عناصری تهدید آمیز می‌شوند، بالکان و کشورهای حوزه آن، همانند دهه 90 میلادی در حال تبدیل شدن به یکی از کانون‌های اندیشه‌های افراط گرایانه شده است. این موضوع یک تهدید بالقوه برای سایر جوامع غربی و اروپایی به شمار می‌رود.
سفر هیئت حقیقت یاب سنای آمریکا نیز بر اساس اعلام خبرگزاری رسمی و مقامات آلبانیایی برای بررسی وضعیت خشونت و افراط گرایی در این کشور و سایر کشورهای منطقه بوده است.
اما گروهک تروریستی منافقین از روز گذشته تلاش کرد تا سفر هیئت مذکور به آلبانی را برای پشتیبانی از این گروه قلمداد کند در حالیکه کشورهای بالکان از جمله آلبانی با احساس خطر به وجود آمده از جانب تروریست‌ها تلاش دارند تا عملا جزئی از برنامه جهانی مبارزه با تروریسم باشند و با اصلاح سیستم قضایی خود و وضع قوانین سختگیرانه تر مانع از تبدیل شدن کشورهایشان به کانونی بحرانی و تکرار تجربه تلخ حوادث دهه 90 شوند.
از آن سوی نیز بسیاری از سیاستمداران آمریکایی در حال حاضر تلاش می‌کنند تا در برخورد با گروهک منافقین جانب احتیاط را رعایت کنند. سوابق جنایی و تروریستی منافقین نشان داده که پیوند با این گروه و همراهی با آن ضربات ناگواری بر پیکر سیاستمداران آمریکایی زده است. به طور مثال بخش قابل توجهی از ناکامی جولیانی در تصدی پست وزارت امور خارجه دولت ترامپ مربوط به اعتراضات مخالفان وی بوده است که پرونده حمایت مالی منافقین از او را وسیله ای برای تخریب و ضربه زدن به او کرده بودند.
بنابراین روشن است که عمده سیاستمداران آمریکایی با علم به پیشنیه این گروه و شخصیت غیرمطلوب آن، ریسک ارتباط آشکار و علنی با منافقین را متحمل نخواهند شد و سناتورهای مزبور نیز تنها در حاشیه مأموریت خود در بالکان، با سرکرده این گروهک نیز دیداری انجام داده اند.
اما اینکه گروه منافقین، هدف این سفر را دیدار با سرکرده گروه و حمایت از آن نشان داده است به طور واضح نشان از تلاش آنها برای مطرح کردن خود دارد غافل از اینکه این دروغ پردازی‌ها مانند دیگر دروغ‌های منافقین خیلی سریع لو می‌رود.
آنچه اهمیت دارد این است که با توجه به حمایت‌های مستمر منافقین از گروه‌های مسلح موجود در سوریه و عراق که در رسانه‌های این گروه نیز منعکس شده است، کمیته حقیقت یاب مورد اشاره باید به بخشی از تحقیقات خود را متوجه ارتباط منافقین با گروه‌های افراط گرا کند. منافقین از دوران تسلط داعش و دیگر گروه‌های تکفیری در عراق و سوریه از طریق پشتیبانی معلوماتی و اطلاعاتی، تلاش کردند تا ضربات خود را متوجه دولت‌های عراق و ایران کنند بنابراین تحقیق درباره چگونگی این ارتباط و روشن شدن ابعاد آن می‌تواند اهمیت فوق العاده ای برای کشور میزبان این گروه یعنی آلبانی و حفظ امنیت و آرامش آن داشته باشد.
