« خدا لعنت کند کسی که تو را کشت»

نام و نام خانوادگی: مهدی رجب بیگی

تاریخ تولد: 1336

محل تولد: دامغان

نام پدر: محمد

شغل: عضو دفتر مرکزی جهاد سازندگی، معلم مدارس جنوب تهران

دانشجوی دانشکده فنی دانشگاه تهران در رشته راه و ساختمان

از دانشجویان مسلمان پیرو خط امام

تاریخ شهادت: 5/7/60

چگونگی شهادت: ترور بوسیله منافقین در تهران

شهید مهدی رجب بیگی در سال 1336 در شهر دامغان به دنیا آمد ودوران کودکی را به همراه خانواده اش در تهران سپری کرد. پدرش کارگر ساده بود، از این رو زندگی در محله های جنوب تهران طعم فقر ومحرومیت را از همان آغاز نوجوانی به وی چشاند.

تحصیلات دبیرستانی «مهدی» در سال 54 با اخذ دیپلم ریاضی پایان یافت و او وارد دانشکده فنی تهران شد. «مهدی» از همان ابتدا بعلت علاقه بسیار زیادی که به مطالعه داشت با کتب مذهبی به خصوص آثار دکتر شریعتی آشنا گردید. در سالهای تحصیل دانشگاهی بارها زیر ضرب و شتم دژخیمان ساواک قرار گرفت. اوجگیری انقلاب اسلامی در سالهای 56 و 57 فعالیت گسترده ای را در سطح دانشگاه و خارج از آن آغاز کرد و ضمن پخش اعلامیه و نوارهای امام در کلیه تظاهرات و راهپیمایی ها فعالانه شرکت می جست. پس از پیروزی انقلاب در سازمان دانشجویان مسلمان وارد شد و با توجه به استعداد فراوانی که داشت، در زمینه مسائل اجتماعی و سیاسی فعالیتهای آنرا بدست گرفت. در جریان اشغال لانه جاسوسی از عناصر مؤثر و فعال بود. به هنگام برگزاری جنبش های آزادیبخش از سوی دانشجویان مسلمان پیرو خط امام به تهران، به نمایندگانی از طرف دانشجویان در این گردهمایی و نیز در نماز جمعه سخنرانی کرد. پس از پایان گرفتن اشغال جاسوسخانه در یکی از بخشهای دفتر مرکزی جهاد سازندگی به خدمت پرداخت و در کنار آن نیز در یکی از محله های جنوب تهران به تدریس اشتغال ورزید.

«مهدی» ماه های آخر عمر خود را در دفتر تحقیقات جهاد سازندگی گذراند و با ارائه تحلیل های سیاسی خود کمکهای مؤثری به این نهاد نمود. همسنگران «مهدی» از او چنین می گویند:

"از خصوصیات بارز مهدی داشتن تقوا و افتادگی و سعه صدر در برخوردهایش بود. به طوری که در دوران تدریس در دبیرستان چند تن از دانش آموزان فریب خورده و هوادار گروهکها، تحت تأثیر برخوردهای وی واقع شده و به دامن انقلاب بازگشتند. با وجودی که از ضعف جسمانی رنج می برد و علیرغم خواست نزدیکانش از وی، روزهای بسیاری را روزه داشت. حتی چند بار با زبان روزه به کوهنوردی پرداخت و به همین دلیل دچار نوعی بیماری ریوی شد که تا پایان عمر از آن رنج می برد. او سرشار از عشق به قرآن و اسلام بود و غالباً به تفکر و تفحص در آیات قرآنی می پرداخت. همچنین به امام علاقه بسیار زیادی داشت و از پیروان صدیقش بود."

مهدی رجب بیگی مقالات و اشعار و سروده های بسیاری از خود به یادگار گذاشته است. بعضی از نوشته های اجتماعی و سیاسی و ادبی اش در نشریاتی چون امید انقلاب، جهاد، اتحاد جوان و سروش به چاپ رسیده است و بسیاری از سرودهایش را بدون ذکر نام او در بین مردم بسیار مشهور شد. سرود «متحد بهر رهائی» و «ایمان عطا کن» و «سحر میشه» از آثار مهدی است. در تمام تحلیلها و نوشته هایی که از مهدی باقی مانده مانند امام خود، آمریکای جنایتکار را هدف حملات کوبنده خود قرار داده است. او با گفتار و اعمال خود همواره در جهت منافع محرومین و مستضعفین تلاش نمود و با شهادتش نشان داد که منافقین دروغ می گویند و چهره رسوای آنان را بیش از پیش افشاء نمود.

در نوشته های مهدی رجب بیگی تأثر و رنج عمیق وی از دوری و جدایی با همرزمان شهیدش چون علم الهدی، هادی پور، حاتمی، خوشنویسان، حکیم و ... بوضوح مشخص است و این که او از خدا می خواست هر چه زودتر به آنان بپیوندد... به آرزویش رسید... و چه زیبا و با شکوه به دشت روشنایی هجرت نمود تا قله فلاح را فتح کند و قلعه توحید را بگشاید... رفت تا ستاره ای در آسمان گلگون بدرخشد.