روش کار رسانههای خبری دنیا و سازمانهای بهاصطلاح حقوقبشری درباره تحولات سوریه و عراق بسیار جالب است. هر وقت تروریستهای داعش و القاعده در عرصه میدانی در تنگنا قرار میگیرند صدای آنها گوش آسمان را کر میکند، در مقابل هرگاه تروریستها جنایت میکنند این سازمانها و رسانهها کور میشوند. حالا چند روزی است که کمر تروریستها در حلب شکسته است. شهری که قرار بود پایتخت تروریستهای مورد حمایت ائتلاف غرب با ارتجاع عربی ترکی شود، خیلی زود آزاد شد. هم پیمانان خارجی تروریستها تلاش میکنند تا آنها را نجات دهند، برایشان زمان بخرند و آنها را از حلب خارج کنند و به ادلب ببرند تا در آن جا دست به جنایت تازه بزنند. جالب این جاست که وقتی تروریستها و هم پیمانان غربی آنها با درخواستهای مشابهی مواجه میشوند، حاضر به تبعیت از منطق خود هم نیستند. مدت هاست که تروریستهای تکفیری همچون گرگهای خون آشام دو شهرک شیعه نشین فوعه و کفریا را محاصره کرده اند و تلاش میکنند مردم آن دیار را قتل عام کنند که البته در مقابل سد پولادین شیر بچههای شیعه تاکنون ناکام بودهاند. نکته جالب این جاست که وقتی همان در خواست بهاصطلاح حقوق بشری که در حلب طرح شده برای فوعه و کفریا مطرح میشود، نه تروریستها و نه حامیان آنها حاضر به پذیرش آن نیستند. ایران اعلام کرده که در صورتی با آتش بس در حلب موافق است که تروریستها اجازه انتقال مجروحان فوعه و کفریا را بدهند. اما ظاهرا این چیزی که غربیها دنبال آن هستند حقوق بشر نیست بلکه حقوق تروریست هاست. مجروحان جبهه مقاومت باید شهید بشوند اما تروریستها باید سالم از حلب انتقال داده شوند.