بازگشت تاکتیکی منافقین به ایران

پس از درگیری به وجود آمده میان نیروهای نظامی عراق و ساکنان اشرف که در پی تصمیم دولت و خواست مردم این کشور در اخراج منافقین از خاک عراق وجود آمد، نخست وزیر عراق تا پایان سال میلادی برای اعضای این فرقه برای خروج از این کشور ضرب الاجل تعیین کرد.

هرچند پس از این اتفاقات جست و خیز منافقین برای هوچی گری و مظلوم نمایی آغاز شد و تاثیرات آن بر روی برخی از سازمان های به اصطلاح حقوق بشری وتعدادی از دولت های غربی نیز که در ظاهر داعیه مبارزه با تروریست را دارند دور از انتظار نبود، اما در حال حاضر چیزی که برای همگان مسجل شده این است که، منافقین باید خاک عراق را ترک کنند و هیچ راه فراری از این اتفاق خجسته وجود ندارد.

در این بین متاسفانه زمزمه هایی مبنی بر ورود منافقین به ایران به گوش می رسد و هر کجا نیز که از این راه کار سخن گفته می شود، به عفو جمهوری اسلامی ایران برای اعضای این گروهک تروریست استناد می شود. البته شکی نیست که رأفت اسلامی همیشه جزء لاینفک سیاست جمهوری اسلامی در قبال مخالفان و معاندان نظام بوده و هست که موارد آن را در تاریخ انقلاب اسلامی به وفور می توان پیدا کرد اما نکات بسیاری در مورد منافقین و بازگشتشان به این شکل و شمایل وجود دارد که اشاره به آنها به خوبی روشن می سازد که ورود اعضای این گروهک تروریست به ایران بدین شکل، ناقض امنیت و منافع ملی محسوب می شود.

تا بحال موارد بسیاری از اعضای این گروهک تروریستی که از پادگان اشرف جدا شده و موفق به فرار شده اند، وارد ایران شده اند و برخلاف تبلیغات انجام شده بر علیه ایران توسط منافقین مبنی بر اینکه، دولت ایران با اینگونه افراد بازگشتی به وحشیانه ترین شکل برخود می کند، بلافاصله پس از ورود به ایران با شگفتی تمام شاهد حمایت همه جانبه جمهوری اسلامی و بر خورداری از عفو بی چون چرا بوده اند و موارد بسیاری از این افراد وجود دارند که یا در حال حاضر مشغول زندگی در ایران هستند یا در کشور های اروپای ساکن بوده و به آسانی به ایران رفت و آمد می کنند.

اما تفاوت آشکار این جداشدگان منافقین با ساکنان کنونی اشرف در این است که، جدا شدگان به اختیار خود از این پادگان فرار کرده اند و ضمن این که به این نتیجه رسیده اند که منافقین یک گروهک جنایتکار و تروریست است از آنها برائت جسته و حداقل در ظاهر و رفتار خود پشیمانی از عضویت در این گروهک را عنوان می کنند و در بسیاری از موارد مشغول به افشاگری در مورد این گروهک تروریست می باشند.

اما ساکنان کنونی اشرف که در شرف اخراج قرار دارند، نه تنها به اختیار خود از این گروهک جدا نمی شوند بلکه تا آخرین لحظات بر پایه افکار معاند و جنایتکارانه خود استوارند و هنوز از مواضع ترور و نفاق خود دست نکشیده اند، هرچند که با سابقه نفاقی که از این فرقه سراغ داریم به راحتی می توان پیش بینی کرد که بلافاصله پس از ورود به ایران رنگ عوض کرده و به ابراز پشیمانی از عملکرد گذشته خود پرداخته تا در سایه این پوشش راحت تر بتوانند به فعالیت بپردازند.

گذشته از اینها، اعضای منافقین فقط یک گروهک تروریستی صرف با اهداف معاندت با نظام جمهوری اسلامی ایران نیستند، بلکه اینان یک سری تروریست دوره دیده و با سابقه فعالیت تشکیلاتی و 30 سال آموزش و القاعات ذهنی می باشند که در صورت ورود به ایران، احتمال پیگیری فعالیت های تشکیلاتی و عضو گیری آنها بسیار محتمل است.

با فرض این موضوع که منافقین قرار است بعد از اخراج از عراق وارد ایران شوند و با توجه به این مطلب که حدود 700 یا 800 تن از آنها دارای تابعیت دو گانه بوده که پس از اخراج از عراق امکان زندگی در اروپا را دارا می باشند، و عده ای از آنها نیز به کشور های مختلف پناهنده می شوند، در بهترین شرایط پیش بینی می شود که مابقی اعضای منافقین که غالباً از افراد کم سواد و سطح پایین نیز هستند و امکان حضور در هیچ کشوری را به عنوان پناهنده بدست نیاورده اند در خوشبینانه ترین حالت در تعداد حداقل 1500 نفر، تقاضای زندگی در ایران را داشته باشند و البته این فرصتی طلایی برای سرکردگان این گروهک می باشد که در حجمی گسترده اقدام به وارد سازی نیرو به ایران نماید.

همانطور که قبلاً نیز گفته شد، می شود به راحتی تصور کرد که حضور این تعداد منافق آموزش دیده و با مشی تروریستی که اتفاقاً سابقه فعالیت تشکیلاتی نیز دارند در ایران چقدر دردسر ساز و خطرناک می باشد.

و باید از آنانی که خواسته یا ناخواسته به همچین پیشنهاداتی اشاره میکنن پرسید که جمهوری اسلامی ایران چقدر دیگر باید برای این گروهک تروریست و جنایتکار فرقه ای هزینه پرداخت کند، آیا 12000 شهید ترور بوجود آمده توسط این گروهک در ایران کافی نیست و ما باید به دست خودمان منافقین را در ادامه جنایت بر علیه مردم مسلمان ایران یاری کنیم؟ یا اینکه این وظیفه غربی هاست که میزبان گروهکی تروریستی باشند که تاکنون به حمایت از آنها پرداخته اند و در حال حاضر نیز نسبت به آینده اعضای این فرقه هشدار می دهند.