تناقضات گفتاری و رفتاری منافقین در زمان اخراج

سوابق منافقین به خوبی یادآوری می کند که سرکردگان این گروهک در هر وضعیتی که گیر می کنند و کنترل اوضاع را از دست رفته می بینند برای نجات خود دست به حربه فضاسازی بر اساس فریبکاری و دروغ، آنهم با هجمه ای گسترده و توام با هوچی گری رسانه ای می زنند.

اساساً این روش رجوی و دارو دسته اوست که از ابتدای انقلاب تا به امروز برای فریب اعضای خود هم به کار بسته است. این گونه رفتار ها و گفتار های سرکردگان منافقین به اقتضای زمان و وضعیتی که در آن گیر افتاده اند بستگی دارد. در برخی مواقع شیوه مظلوم نمایی با هدف تاثیرگزاری بر سازمان های بین المللی را پیش گرفته و در برخی مواقع از حربه بزرگنمایی و نشان دادن توانمندی برای جذب حمایت مالی و تسلیحاتی دولت های حامی تروریسم و مخالف جمهوری اسلامی را در پیش می گیرند.

اما نکته جالب اینجاست که این گونه فریبکاری ها در مواقع بسیاری باعث بروز تناقضات رفتاری و گفتاری در منافقین می گردد که در صورت پیگیری اخبار و تحرکات این گروهک و سران آن به راحتی قابل مشاهده است.

بررسی چند موضع گیری متضاد در رفتار های اخیر سرکردگان این گروهک که در رسانه های آنها نیز منعکس شده و یاد آوری آن نیز نیاز به حافظه بلند مدت ندارد، به خوبی پرده از ماهیت فریبکار آنها بر می دارد. در ذیل فقط به بررسی سه نمونه از تناقض گویی های اخیر منافقین می پردازیم که پس از تصمیم دولت عراق مبنی بر اخراج منافقین از خاک این کشور بروز کرده است.

ظهور امکانات دارویی و پزشکی در مواقع لزوم!

پس از برخورد قاطع پلیس عراق در 19 فروردین 90 در نزدیکی پادگان اشرف با منافقین که قصد درگیری و آشوب داشتند، سرکردگان این گروهک سیاست مظلوم نمایی را در پیش گرفته و با هوچی گری گسترده رسانه ای سعی کردند ضمن جلب حمایت سازمان های بین المللی و حقوق بشری اهداف و خواسته های خود را مبنی بر باقی ماندن در اشرف پیش ببرند.

بیانیه ها و اطلاعیه های این گروهک که در مواردی از زبان حامیان غربی و رشوه بگیر آنها نیز شنیده می شد همگی حاکی از محاصره اشرف و جلوگیری دولت عراق از ورود دارو و امکانات پزشکی به این پادگان بود. این مطالب در وضعیتی بیان می شد که منافقین ادعا می کردند در اثر برخورد نیروهای امنیتی عراق، تعداد زیادی مجروح با وضعیت وخیم در اختیار دارند که این افراد باید هر چه سریعتر در معرض مراقبت های پزشکی قرار گیرند.

سرکردگان منافقین ادعا می کردند که نه تنها تجهیزات دارویی پادگان اشرف به پایان رسیده بلکه امکانات پزشکی این پادگان نیز برای درمان مجروحان کافی نیست. در بیانیه های سرکردگان منافقین حتی نیاز به آمبولانس نیز مطرح شد!

اگر از این مطلب که همین خانم رجوی در گذشته ای نه چندان دور و در زمانی که سعی می کرد -از طریق تبلیغ پادگان اشرف و امکانات آن- به جذب نیرو بپردازد، از وجود مدرن ترین تجهیزات رفاهی از جمله تجهیزات پزشکی در این پادگان اطلاع می داد بگذریم، برای اثبات دروغگویی منافقین باید به رفتار این روزهای آنها از زمان شروع اخراج استناد کنیم.

منافقین سعی داشتند در کنار اخراج اعضا، لوازم و ادوات پادگان اشرف را که در زمان دیکتاتور معدوم عراق به پاس مزدوری هدیه گرفته بودند و در واقع متعلق به ملت عراق است به سرقت برده و با خود از عراق خارج کنند. اما دولت عراق مطابق با قانون از انتقال این لوازم که اغلب تجهیزات جاسوسی بود و منافقین قصد داشتند تا با حفظ آنها در آینده نیز به فعالیت های خود ادامه دهند، جلوگیری نمود و باز هم سناریوی فریبکاری منافقین آغاز شد.

این مرتبه با رویکرد مظلوم نمایانه لوازم را تجهیزاتی ضروری برای جبران کمبود های «کمپ ترانزیت»(1) معرفی کردند و در یکی از بیانیه ها خود محتویات 20 کامیونی را که قصد داشتند با خود به کمپ موقت ترانزیت ببرند را آبگرمکن و میز و صندلی و دستگاه فتوکپی و تجهیزات پزشکی و اقلام دارویی نامیدند! البته به نظر می رسد که منافقین فراموش کرده اند یا خود را به فراموشی زده اند که تا همین چند وقت پیش به بهانه کمبود دارو برای زمین و زمان اشک می ریختند.

تشکیل یک باره «خانواده» در مناسبات منافقین!

گاف بعدی سرکرده منافقین زمانی بود که سعی داشت از نظارت نیروهای امنیتی در پادگان ترانزیت انتقاد کند (بخوانید بهانه ای برای جلوگیری از ادامه اخراج)، در این زمان در بیانیه مریم رجوی اینگونه آمده که تمام فضای این کمپ مملو از دوربین های جاسوسی(2) و حضور نیروهای پلیس عراق است که باعث آزار و ایجاد احساس ناامنی برای خانواده های اشرف می شود!

در حالی که برای همه کسانی که منافقین را می شناسند، آشکار است که پس از اعلام انقلاب ایدئولوژیک در مناسبات درون فرقه ای این گروهک (بیش از دو دهه پیش) مفهوم خانواده در میان اعضای منافقین به کلی از بین رفته و نه تنها همه اعضای آنها مجبور به طلاق شدند بلکه برخی کودکان اعضا نیز برای فروش به خانواده های بی فرزند به اروپا قاچاق شدند و مابقی کودکان نیز در اردوگاه های مجزا به قصد پرورش نیروهای انتحاری و مغز شویی شده آموزش دیدند. حالا چطور شده که در زمان اخراج از اشرف به یکباره مفهوم خانواده در میان منافقین شکل گرفته است، از آن فریبکاری هایی است که فقط از دست مریم رجوی ساخته است!

استمداد از سازمان ملل تا زمانی که پای قانون در میان نباشد!

پرده سوم نیز حکایت ژست های مریم رجوی و مابقی سرکردگان این گروهک است که پس از اعلام ضرب الاجل نوری مالکی نخست وزیر دولت عراق مبنی بر اخراج منافقین از این کشور شروع شد و قصد داشت با فریبکاری، ماهیتی تابع قانون از خود به نمایش بگذارد!

در همین راستا دست به دامان سازمان ملل شدند و سعی کردند ضمن نشان دادن چهره قانون پذیر از خود دولت عراق را متهم به قانون شکنی و زورگویی نمایند. به دنبال آن بیانیه ها، اطلاعیه ها و سخنرانی های سرکردگان منافقین که پی در پی سازمان ملل و مجامع جهانی را به کمک می طلبید از سر روی رسانه های این گروهک بالا می رفت.

البته این رویکرد نیز زیاد طول نکشید و باز هم منافقین مجبور شدند رنگ عوض کنند. رویه آنها در استمداد قانون تا زمانی دوام داشت که اخراج منافقین به مرحله اجرا در نیامده بود، اما پس از آن مشاهده کردیم که سازمان ملل نیز مطابق با قانون از اقدام دولت عراق حمایت کرد. آن زمان بود که منافقین با یک چرخش کامل، روبه روی سازمان ملل قرار گرفتند و با مزدور خواندن نمایندگان سازمان ملل ماهیت قانون گریز خود را آشکار کردند!

به هر حال سوابق این گروهک سرشار است از فریبکاری ها و چند رنگی هایی که تمامی ندارد و منافقین همچنان برای بقای ماهیت نامشروعشان احتیاج دارند که در هر زمان و بسته به نیاز، خود را به فراموشی زده و رویکردی متفاوت با آنچه که قبلاً ابراز می کردند، در پیش گیرند.

پی نوشت:

1. فضای یک کیلومتری و محصور از کمپ لیبرتی که به عنوان معبری برای خروج منافقین از عراق در نظر گرفته شده است. (برای اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید)

2. دوربین های نصب شده در کمپ ترانزیت برای حفاظت از این محل می باشد و ضمن اینکه به دوربین های حفاظتی معروفند، وجود آنها برای همه کمپ های پناهجویی دنیا لازم است. البته سرکرده منافقین یا فرق دوربین حفاظتی و دوربین جاسوسی را نمی داند! یا اینکه بر اساس فریبکاری قصد دارد تا شرایط کمپ ترانزیت را نظامی و نامناسب جلوه دهد.