یکی از سوالاتی که پس از تعیین مهلت شش ماهه دولت عراق برای اخراج اعضای منافقین از این کشور مطرح است آینده این گروهک تروریستی است که سالهاست در زندانی به نام اشرف در اسارت سرکردگان این فرقه مخوف گرفتار هستند و اگر تحولات چند سال اخیر و به ویژه افشاگری های بسیاری از اعضای بریده از این گروهک و سازمان هایی که در راستای دفاع از حقوق قربانیان این گروه تروریستی نبود چه بسا سالهای طولانی سرکردگان فرقه رجوی به سوء استفاده از اعضای فریب خورده خود در اسارتگاه اشرف ادامه می دانند.
به هر تقدیر فرقه رجوی با همه جنایاتی که در طول سه دهه اخیر علیه مردم ایران و عراق و همچنین علیه بسیاری از اعضای خود مرتکب شد اکنون به ایستگاه آخر ترور و جنایت خود رسیده است و هراس از افتادن در چنگال عدالت به کابوس همیشگی آنها مبدل شده است. در این شرایط به دنبال مفری برای ادامه حیات سراسر جنایت خود هستند و به شدت در این زمینه به لابی گری پرداخته اند تا بتوانند شاید چند صباحی دیگر چراغ تروریسم را روشن نگه دارند اما سوال این است که کجا می توانند اسارتگاه و جنایتگاهی مانند آنچه صدام به پاس خیانت منافقین به ملت ایران و عراق به آنها هدیه کرده بود فراهم سازند.
در این زمینه صرفا می توان به چند سناریو آینده منافقین اشاره کرد:
1-به طور کلی یکی از دلایلی که فرقه رجوی توانست بیش از 3000 نفر را در قرارگاه اشرف گرد آورد فریب آنها با دادن وعده های پوچ و دروغین و بعضا سراب گونه سرکرده این فرقه، مسعود رجوی بود. رجوی که پس از ارتکاب جنایات گسترده در ایران، جایی برای خود و اعضای فرقه اش ندید مجبور به اقامت در عراق تحت حاکمیت صدام شد، عراقی که در حال یک جنگ تمام عیار با ایران بود و به وجود خائنی چون مسعود رجوی بسیار احتیاج داشت، اما آنچه باعث شد او بتواند به تشکیلات خود قوام بخشد اغوای اعضای خود با وعده فتح تهران و تشکیل حکومت رجوی در ایران بود که این رویا با عملیات مرصاد به سان جهنمی برای رجوی و رسوایی بزرگی برای فرقه او برای همیشه در تاریخ ایران زمین به ثبت رسید و اکنون نیز وی تلاش فراوان دارد تا با مستقر شدن در نزدیکی مرزهای ایران بتواند دوباره با همین حربه به گردآوری نیرو برای مطامع تروریستی خود بپردازد. اما کدام کشور در خاورمیانه حاضر است ننگ حضور یک گروه تروریستی که سالها افتخار خود را در ترور و جنایت جستجو کرده است را در کشور خود پذیرا شود؟
واقعیت این است که در خاورمیانه تا کنون هیچ کشوری حاضر به قبول این گروه تروریستی نشده است و سرکردگان این فرقه با تشکیل میهمانی ها و دعوت از نمایندگان پارلمان های کشور های منطقه که اطلاعات آنها از وضعیت و گذشته منافقین ناقص است به اغواء آنها پرداخته و آنها را به این امر قانع کنند تا با فشار به دولت مطبوع خود زمینه را برای اسکان این فرقه در خاک خود فراهم آورند، اما واقعیت این است که دولت ها و به ویژه دیپلمات های کشور بدلیل تعاملات بیشتر بین المللی و آگاهی از اوضاع سیاسی و بین المللی با وضعیت این فرقه، چه گذشته تروریستی و چه استیصال کنونی آنها آگاهی دارند و قطعا حاضر به پذیرش گروهی رانده شده نخواهند شد که نمونه بارز آن تلاش موذیانه فرقه منافقین برای استقرار در خاک اردن بود که با اظهار نظر صریح وزارت امور خارجه این کشور مبنی بر تروریستی دانستن این گروهک، این تنها امید گروهک منافقین را در منطقه به یاس مبدل کرد.
2- دومین مکانی که پس از منطقه خاورمیانه منافقین تلاش دارند در آن اقامت داشته باشند یکی از کشور های اروپایی است تا بدین وسیله بتوانند به تجدید قوا بپردازند. اما واقعیت این است که اروپاییها نیز با گذشت سالها از عملکرد این گروه آگاهی یافته اند و حاضر به پذیرش این گروهک به عنوان پناهنده در کشور های خود نیستند. این آگاهی اروپاییها بویژه پس از حوادث 17 ژوئن 2003 که مریم عضدانلو از سرکردگان این گروه تروریستی توسط ضد اطلاعات فرانسه به جرم فعالیت های تروریستی و پولشویی دستگیر شد جنبه عینی به خود گرفت. جریان خود سوزی اعضای این فرقه در کشور های اروپایی به مازوخیسم و تروریسم تعبیر شد، به طوری که وزیر کشور وقت فرانسه منافقین را وحشی ترین گروه تروریستی جهان نامید و سخنگوی دولت این کشور به صراحت به ابعاد پنهان این گروه تروریستی اشاره کرد. این موضع گیری ها نه تنها در سطح فرانسه، بلکه فراتر از آن در سطح اتحادیه اروپایی نیز مطرح شد و چهره دروغینی که این فرقه تروریستی سعی در القاء آن در بین کشورهای اروپایی از خود داشت به یکباره شکسته شد و حالت سراب گونه به خود گرفت . قرار گرفتن نام این گروه در لیست گروه های ترورستی اتحادیه اروپا و بسیاری از کشورهای این اتحادیه واکنش طبیعی اروپاییها در قبال این سازمان تروریستی به شمار می رفت. از سویی دیگر دستگیری چند نفر از اعضای منافقین به جرم پولشویی در فرانسه و سوییس دلیل دیگری بر مخالفت کشور های اروپایی با عملکرد این گروه تروریستی به شمار می رود. با توجه به این تاریخچه و عملکرد، بسیار بعید به نظر می رسد که اتحادیه اروپا آزموده را دوباره بیازماید.
3- ایالات متحده آمریکا که پس از اشغال عراق منافقین را تحت الحمایه خود قرار داد و پنج سال بعد به یکباره تصمیم به تحویل آنها به دولت عراق گرفت از دیگر کشورهایی است که منافقین تلاش دارند پس از اخراج از عراق به آنجا نقل مکان کنند. اما آیا آمریکایی ها تن به حضور منافقین به خاک آمریکا خواهند داد یا نه، نیازمند پرداختن به سیاست های این کشور در قبال این گروه تروریستی است. ایالات متحده آمریکا همواره سیاست استفاده ابزاری در قبال این گروهک را سرلوحه سیاست های خود قرار داده است این کشور حتی در سال 1997 این گروهک را در لیست گروه های تروریستی خود قرار داد و وزارت خزانه داری این کشور بارها اقدام به مسدود کردن دارایی های این فرقه تروریستی در این کشور کرده است. ایالات متحده همواره به دنبال گرفتن سواری مجانی از این گروهک بوده تا جایی که قبل از تصمیم به تحویل اعضای این گروهک به دولت عراق، به دولت فرانسه پیشنهاد پذیرفتن این گروه در خاک فرانسه می کند که فرانسوی ها حاضر به پذیرفتن این خواسته آمریکایی ها نمی شوند. به عبارت دیگر آمریکایی ها تمایل به استفاده از این گروهک دارند بدون اینکه حاضر باشند این گروهک را در کشور خود پناه بدهند. از سویی دیگر قرار داشتن نام این گروه در لیست گروه های تروریستی این کشور امکان حضور اعضای این فرقه را خاک این کشور غیرممکن ساخته است، به ویژه اینکه این سازمان متهم به کشتن پنج آمریکایی در دهه 1970 است.
با توجه به این شرایط این گروه تروریستی به شدت در وضعیت برزخی قرار گرفته است و آینده آن نیز در هاله ای از ابهام است. جمهوری اسلامی ایران تنها کشوری است که اعلام کرده است به اعضای این گروه که مرتکب جنایتی نشده اند اجازه ورود به ایران می دهد اما وضعیت سرکردگان این گروهک که متهم به جنایت های تروریستی در عراق و ایران هستند هنوز مشخص نیست.
